Σελίδες

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Επιλογές





Το καλό που υπάρχει με τις Κρίσεις, τις μεγάλες κρίσεις της ιστορίας ή τις προσωπικές, είναι ότι κατορθώνεται να συμπυκνωθούν σε ορατή μορφή, όλες οι θετικές και αρνητικές όψεις των κρατών, των ομάδων και των ατόμων. Αυτό συμβαίνει, μάλλον, σαν αποτέλεσμα της έντονης πίεσης που δημιουργούν οι κρίσεις σε όλες τις κατευθύνσεις της κοινωνικής ζωής και των ανθρώπων. Μιας πίεσης που απαιτεί από όλους να πάρουν μια πιο σαφή και ξεκάθαρη θέση απέναντι σε αυτό που συμβαίνει.

Με κάποιο τρόπο, αναγκάζονται όλοι να αξιολογήσουν τα δρώμενα και να ανασύρουν από μέσα τους εκείνο που πραγματικά πιστεύουν. Είναι δηλαδή μια στιγμή, όπου εκείνο που διαδραματίζεται σε αφορά πραγματικά και απαιτεί τη δραστική συμμετοχή σου. Τέτοιες στιγμές δεν μπορείς να κρατήσεις αποστάσεις, χονδροειδείς "καβάτζες", γενικεύσεις. Αναγκάζεσαι να πεις και να δείξεις αυτό που πραγματικά είσαι. Ακόμα και να θέλεις να υπάρξεις "απατεωνίσκος" απέναντι στον εαυτό σου και τους άλλους, η πίεση σε εξαναγκάζει να είσαι πιο κοντά στον εαυτό σου. Είναι δηλαδή αυτές οι περίοδοι των κρίσεων, περίοδοι μιας πιο έντονης και πραγματικής ζωής.

Μέσα σε τέτοιες χρονικές περιόδους, η στάση σου αποκαλύπτει όσα έχεις τακτοποιήσει, όσα έχεις απαντήσει με ειλικρίνεια, ή και το ανάποδο. Με κάποιο τρόπο η ζωή σου αλλά και η ζωή της κοινωνίας καθρεφτίζεται στις πραγματικές διαστάσεις που υπάρχουν.

Τα μίση, οι κακίες, οι "λουμπινιές", οι υστερόβουλες σκέψεις  δεν  έχουν μικρότερη συμμετοχή μέσα σε τέτοιες στιγμές. Απλώς, γίνονται κ περισσότερο εμφανείς. Αυτό επίσης είναι θετικό, διότι  έστω με δυσάρεστο τρόπο αποδεικνύει ότι το καλό και το κακό, το θετικό και το αρνητικό συμβαδίζουν μέσα στην κοινωνία και στον άνθρωπο, σε μια αέναη μάχη, που ανά πάσα στιγμή απαιτεί επιλογή, είτε σε προσωπικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο. Έτσι, δραστικά αποδυναμώνεται η θεώρηση των "ίσων αποστάσεων", η οποία φαίνεται να αντιλαμβάνεται τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία και τους ανθρώπους σαν αποτέλεσμα επιλογών δίχως ιστορία και φορτίσεων που αδυνατούν να λυθούν με τρόπο 'πολιτισμένο".

Αυτό που καθορίζει μια κρίση, είναι το βάθος και η έκταση της. Αν κλονίζει τις δομές αυτού που υπήρχε, μέχρι την στιγμή της κρίσης , αλλά και την ευρύτητα με την οποία ακουμπά τον κοινωνικό ιστό και τους ανθρώπους του. Καθοριστικό επίσης στοιχείο είναι ποιος την δημιουργεί. Προέρχεται από μια γενικευμένη δυσαρέσκεια στο ήδη υπάρχον ή καλλιεργείται από συγκεκριμένα κέντρα που έχουν ίδιον όφελος. Ένα τελευταίο είναι: υπάρχει κάτι, έστω και φευγαλέο, που μέσα στη κρίση, προοιωνίζει το διαφορετικό που επακολουθήσει, ή μιλάμε για αδιέξοδη κρίση.

Στις προσωπικές κρίσεις τα καθοριστικά στοιχεία δεν είναι διαφορετικά. Αυτό που αλλάζει, είναι μόνο, ότι το υποκείμενο που την βιώνει, αισθάνεται μεγαλύτερο το βάρος της μοναξιάς του.

Πολλοί πιστεύουν, ότι μέσα σε μια τέτοια δυσάρεστη κατάσταση, δεν υπάρχουν επιλογές που μπορούν να γίνουν και που να έχουν κάποιο νόημα. Όμως αν το σκεφτούμε καλύτερα , ακριβώς μέσα σε τέτοιες στιγμές, είναι που οι επιλογές, όχι μόνο αποκτούν το νόημα που τους πρέπει, αλλά είναι και καθοριστικές για την ποιότητα, ενός ατόμου, αλλά και μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ξέχωρα που ορίζουν και την έκβαση της κρίσης.

Ξεχωρίζουμε τέσσερεις βασικές επιλογές που, κατ’ την γνώμη μας, παίζουν καθοριστικό ρόλο: ο έλεγχος της ταραχής που προκαλεί μια κρίση, η διερεύνηση των αιτιών της κρίσης , η άρνηση της παθητικότητας, η δραστική και δημιουργική σκέψη.

Τίποτα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί υπό το κράτος μιας ταραχής. Αυτόματα, βαδίζουμε σε λάθος επιλογές. Έχουμε ανάγκη από νηφαλιότητα για να αντιμετωπίσουμε κάτι που μας διαταράσσει είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά.

Τα αίτια μιας κρίσης ,προσωπικά είτε μέσα στη κοινωνία , δεν είναι ποτέ ανεξάρτητα από αυτό, που έχουμε πράξει ή από αυτό που επιτρέψαμε να συμβεί. Είμαστε μέρος του προβλήματος, ακόμα και αν η συμβολή μας είναι απομακρυσμένη από την κατάληξη του.

Δεν μπορούμε να καταφεύγουμε στη παθητικότητα, όταν τα πράγματα “βράζουν”. Η παθητικότητα δεν είναι καταφύγιο, αλλά άμυνα απέναντι σε ότι συμβαίνει.

Η σκέψη χρησιμεύει για να μας δίνει λύσεις. Λύσεις γόνιμες για μας και τους γύρω μας. Λύσεις που να έχουν “καρδιά” και όχι μόνον συμφέρον.


Οι κρίσεις συνοδεύουν την κοινωνία και τον άνθρωπο, από την αρχή του. Άλλοτε ήπιες και άλλοτε ριζικές. Τις “φοράει” σαν ακριβό ρούχο. Η αντιμετώπιση τους κάνει την διαφορά !!!


Το Αναπάντεχο μέσα στη Ζωή.

  Ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, σε μια αδιατάρακτη τάξη ...υπολογισμένα ...όπως τα είχε ρυθμίσει ή έτσι όπως νόμιζε ότι τα είχε ρυθμίσει … ξαφνικ...