Σελίδες

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

Το “τσίρκο” στη χώρα μας.




Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, ότι μου άρεσε να με πηγαίνουν στο τσίρκο. Με εντυπωσίαζε πάρα πολύ, όλη αυτή η πολύχρωμη παράσταση, που ανοιγόταν μπροστά στα μάτια μου. Από τους ακροβάτες και τους κλόουν, μέχρι τα ζώα και τους μάγους, ένας ολόκληρος διαφορετικός κόσμος, πολύχρωμος και περίεργος, μου δημιουργούσε θαυμασμό φόβο και δέος. Ήμουνα μικρός ακόμα και έτσι δεν μπορούσα να καταλάβω, την θλίψη που έκρυβε ο κλόουν, ούτε την ταλαιπωρία που τραβούσαν τα κακόμοιρα τα ζώα, για να ευχαριστηθώ εγώ. Στη συνέχεια, μοιραίως, μεγάλωσα και δεν πήγα ξανά σε τσίρκο. Η μαγεία που έχουν κάποια πράγματα, ξεθωριάζει όσο μεγαλώνεις. Φοράς μακριά παντελόνια, κινείσαι μόνος σου, δεν έχεις ανάγκη τον μπαμπά να σε πάει στο τσίρκο, σιγά -σιγά δεν θέλεις καν να βλέπεις τον μπαμπά σου και την μαμά σου. Θέλεις εντελώς άλλα πράγματα. Ευτυχώς ο κόσμος με τις παραστάσεις του, μπορεί συνεχώς για κάποιο διάστημα να σου δημιουργεί εκπλήξεις. Όμως η πρωταρχική αθωότητα για τα πράγματα, έχει ανεπιστρεπτί χαθεί. Είναι το τίμημα της ενηλικίωσης. Φυσιολογικά πράγματα. Μπορεί όχι και τόσο, αλλά τι να κάνουμε.!!

Σε πολλούς ανθρώπους έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο, όσο μεγαλώνουν να τους ενδιαφέρει η πολιτική κατάσταση της χώρας τους. Κάποιοι εξ αυτών, μάλιστα, επειδή φαίνεται ότι τους ενδιαφέρει πάρα πολύ, το κάνουν και επάγγελμα. Πρέπει να μην είμαστε επικριτικοί στις ιδιοτροπίες των συνανθρώπων μας, μου έλεγε η μαμά μου. Ο καθένας έχει κάποια κλίση σε αυτή την ζωή. Σε αυτούς τους αρέσει η πολιτική και θέλουν όλη την ζωή τους να την αφιερώσουν σε αυτή. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ένα επάγγελμα ευυπόληπτο. Όλοι για κάποιο λόγο όταν θέλουν να βρίσουν κάποιον, βρίζουν τους πολιτικούς. Ίσως κάποιες φορές αδίκως, όμως τους βρίζουν συχνά. Γιατί κάποιος να κάνει ένα επάγγελμα που το βρίζουν συνέχεια, σκεπτόμουν. Επειδή το σκέφτηκα πολύ, κατάλαβα ότι αυτό το επάγγελμα, πρέπει να έχει κάποια άλλα κρυφά προσόντα. Ίσως καλύτερα χρήματα, σαν παράδειγμα. Να έχει μια κρυφή αίγλη. Πως γίνεται όμως να σε βρίζουν συνέχεια και να έχεις και αίγλη συγχρόνως ; Τότε κατάλαβα ότι πολλές φορές η αγάπη και το μίσος πάνε μαζί . Αυτό κάπως με ανακούφισε και με βοήθησε να μην είμαι τόσο επικριτικός σε αυτό το επάγγελμα. Αυτό δεν το  τηρούσα πάντοτε, ίσως μόνο στις στιγμές που ήμουνα σε καλό φεγγάρι. Γιατί πρέπει να ομολογήσω ότι και εγώ έχω βρίσει τους πολιτικούς πολλές φορές. Τους ζητώ συγγνώμη για αυτό που έκανα, αλλά και για όσες φορές θα το ξανακάνω. Λέγοντας λοιπόν την συγγνώμη μου, νομίζω ότι μπορώ να πω και κάποια άλλα πράγματα που σκέφτηκα, τώρα πια που δεν είμαι παιδί να τα βλέπω όλα χαριτωμένα και όμορφα.

