Πέρασα τις εορτές των Χριστουγέννων στο σαλέ μου στη Ελβετία. Οι γείτονες μου, όλοι εκλεκτοί φίλοι του κύκλου μου, ήταν εκεί. Χαλαρά και ευχάριστα. Ο καθένας έχει δικαίωμα κάποιες στιγμές να ξεφεύγει. Για μας, αυτό είναι κάπως δύσκολο, γιατί πως να ξεφύγεις από αυτό που θεωρείς έργο της ζωής σου. Όμως χρειάζεται να μπορείς λίγο να κάνεις μια παύση για να σκεφτείς αν τα σχέδια σου πάνε καλά, αν έχεις αντιμετωπίσεις ικανοποιητικά τους εχθρούς σου, το πόσο σύντομη είναι η ζωή και το πόσα πολλά ακόμα θέλεις να επιτύχεις.
Ναι, η ζωή είναι σύντομη για όλους, δυστυχώς και αυτό κυρίως είναι το πρόβλημα. Καταβάλλουμε κάποιες προσπάθειες μέσω κυρίως της βιο-τεχνολογίας να λύσουμε αυτό το πρόβλημα, όμως με πίκρα το αναφέρω αυτό, τα “βλήματα’ της γενετικής δεν έχουν πετύχει επί του παρόντος ικανοποιητικά αποτελέσματα. Όμως το ζήτημα επείγει και όλοι βλέπουμε τα μαλλιά μας να γκριζάρουν επικίνδυνα και η φρεσκάδα του προσώπου μας να χάνεται μέρα με την μέρα και όσο να προσπαθούμε να το ξεχάσουμε, αυτός ο καταραμένος καθρέπτης μας, μας το θυμίζει κάθε πρωί με μια χαιρεκακία. Ας είναι, δεν μπορώ να το σκέφτομαι, με θλίβει. Όπως με θλίβει και το γεγονός ότι όλο και πιο πολύ αδυνατώ να χαρώ με ότι κάνω. Μερικές φορές νοιώθω την παγωνιά να απλώνεται μέσα μου και τότε μανιασμένα προσπαθώ να ξεφύγω εντείνοντας τις δραστηριότητες μου και τα σχέδια μου. Δεν τα συζητάμε ποτέ αυτά στο κύκλο μου. Είναι ένδειξη αδυναμίας και οι αδυναμίες είναι όπλο στα χέρια του απέναντι και μάλιστα πολύ ισχυρό όπλο. Τα κρατάμε για τον εαυτό μας και καλά κάνουμε.
Δεν χρειάστηκε καθόλου να πατήσω το πόδι μου σε ουκρανικό έδαφος για να καταλάβω ότι αυτή η υπόθεση δεν θα πάει καθόλου καλά. Άλλωστε εξαρχής αντιλαμβανόμουν ότι ήταν λάθος. Πολύ πιο συχνά από ότι φαίνεται υποτιμάμε τους εχθρούς μας και υπερτιμούμε τις δυνάμεις μας. Βλακωδώς. Τώρα προσπαθούμε να σώσουμε ότι σώζεται και αυτό καθίσταται αρκούντως δύσκολο μιας που έχουμε μπλέξει με γελοίους, που παριστάνουν τους έξυπνους. Ποντάραμε πολλά στον κωμικό. Πολύ κατώτερος των περιστάσεων και τώρα που έχει πειστεί για τον ρόλο του, νομίζει ότι μπορεί να κάνει υποδείξεις. Τι βλάκας! Αυτή η τακτική να ποντάρεις σε αντιπροσώπους ειδικά σε ζητήματα πολέμου είναι λανθασμένη. Το είπα και κανείς δεν με άκουσε. Τότε υπήρχε αισιοδοξία. Τώρα όλοι ψάχνουν να βρουν δικαιολογίες και μάλιστα φτηνές, κάτι που δεν μας ταιριάζει. Φτιάξαμε ένα πρόβλημα δίχως πραγματική λύση.
Αν υπήρχε μόνο αυτό, τα πράγματα θα μπορούσαν μακροπρόθεσμα να πάρουν μια πιο ευνοϊκή τροπή για μας, αλλά χάσαμε τον έλεγχο και στη Μέση Ανατολή. Ξαφνικά. Εκεί κάποιοι σύμμαχοί μας την είδαν πολέμαρχοι και δεν ακούνε τίποτα. Προφανώς και δεν με ενδιαφέρει το τι θα κάνουν στους “ξυπόλυτους”. Κανένα δεν ενδιαφέρει το ζήτημα αυτό, ούτε καν τους δικούς τους, εκτός από κάτι φιλάνθρωπους που νομίζουν ότι με το να διαδηλώνουν γίνεται κάτι. Μπούρδες. Τις ενοχές τους καθησυχάζουν και αυτές όχι επαρκώς.
