Η διαρκής επαναστατική προοπτική των προθέσεων μας, επιτέλους, απέκτησε ένα πρακτικό ρυθμό.
Ήταν σαφές, ότι μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο,περνούσαμε μια περίοδο βαθιάς χαλάρωσης. Πιθανό να ήταν και αναγκαία. Όμως αυτό έδωσε την ευκαιρία στους αντιπάλους μας να ανασυνταχθούν και να διαμορφώσουν μια αρκετά μεγάλη λίστα αιτημάτων, που απέκτησαν μεγάλη δημοφιλία. Μάλιστα τους έδωσε την λανθασμένη ψευδαίσθηση να νομίσουν, ότι οι διεκδικήσεις τους θα γίνουν και πρακτικά αποδεκτές. Ευτυχώς η σύνεση κάποιων εξ ημών μπόρεσε να θέσει ένα όριο σε αυτές τις αυταπάτες. Αυτό δεν έγινε δίχως κόστος. Αναγκαστήκαμε να δεχτούμε προσωρινά ένα μέρος από αυτές τις διεκδικήσεις, στέφοντας την προσοχή τους από το κεντρικό πρόβλημα . Έχουν διαχρονικά μια αδυναμία στο να εστιαστούν στο κεντρικό πρόβλημα. Αυτό αποτελεί και την μεγάλη τους αδυναμία. Δεν μπορούν να καταλάβουν την πραγματική διάσταση της αντίθεσης τους μαζί μας. Οι μηχανισμοί μας αιώνες τώρα πετυχαίνουν κραυγαλέες νίκες σε αυτή την πλευρά. Όταν φαίνεται να προσεγγίζουν το πραγματικό πρόβλημα , συνεχώς ολισθαίνουν σε κάποιες επιμέρους πλευρές του. Ας είναι, αυτό μας βολεύει επί του παρόντος αρκετά. Την στιγμή λοιπόν που οι διεκδικήσεις τους φάνηκε να επιτυγχάνονται, την ίδια στιγμή οι δυνάμεις μας δούλευαν για την καταστροφή τους.
Πρέπει να γίνει σαφές σε κάποιους από το κόμμα μας, όσους ελάχιστους δηλαδή που διατηρούν ακόμα κάποιες ευγενείς αναμνήσεις και προθέσεις από την μεγάλη μας επανάσταση, ότι δεν υπάρχει καμιά θέση για ουμανιστικές προθέσεις τη εποχή που διανύουμε. Αντιθέτως, ο έλεγχος πρέπει να ενταθεί σε όλες τις πλευρές της ζωής. Κάποτε αρκούσε να ελέγχουμε τα άτομα εκείνα που καλλιεργούσαν μια διαφορετική σκέψη,από την σκέψη με την οποία έχουμε εμποτίσει τις μάζες να σκέφτονται. Σήμερα αυτό δεν αρκεί για την διεύθυνση αυτού του κόσμου. Το σύνολο του κόσμου θα πρέπει, οικειοθελώς, να μας δώσει την συναίνεση του για να διοικηθεί. Αντιλαμβάνομαι και κάποιοι από μας αντιλαμβάνονται επίσης, ότι μια τέτοια πρόθεση απαιτεί εντελώς διαφορετικά μέτρα. Δεν γίνεται πλέον να ενισχύουμε προπαγανδιστικά την αντίληψη περί δημοκρατίας και την αντίληψη για τα δικαιώματα. Αυτό μας εξυπηρέτησε για αρκετό καιρό. Δεν μας εξυπηρετεί πλέον. Επίσης, η αντίληψη για την κατανάλωση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαφορετικό τρόπο. Οι κοινωνίες θα πρέπει να εκπαιδευτούν στη στέρηση Στη στέρηση της ελευθερίας, της εργασίας, της κοινωνικής σχέσης, της επικοινωνίας. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί, όπως είναι ευνόητο με όρους φανερούς. Ας μην υποτιμούμε το γεγονός, ότι οι αντίπαλοι μας μπορεί να είναι γεμάτοι από αυταπάτες, δεν είναι όμως και εντελώς ηλίθιοι. Η διασπορά του φόβου με μέτρο αλλά με σταθερότητα, είναι ένα πολύ καλό εργαλείο να πετύχουμε τους στόχους μας. Δεν είναι βέβαια το μόνο όπλο που έχουμε, όμως είναι από τα πιο αποτελεσματικά για τους σκοπούς μας. Όταν οι κοινωνίες φοβούνται, παραμένουν καθηλωμένες.
Έχουμε παρατηρήσει ότι οι αντίπαλοι μας πλάθουν τα όνειρα τους σε καταστάσεις ευημερίας και όχι σε συνθήκες στέρησης. Όταν στερούνται υπομένουν, όταν απολαμβάνουν εξεγείρονται. Αυτό είναι φυσιολογικό, μια που πρέπει να συμμετέχεις στο πνευματικό και υλικό πλούτο της ζωής για να συνειδητοποιήσεις, ότι μπορείς να είσαι κάτι περισσότερο από υπηρέτης.