Μερικές φορές βαριέσαι μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Εγώ μάλιστα βαριέμαι αρκετά συχνά. Τα πράγματα μοιάζουν να μην σε συγκινούν πια. Όλα φαίνονται πολύ ίδια. Το ακούω αυτό και από άλλους ανθρώπους. Μάλιστα κατάλαβα ότι είναι πολλοί αυτοί που βαριούνται. Είναι πιθανόν να είμαστε ένας κόσμος, μια κοινωνία που βαριέται. Κανονικά αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Γιατί να βαριέσαι στη δουλειά σου φερ΄ ειπείν ; Τι σου φταίει ; Μήπως είσαι κάπως περίεργος και δεν το έχεις καταλάβει ; Δεν χρειάζεται να το εξηγείς σου λένε. Σημασία έχει ότι βαριέσαι.

Ήταν λοιπόν μια τέτοια μέρα που βαριόμουν. Δουλειά δεν έχω, φράγκα δεν έχω για να πάω να καταναλώσω, για να σπάσω την ανία μου, (φοβερή δραστηριότητα και αυτή), σκέφτηκα λοιπόν, δεν βλέπω την βουλή που έχει την συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση μας. Πολίτης είμαι και εγώ δεν πρέπει να ενημερωθώ ;

Η βουλή όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ένα πολύ ωραίο κτίριο στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος. Όσοι ασκούν το επάγγελμα του πολιτικού και το έχουν ασκήσει επαρκώς και με επιμονή έχουν γίνει βουλευτές. Δηλαδή αντιπρόσωποι του λαού . Όλοι αυτοί λοιπόν 300 στο αριθμό μαζεύονται σε αυτό το κτίριο. Εκεί είναι η δουλειά τους. Ωραίο περιβάλλον, ζεστασιά, ωραία καθίσματα, θεωρεία που κάθεται κόσμος και παρακολουθεί. Γενικά ευχάριστη ατμόσφαιρα, ανεβασμένα πράγματα. Εκεί παίρνονται όλες οι αποφάσεις για την κοινωνία μας. Έχουν δικό τους κανάλι τηλεόρασης, που αναμεταδίδει όλες τις συνεδριάσεις . Ο πολίτης πρέπει να αισθάνεται ότι ενημερώνεται για αυτό που κάνουν οι βουλευτές του. Να αισθάνεται ότι είναι κοντά στις αποφάσεις που θα ορίσουν την μοίρα του. Βέβαια όχι τόσο πολύ κοντά που να συμμετάσχει, αλλά αρκετά κοντά για να ακούει και να βλέπει τουλάχιστον !!


Αυτή η απόσταση που μοιραία υπάρχει ανάμεσα στο πολίτη και την εξουσία του, έχει κάνει κάποιους να δυσανασχετούν, θεωρώντας ότι πρέπει να είναι μια απόσταση που πρέπει να κλείσει. Μια απόσταση μικρή αλλά βέβαια σημαντική. Όλοι αυτοί που έχουν τέτοιες ενστάσεις γενικώς θεωρούνται λίγο περίεργοι από τους πολιτικούς. Αισθάνονται κάπως απειλούμενοι από τέτοιες απόψεις. Φοβούνται, ίσως, ότι μπορούν να χάσουν την δουλειά τους. Έχουν κάποιο δίκιο οι άνθρωποι. Έτσι αυτή η μικρή απόσταση έχει παγιωθεί και παραμένει μια μικρή καθοριστική απόσταση.

Στήθηκα λοιπόν μπροστά στη τηλεόραση και περίμενα να ακούσω και να δω. Τότε έγινε κάποιο θαύμα,πραγματικά. Η ανία μου σιγά-σιγά άρχισε να υποχωρεί δραματικά. Ένα ευχάριστο κύμα ενδιαφέροντος με κατέκλυσε και έπαθα κυριολεκτικά μια καταιγίδα από εκπλήξεις. Σας φαίνεται περίεργο ; Δεν είναι. Πόσο καιρό έχετε να παρακολουθήσετε την βουλή ; Φαντάζομαι πολύ. Δεν ξέρετε τι χάνετε.

Κατ αρχήν η εμφάνιση των βουλευτών, ανδρών και γυναικών. Μοντέλα. Υπέροχα ρούχα, πολύχρωμα . Πιο σικάτες γυναίκες δεν είδα ξανά στη ζωή μου. Εκπληκτικά χτενίσματα. Ακριβά κοσμήματα, που έδιναν ιδιαίτερη χάρη.  Άντρες βουλευτές με όμορφα κουστούμια και γραβάτες. Στα δεξιά έδρανα αυτά. Όσο ο φακός πήγαινε προς τα αριστερά έβλεπες και κάποιους με λιγότερο γούστο. Τέρμα αριστερά ήταν κάπως ελαφρώς μαραζωμένοι, τάχει αυτά η αριστερά πτέρυγα, ίσως γιατί είναι πιο λίγοι, δεν ξέρω. Υπήρχε μια διαφορά, όχι αναγκαστικά θετική. Πάντως φαίνεται πως η εμφάνιση μετράει στα έδρανα.

