Σελίδες

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Περιμένοντας που θα σκάσει η επόμενη βόμβα.......




Απ' όποια πλευρά και να το δει κανείς, ζούμε σε μια ταραγμένη εποχή. Όταν το παραδέχεσαι και το συζητάς, πολλοί κατσουφιάζουν, εκνευρίζονται, γιατί γίνεσαι δυσάρεστος. Η κοινωνία μας, ενώ ζει κατά κόρον, μέσα σε αρνητικές συνθήκες, δεν θέλει να μιλά για αυτές. Προτιμά να συγκαλύπτει, γιατί έτσι θεωρεί ότι προστατεύεται από το “κακό”. Δεν το αφήνει να εισχωρήσει μέσα της, να την μολύνει. Το ξορκίζει. Βέβαια, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, όλα φαίνονται σαν να επιλύονται-λέμε τώρα μια ιδέα ότι επιλύονται- σε κάποιο επίπεδο, στο οποίο, η κοινωνία δεν έχει και μεγάλη πρόσβαση. Μάλλον, θα ήταν καλύτερο να ειπωθεί, ότι δεν έχει καμία πρόσβαση. Βέβαια, μπορεί να παρακολουθεί από την τηλεόραση. Σε αυτό έχει πρόσβαση, απρόσκοπτη και διαρκή !!!

Ευρώπη με κλειστά σύνορα, πόλεις στις οποίες η αστυνομία και ο στρατός, είναι πλέον μέσα στη καθημερινότητα μας, χιλιάδες πρόσφυγες πάνε και έρχονται δίπλα μας, μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, άνθρωποι πεθαίνουν από εκρήξεις βομβών, από καμικάζι που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, ζητώντας εκδίκηση. Η “θεά” του σύγχρονου κόσμου, η οικονομία, δεν πάει και πολύ καλά τελευταίως, έτσι πια, όλο και περισσότεροι, μπορούμε με υπερηφάνεια να λέμε ότι είμαστε φτωχοί.
Όπως και να το δεις, είμαστε μια “ωραία” ατμόσφαιρα. !!! Πρέπει να δεις καμιά πανσέληνο,ή τίποτα ηλιοβασιλέματα ,για να πάρεις τα πάνω σου και να ξανα-θυμηθείς, ότι υπάρχει ακόμη ομορφιά σε αυτόν τον κόσμο. Η φύση που τόσο πολύ ξεπατώσαμε, κρατάει ακόμα γερά.

Νομίζω, ότι τρία είναι τα σύγχρονα πάθη μας: η Αμνησία, η Αβουλία και η Απάθεια. Κυρίως με αυτά συντηρούμε την ζωή μας. Βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον φόβο και τον ατομισμό, αλλά τα τελευταία είναι τόσο ενσωματωμένα στη ζωή μας, που είναι πια δεύτερη φύση μας.

Το ερώτημα πια για όλα αυτά, δεν είναι το πως φτάσαμε ως εδώ, αλλά του πόσο πιο κάτω είμαστε διατεθειμένοι να φτάσουμε. Γιατί είναι γνωστό, ότι πάντοτε υπάρχει το πιο κάτω. Αυτό το βαρελάκι, φαίνεται, ότι δεν έχει πάτο.

Υπάρχουν και τα αναπάντητα πολιτικά ερωτήματα :
Πόσο πια δυνατός είναι αυτός ο ΙΣΙΣ ; Μήπως κάποιος τελικά τον υποστηρίζει; Ποιος είναι αυτός ή αυτοί;
Γιατί ο Ερντογάν ξέρει εκ των προτέρων που θα γίνει τρομοκρατική κίνηση; Ποια είναι η πληροφόρηση του;
Ο ΙΣΙΣ εκφράζει όλο τον μουσουλμανικό κόσμο; Αν ναι γιατί κτυπάει και μουσουλμάνους; Τότε γιατί μιλάμε γενικά και αφηρημένα για μουσουλμανικό κίνδυνο;
Ποιον συμφέρει όλο αυτό το μπάχαλο σε όλα τα επίπεδα;
Γεωπολιτικά, θρησκευτικά, πολιτικά,οικονομικά;
Οι πρόσφυγες προέκυψαν αυθόρμητα ή σαν αποτέλεσμα πολέμων που κάποιοι προκάλεσαν; Αλήθεια, ποιοι είναι αυτοί;
Γιατί, τέλος, δεν έχει προκύψει κάποιο κίνημα αντίδρασης σε όλη αυτή την παράνοια;

Έχει ειπωθεί με σαφήνεια Καθένας είναι προϊόν των έργων του και η παθητικότητα κοιμάται όπως έχει στρώσειΓκυ Ντεμπόρ.










Το Αναπάντεχο μέσα στη Ζωή.

  Ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, σε μια αδιατάρακτη τάξη ...υπολογισμένα ...όπως τα είχε ρυθμίσει ή έτσι όπως νόμιζε ότι τα είχε ρυθμίσει … ξαφνικ...