Το πλέον σύγχρονο όπλο μας, είναι η διαρκής ανάπτυξη της τεχνολογίας μας σε όλα τα επίπεδα της σύγχρονης ζωής. Η εξάρτηση από τα τεχνολογικά επιτεύγματα αποτελεί κρίσιμο παράγοντα στο ριζικό έλεγχο του πληθυσμού. Ο “ειδικός” είναι ο καλύτερος υπερασπιστής των συμφερόντων μας. Δρα ανυποψίαστα μέσα στη καρδιά των μαζών, δρα ανυποψίαστος και ο ίδιος για το έργο που επιτελεί. Διαβρώνει αναίμακτα και αθόρυβα την αντίληψη του ατόμου στο τι μπορεί να περνάει από το χέρι του και ανανεώνει διαρκώς την εξάρτηση του από το τεχνολογικό επίτευγμα. Οι ίδιοι οι πολιτικοί μας είναι πιόνια στα χέρια των παντός είδους ειδικών. Αναγκάζονται να εξαρτούν την γνώμη τους από την γνώμη των ειδικών, που τους οδηγούν τελικά να μην έχουν καμιά προσωπική γνώμη. Εκείνους από μας, που φόβιζε η φτωχοποίηση της πολιτικής είναι τώρα εξαναγκασμένοι να δεχτούν τα οφέλη που προκύπτουν από αυτή την φτωχοποίηση. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα πλέον από τις ανόητες σκέψεις της αριστεράς. Αντιθέτως τις χρησιμοποιούμε και τις αναδεικνύουμε. Τις προσκαλούμε να κυβερνήσουν. Τίποτα πιο διασκεδαστικό από ένα αριστερό κυβερνήτη, που γελοιοποιείται καθημερινά στα μάτια των υποστηρικτών του.
Οι αυταπάτες δεν είναι προνόμιο των αντιπάλων μας, αλλά και του στρατοπέδου μας. Μας ενδιαφέρει κυρίως να οδηγήσουμε αυτές τις αυταπάτες στο καιάδα των συμφερόντων μας. Όσοι από μας δεν προσαρμοστούν στη καινούργια εποχή της κυριαρχίας μας, οφείλουν να μας απαλλάξουν από την παρουσία τους. Είναι αδιανόητο να συζητάμε για την επέκταση μας στο διάστημα και να αναλωνόμαστε σε διενέξεις που ανήκουν στο προηγούμενο αιώνα. Αναγκαστικά θυσιάζουμε ένα μικρό κομμάτι αυτού που μέχρι χτες αποτελούσε προνόμιο μας, για να κερδίσουμε συνολικά τον αυριανό κόσμο που θα επεκταθεί στα άστρα.
Δεν είναι αναγκαίο πλέον να κρύβουμε τα σχέδια μας. Μπορούμε να λέμε τα πάντα φανερά, γιατί το φανερό σοκάρει τόσο, που εντέλει γίνεται δυσδιάκριτο. Εκείνο που δεν μπορούμε να αποφύγουμε προσωρινά, είναι να κολακεύουμε κατά περιόδους τους υποτελείς μας. Είναι μια ανθρωπιστική κίνηση από μεριά μας. Τους δίνει κουράγιο για να παλεύουν, στο μάταιο, είναι αλήθεια, αγώνα τους για την επιβίωση.
Οφείλει να γίνει αντιληπτό, ότι ο εχθρός μας είναι ο θάνατος και ο σκοπός μας η αθανασία. Ποιο το όφελος να κυριαρχείς σε ένα κόσμο ηλιθίων, αν τελικά πρόκειται στο τέλος να πεθάνεις, σαν να είσαι ένας εξ αυτών ; Τα άστρα , το μακρινό διάστημα , η ζωή εκτός τάφου, είναι οι στόχοι μας. Η αθάνατη κυριαρχία της σκέψης μας μακριά από ασφυκτική μικρότητα αυτού του πλανήτη και των θεών του. Εκεί θα συναντήσουμε τις προκλήσεις που μας αναλογούν και οι οποίες θα βάλουν σε δοκιμασία την δύναμη μας. Εκεί θα συναντήσουμε ξανά την περιπέτεια.
Μέχρι τότε, οφείλουμε να βάλουμε τις τελευταίες πινελιές σε αυτό που ξεκινήσαμε με την μεγάλη μας Επανάσταση. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πλέον την κυριαρχία μας. Ο πλανήτης αποτέλεσε ένα πείραμα που πέτυχε. Η γνώση αυτής της εμπειρίας θα μας είναι πολύτιμη, αρκεί να μην καθίσουμε πάνω στις δάφνες της επιτυχίας μας. Οι αντίπαλοι μας έχουν ατύπως αποδεχτεί την ήττα τους. Παρακολουθούν ήσυχα εκείνα που εμείς θέλουμε να παρακολουθούν. Σκέφτονται μέσα στις συχνότητες που εμείς καλλιεργούμε στη σκέψη τους. Όταν θα αντιληφθούν το βάλτο στο οποίο έχουν βυθιστεί, εμείς τότε θα είμαστε μακριά.
Μια τελευταία υπενθύμιση : η ιστορία της μακρόχρονης εξουσίας μας μας έχει διδάξει, ότι ο εφησυχασμός αποτελεί ολέθριο λάθος. Εκείνος που εφησυχάζει μπορεί να χάσει σε ελάχιστο χρόνο, κόπους αιώνων. Η παραμικρή αδυναμία, μπορεί να γίνει όπλο στα χέρια των αντιπάλων μας, όπλο καταστροφής των προσπαθειών μας. Επαγρυπνείτε και να συντονίζεστε !!!
Ειδικός Σύμβουλος Λούσιους
.jpg)