Υπήρχε αναταραχή είναι αλήθεια . Ήταν σοβαρή η συζήτηση. Έμπαιναν και έβγαιναν συνεχώς στη αίθουσα, ενώ κάποιος μιλούσε. Αυτό δεν εμπόδιζε κανένα να μιλάει φυσικά, λέγοντας εκείνα που ήθελε να πει, όμως φαίνεται ότι κάποιους τους ενοχλούσε η φασαρία και για αυτό διαμαρτύρονταν στο πρόεδρο της βουλής να επιβάλλει την τάξη. Παρατήρησα ότι όταν μιλούσε κάποιος από άλλη παράταξη, τα περισσότερα έδρανα άδειαζαν και πολλές φορές ήταν σαν να μιλούσε μόνος του. Όμως αυτό δεν τον εμπόδιζε να συνεχίζει να μιλά, αποτεινόμενος σε ένα αόρατο κοινό. Μάλλον σε μας που βλέπαμε από την τηλεόραση. Οι άλλοι φαίνεται ότι τα ήξεραν και δεν υπήρχε λόγος της παρουσίας τους. Μπορεί κιόλας να ήξεραν ότι δεν ήταν καλός ρήτορας. Όμως όλοι όσοι μιλούσαν είχαν ένα στυλ . Μιλούσαν με πάθος κουνώντας τα χέρια τους, επιπλήττοντας ή επαινώντας την κυβέρνηση. Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω αυτή την πανδαισία των κινήσεων των χεριών. Τα δάκτυλα ακολουθούσαν τον ομιλητή συμμετέχοντας και αυτά στα λόγια του. Όταν μιλούσε ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όλοι ήταν παρόντες και χειροκροτούσαν όταν οι ατάκες ήταν εύστοχες. Ένας σιωπηλός τύπος πήγαινε και ερχόταν φέρνοντας νερό στους ομιλητές. Στέγνωνε το στόμα τους των ανθρώπων, έπιναν λίγο νεράκι και συνέχιζαν ακάθεκτοι.

Ένοιωσα τόσο γεμάτος πνευματικά από όλους αυτούς τους λόγους που εκφωνήθηκαν. Με έκαναν να σκεφτώ τόσο πράγματα. Όπως, ποτέ δεν είδα τόσους πολλούς ανθρώπους μαζεμένους, να συζητούν τόση πολύ ώρα χωρίς ο ένας να ακούει τον άλλον. Αλλά σκέφτηκα, μάλλον αυτή είναι η μαγεία του να συζητάς στη βουλή. Δεν χρειάζεται να πείσεις, ούτε να πειστείς, αρκεί το ότι λες τα δικά σου. Μοιάζει λίγο με συνάθροιση ανθρώπων που έχουν πρωταρχικό πρόβλημα ακοής. Όμως από την άλλη αυτή η εκκωφαντική ασυνεννοησία είναι κάτι το συναρπαστικό. Έτσι μου φαίνεται.


Όμως υπάρχει  και κάτι άλλο ενδιαφέρον σε αυτή την συνάθροιση και αυτό είναι οι λεκτικές αντιδικίες. Διότι είναι σοβαροί άνθρωποι και σαφώς διαφωνούν. Απλώς είναι δύσκολο να καταλάβεις σε τι ακριβώς διαφωνούν και το γιατί φαίνεται να διαφωνούν με τόση ένταση. Μια που συνήθως σε ότι διαφωνούν τώρα, μοιάζει να το ενστερνίζονται και να το πραγματοποιούν αργότερα. Αλλά και αυτό θα μπορούσε να ήταν συμπαθητικό, αν δεν είχε κάποιες επιπτώσεις.

Ο ρητορίες και οι πόζες των ομιλητών, με ενθουσίασαν. Μιλάμε για  πολύ καλό επίπεδο κινηματογράφου. Απλώς είναι λίγο στατικό το πλάνο. Αλλά οι ηθοποιοί εκπληκτικοί. Το βράδυ, έκλεισε με την ψηφοφορία. Νίκησε η κυβέρνηση. Είχε βάλει περισσότερα γκόλ. Η αυλαία έπεσε με συγχαρητήρια, έδωσαν ραντεβού για την επόμενη φορά. Αυτή την φορά για τις Πρέσπες. Θα γίνει χαμός, πολύ ξύλο. Έκλεισα την τηλεόραση ικανοποιημένος.
Το σίγουρο είναι ότι μου εξαφάνισαν την ανία μου. Διασκεδάζοντας με ότι τερτίπια έβλεπα μπροστά μου, ξέχασα για λίγο τον εαυτό μου. Μήπως τελικά αυτός είναι ο βαθύτερος ρόλος των πολιτικών ; Να μας διασκεδάζουν, όπως κάποτε μικρός διασκέδαζα στο τσίρκο ; Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μια όψη τους. Αλλά αυτή την διασκέδαση την πληρώνουμε κάπως ακριβά στη συνέχεια. Αυτό το τσίρκο έχει τους δικούς του κλόουν, τα δικά του ζώα, τους δικούς του μάγους. Συντηρούν αυτή την μικρή παγιωμένη απόσταση που λέγαμε παραπάνω. Άλλοτε σοβαρά και άλλοτε αστεία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως, ότι αυτό το τσίρκο εμείς το προσκαλέσαμε στη πόλη μας και είναι η αντανάκλαση μας. Όσο το χλευάζουμε, χλευάζουμε μαζί και αυτό που είμαστε και την αδυναμία μας να είμαστε διαφορετικοί.

