Πραγματικότητα

 

Η Πραγματικότητα μοιάζει λίγο με την Σελήνη. Υπάρχει μια πλευρά της που βλέπουμε, που μιλάμε για αυτή και βγάζουμε συμπεράσματα, που είναι συμπαγής και ξεκάθαρη. Είναι αυτή με την οποία έχουμε από κοινού συμφωνήσει ότι είναι τέτοια και εκείνος που δεν την παραδέχεται έχει σοβαρό πρόβλημα προσαρμογής μέσα της . Στα κάθε λογής μοναστήρια, στα ψυχιατρεία, στις φυλακές, διαβιούν όσοι αρνήθηκαν την αλήθεια της ή τέλος πάντων όσοι είναι παραβάτες των νόμων της. Η Πραγματικότητα αν την σκεφτούμε κυριολεκτικά, είναι μια ρευστή ασάφεια , που στη ουσία παίρνει υπόσταση από την παραδοχή μας και την συναίνεση μας ότι υφίσταται. Στη πραγματικότητα, η Πραγματικότητα είναι μια ρευστή κατάσταση, που αν κληθούμε να την ορίσουμε σαφώς, θα μπλέξουμε σε ποικίλες ερμηνείες και θα διαπιστώσουμε ότι όχι μόνο μια δεν είναι , αλλά ότι ο καθένας ανάλογα με την κατανόηση του έχει και από μία. Είναι η σπουδαιότερη διανοητική εφεύρεση του ανθρώπου, εκείνου του συγκεκριμένου τύπου ανθρώπων, που βλέποντας τις δίνες της ακατάπαυστης ροής , σκέφτηκαν ότι καλό θα ήταν να δώσουν ένα σχήμα, μια μορφή συγκεκριμένη, κάπου να πατήσουν σταθερά, βρε αδελφέ, για να μην τρελαθούν. Το κατόρθωσαν και έπεισαν και τους υπόλοιπους και από τότε ζούμε με την παραδοχή ότι υπάρχει και όχι μόνο ότι υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει και τίποτα έξω από αυτή. Είμαστε με κάποιο τρόπο σκλαβωμένοι μέσα σε μια κατασκευή μας, που για κάποιο λόγο θεωρούμε αναγκαία για να μπορούμε να υπάρξουμε. Αφήσαμε όμως και διεξόδους, μια ελευθερία στο τρόπο που ο καθένας μπορεί να την συλλαμβάνει και να την ερμηνεύει, πάντοτε όμως με την παραδοχή, ότι υπάρχει.

Άπειροι τσακωμοί έχουν προκύψει ανάμεσα στους ανθρώπους για την φύση της Πραγματικότητας, αν είναι έτσι ή αλλιώς, αν θα πρέπει να υπάρχει ένα κεντρικό αφήγημα που να την προσδιορίζει, σε τι βαθμό επιτρέπεται ο καθένας να την ερμηνεύει κατά το δοκούν, ποιος θα περάσει την δική του πραγματικότητα που είναι πιο εμπεριστατωμένη, ποιος θα επιβάλλει την πραγματικότητα του και θα την καταστήσει πραγματικότητα όλων των υπολοίπων. Στη κυριολεξία ζούμε μέσα σε ένα αδιάκοπο πόλεμο, όπου διαφορετικές πραγματικότητες συγκρούονται μεταξύ τους ανελέητα για να υπερισχύσουν. Κατά καιρούς κάποια αφηγήματα για την Πραγματικότητα υπερίσχυσαν και απέκτησαν μια μόνιμη και σταθερή επιρροή. Ίσως επειδή οι άνθρωποι βαρέθηκαν να συγκρούονται διαρκώς για κάτι τόσο δυσδιάκριτο, προτίμησαν να κατασταλάξουν κάπου, θέλοντας κάπως να ησυχάσουν. Ποιος μπορεί να ξέρει;

Το ότι κάποια αφηγήματα περί της Πραγματικότητας απέκτησαν μια σταθερή παρουσία μέσα στους κύκλους της ζωής των ανθρώπων, κατ΄ουδένα τρόπο δεν σημαίνει όμως, ότι κατάργησαν ή ότι επιβλήθηκαν ολοσχερώς απέναντι σε όσους είχαν μια διαφορετική ιδέα. Επειδή πάντοτε η ησυχία των κοινωνιών και των ανθρώπων που ζουν μέσα τους είναι το ιερό δισκοπότηρο κάθε κοινωνίας, οι μάχες αυτές θεώρησαν ότι καλό είναι να περάσουν στη σκοτεινή πλευρά της Πραγματικότητας , εκεί όπου οι αντιμαχόμενοι δεν θα ήταν αναγκασμένοι ούτε λόγο και εξήγηση να δώσουν για τις πεποιθήσεις τους, αλλά και η βιαιότητα των συγκρούσεων να μην γίνεται και απολύτως ορατή στις κοινωνίες που αναζητούν την ησυχία τους. Σε αυτή την περιοχή δίνεται μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, οπωσδήποτε.