Όμως εκεί οι εχθροί μας είναι πολλοί και έχουν δύναμη, οι κίνδυνοι μεγάλοι να εμπλακούμε σε ένα μεγάλο πόλεμο. Έχουμε και τους Κινέζους που θέλουν το νησί. Πολλά ανοικτά μέτωπα. Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο απλά και ευτυχώς δεν υπήρχαν οι αντιδράσεις που υπάρχουν τώρα στο στρατόπεδο μας. Γιατί δυστυχώς τώρα δεν είμαστε πια ενωμένοι. Φαίνεται ότι το αρχικό μας σχέδιο να ενώσουμε τον κόσμο κάτω από την κυριαρχία μας χωλαίνει. Κάποιοι πιστεύουν, ότι ακόμα υπάρχουν περιθώρια. Εγώ εδώ και καιρό δεν το πιστεύω. Κάναμε πολλά λάθη. Δεν το χειριστήκαμε καθόλου έξυπνα. Ενώ παίξαμε όμορφα το χαρτί του ιού και ότι η εξουσία μπορεί να επιβληθεί με πιο έξυπνους τρόπους από τον πόλεμο και πιο αποτελεσματικά, κάποιοι είδαν την ίντριγκα και αντέδρασαν πολύ δραστικά.
Μας έμεινε η κλιματική αλλαγή και αυτό σοβαρό χαρτί, αλλά τώρα δυστυχώς δεν μας πιστεύει κανείς και όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν αρχίσει και την ειρωνεία. Είναι πιο δύσκολο να πείσεις πια, γιατί ο εχθρός είναι μέσα στις τάξεις μας. Κάποιοι ακόμα διακατέχονται από αμφιβολίες. Η τάξη μας δεν είναι συμπαγής
Όμως υπάρχει κάτι που ακόμα είμαστε αδιαφιλονίκητοι και αυτό για την ώρα είναι αρκετό. Όλες αυτές οι μάζες των ανθρώπων που ακόμα έχουν πίστη σε μας και δεν αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο μας. Άλλωστε σπανίως μας βλέπουν με το πραγματικό μας πρόσωπο. Αυτό τουλάχιστον το έχουμε διασφαλίσει. Χρησιμοποιούμε άλλους, εκείνους τους πολλούς, που γοητεύονται από το παιχνίδι μας και είναι διατεθειμένοι για ψίχουλα να κάνουν την δουλειά και να αναλάβουν και το κόστος. Πάντα πρέπει να διατηρείς τα χέρια σου καθαρά και να κάνεις άλλος την αγγαρεία. Ένα νόμο που τηρούν απαράβατα οι δικοί μας, αλλά και οι εχθροί μας. Υποπτεύονται όλοι αυτοί που χρησιμοποιούμε, ότι γελάμε πίσω από τις πλάτες τους, αλλά έχουν ανάγκη την εύνοια μας. Όταν δείχνουν τάσεις αυτονόμησης, έχουμε ανθρώπους να τους προσγειώσουν στη πραγματικότητα με “όμορφο” τρόπο.
Όμως εκείνοι οι πολλοί, που κατοικούν στις επικράτειες μας ακόμα μας εμπιστεύονται. Παλεύουν οι δύστυχοι με τα προβλήματα και τις αντιφάσεις τους.
Μερικές φορές σκέφτομαι αν αξίζει τον κόπο να άρχεις σε ένα κόσμο ηλιθίων . Αλλά όπως και να το κάνεις, δεν διαλέγεις τον κόσμο που θα επιβληθείς , άρα αυτή την σκέψη πρέπει να την πετάξω στα σκουπίδια. Κάποτε δεν έκανα τέτοιες σκέψεις, ήμουνα πιο νέος και ορμητικός τα πράγματα μου ήταν ξεκάθαρα. Τώρα πια κάποια δεν είναι. Όπως είπα, δεν πρέπει να συζητιούνται τέτοια πράγματα. Τα κρατάω σαν ένα αυστηρά προσωπικό φιλοσοφικό στοχασμό για το τι είναι ο κόσμος και πια είναι η θέση μου σε αυτόν. Συνήθως κάποιες νύκτες σαν και αυτή που αισθάνομαι λίγο μόνος και πίνω το κρασί μου. Μου αρέσει να βάζω τέτοια ερωτήματα στο εαυτόν μου,σαν ηχώ από κάποιες παλαιότερες επαφές, με ανθρώπους αξιοπρόσεκτους. Τώρα αυτοί έχουν χαθεί.
Η γυναίκα μου που κοιμάται στο επάνω όροφο δεν της αρέσουν τέτοιες συζητήσεις. Όχι δηλαδή ότι θα τις έκανα μαζί της. Είναι τελείως χαζή, αλλά εξυπηρετεί κάποιες χρήσιμες αναγκαιότητες μου. Υπάρχουν κάποιες από αυτές που με δεσμεύουν ακόμη.
Πρέπει να κοιμηθώ, αύριο φεύγω για τα εμιράτα. Πρέπει να κάνω κάποιες επαφές. Κάτι σαν αποστολή με σκοπό την παύση των εχθροπραξιών. Εγώ ειρηνοποιός; Χα, χα ! Το αντίθετο επιδιώκω, όμως καμιά φορά είναι καλό να δείχνεις ένα καλό πρόσωπο, γίνεσαι πιο πειστικός.
Μήπως το πνεύμα του κρασιού με αναγκάζει να κάνω αυτούς τους διαλόγους με τον εαυτό μου ; Πρέπει να το εξετάσω αυτό!