Όσοι έθεταν με κάποιο τρόπο ζήτημα, ότι τσακωνόμαστε για κάτι που μπορεί να μην έχει και καμιά, εντέλει, σημασία εξορίστηκαν από τον κόσμο, με το στίγμα, ότι τελικά μάλλον ήταν ανόητοι και επιβλαβείς για την ευμάρεια της κοινωνίας. Βυθίστηκαν σε μια άβολη σιωπή, με την πεποίθηση, ότι η κοινωνία έχοντας χάσει τον δρόμο της , η συνεισφορά τους δεν είχε πλέον καμιά σημασία, παρά μόνο για όσους, είχαν την διάθεση να δουν τον κόσμο με διαφορετικά μάτια.

Μέσα στις κοινωνίες όμως το πρόβλημα μεγαλώνει διαρκώς, μια που ακόμα και όταν η φύση του προβλήματος έχει διαστρεβλωθεί σε τέτοιο σημείο, που δεν γίνονται ούτε καν αντιληπτές οι αιτίες μέσα από τις οποίες έχει προκύψει, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται, ότι η τάξη που έχει ψευδώς εγκαθιδρυθεί, είναι εύθραυστη και δεν συμφέρει κανένα. Οι κοινωνίες λοιπόν πάσχουν από μια αρρώστια, που δεν γνωρίζουν την φύση της. Η δυσαρμονία όμως κάνει αισθητή την παρουσία της, ακόμα και όλα συνωμοτούν για τη αποκρύψουν.

Διαισθανόμενοι, λοιπόν, οι άνθρωποι ότι υπάρχει πρόβλημα , ολοένα και περισσότερο κλείνονται σε ένα δικό τους κόσμο, σε μια δική πραγματικότητα, που χάνει συνεχώς την οποιαδήποτε σχέση μπορεί να έχει με το κεντρικό αφήγημα. Αυτή η στάση όσο και προβληματική μπορεί να είναι, είναι στη τελική αναπόφευκτη, επειδή το προσωπικό κάστρο πάντοτε υπερισχύει από το πεδίο που είσαι πανταχόθεν έκθετος.

Στη αθέατη πλευρά της πραγματικότητας, τα επιτελεία παράγουν συνεχώς σχέδια . Τα σχέδια αυτά κύριο στόχο έχουν να κρατήσουν την Πραγματικότητα, όσο περισσότερο μπορούν συμπαγή. Να κλείσουν τις ρωγμές που αυτή καθημερινά υπόκειται. Το κατορθώνουν; Όχι δεν το κατορθώνουν, γιατί κλείνοντας μια ρωγμή εδώ, ανοίγει ένα χάσμα πιο κάτω και ενώ ασχολούνται τα συνεργεία να κλείσουν το χάσμα, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρατήσουν την ενότητα του αφηγήματος, που διαρκώς επιδιώκουν να επιβάλλουν. Βλέπουν τις άκρες του να ξεφτίζουν και όσο προσπαθούν να τις μπαλώσουν, τόσο περισσότερο αναγκάζονται να καταφεύγουν σε ολοένα και πιο ανορθολογικές κινήσεις , τόσο τα ψέματα τους γίνονται πιο υπερβολικά .

Όμως μια Πραγματικότητα για να μπορέσει να έχει αξιοπιστία οφείλει να εμπνέει ορθολογικότητα και σεβασμό, να πείθει ότι μπορεί να κρατήσει το περιεχόμενο της ενωμένο. Όταν αντιθέτως αφήνεται μέσα στη ροή κινήσεων που δεν μπορεί να ελέγξει, δεν χάνει μόνο την ισχύ της απέναντι στους αντιπάλους της, χάνει και την ουσία αυτού που ψευδώς καλλιεργεί. Εν ολίγοις χάνει και τα αυγά και τα πασχάλια. Είναι γυμνή. Μια Πραγματικότητα που είναι γυμνή, είναι μια κατασκευή που διατυμπανίζει σε όλους ότι είναι ελαττωματική και άρα θα πρέπει σύντομα να αντικατασταθεί, από μια άλλη κατασκευή που να προκαλεί ενδιαφέρον. Όμως και αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί οι εμπνεύσεις δεν είναι ατελείωτες , ιδιαιτέρως όταν δεσμεύεσαι από τα οράματα μεγαλείου, μέσα στα οποία έχεις αναπτυχθεί. Όταν θεωρείς ότι όλα είναι στο χέρι σου να τα επιτύχεις και ανακαλύπτεις ότι χάνεις διαρκώς. Τότε οι φαινομενικές σου νίκες, μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε καθοριστικές ήττες. Οι χολιγουντιανές παραγωγές, κάποιες φορές καταλήγουν σε αποτυχημένες ταινίες, που στο τέλος όταν έρχεται ο λογαριασμός, ο σκηνοθέτης καταλήγει άνεργος και οι ηθοποιοί φροντίζουν να ξεχάσουν γρήγορα τις ταινίες αυτές που έχουν παίξει.

Η κατασκευή Πραγματικότητας δεσμεύει τους εμπνευστές της στο να έχουν μόνο νίκες. Η ήττα δεν συμπεριλαμβάνεται στο οδηγό κατασκευής και η μοιραία συνέπεια μιας τέτοιας εκδοχής είναι  ο δημιουργόςνα θαφτεί με το δημιούργημα του. Η αρχαία Αίγυπτος που δοξάζεται για τις κατασκευές της, κάτι μπορεί να διδάξει περί του θέματος. !!!