Οι φίλοι μου, όταν τους είπα ότι ο τρόπος για να ξεπεράσουν την ανία τους είναι να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις στη βουλή, μου είπαν ότι καλό θα ήταν να με δει κάποιος γιατρός. Μπορεί να έχουν δίκιο. Όμως θα το επαναλάβω. Μου αρέσει να φτύνομαι στο καθρέφτη μου !!!


Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019

Το φως και το σκοτάδι μέσα στο Κόσμο.













Ο παράδεισος είναι φυλακή για τον άγιο και ο κόσμος φυλακή για τον πιστό”

Ρητό των Σούφι



Έχει ειπωθεί αρκετές φορές, ότι ο κόσμος μας υπόκειται στο νόμο των αντιθέτων. Αυτό που όμως αποσιωπάται ή τουλάχιστον δεν τονίζεται όσο θα έπρεπε, είναι ότι αυτά τα ίδια αντίθετα, είναι εκείνα που τον κάνουν να υφίσταται με την μορφή που τον γνωρίζουμε και μας δίνουν την δυνατότητα να υπάρχουμε μέσα του. Σε διαφορετική περίπτωση θα μιλούσαμε για την τελειότητα. Το γεγονός ότι παραπονιόμαστε για την έλλειψη της τελειότητας, μέσα στο κόσμο των αντιθέτων, οφείλεται στη λανθασμένη αντίληψη για τις δυνατότητες που μπορεί να έχει ο άνθρωπος ως δημιουργός της ζωής του. Το κτίσμα του Κόσμου εμπεριέχει την ελαττωματική του όψη αναπόφευκτα, όπως και τα όντα που κατοικούν επάνω του. Διαφορετικά, θα ήταν ανέφικτες και οι όποιες προσπάθειες βελτίωσης του Κόσμου αλλά και των ανθρώπων του.


Το γεγονός που συνέβαλλε σε μεγάλο βαθμό στη σύγχυση αυτή, ήταν η σταδιακή απομάκρυνση του ανθρώπου από την θέαση μιας Ανώτερης Αρχής και στη αντίληψη, ότι ο ίδιος μπορεί να υπάρξει ο θεός της ζωής του. Ο άνθρωπος μαγεύτηκε δηλαδή από την ανάπτυξη των δυνατοτήτων του, διαχωρίζοντας αυτές από την μήτρα που τις γέννησε. Μοιραίο και αναπόφευκτο συγχρόνως. Ο ιδιότυπος αυτός ναρκισσισμός των δυνατοτήτων των ανθρώπων, έφερε με την σειρά του, σαν συνέπεια μια διαρκή σύγκρουση σε όλα τα πεδία, μιας και αυτό που θεωρήθηκε σαν πρόοδος και ανύψωση, δεν ήταν τίποτα άλλο από αυτό που ήθελε να αποφύγει, την πτώση.

Μέσα στη ζωή οι ιδέες οι πράξεις και τα αποτελέσματα τους, συναθροίζονται σε φωτεινές και σκοτεινές πηγές, που σταδιακά ορίζουν και την ποιότητα της εποχής. Υπάρχουν περίοδοι, όπου το φως υπερισχύει, δίνοντας στη ζωή και τους ανθρώπους της την δυνατότητα να ευδοκιμήσουν σε όλα τα πεδία . Αλλά μοιραίως θα υπάρξουν και οι εποχές που το σκοτάδι θα εξαπλωθεί κάνοντας την απελπισία και τον πόνο καθημερινή και γενικευμένη πραγματικότητα. Συνήθως είναι αυτές οι περίοδοι που ο άνθρωπος αρχίζει να αντιλαμβάνεται, ότι μπορεί να ξεχειλίζει από θαυμαστές δυνατότητες, αλλά μάλλον τις έχει χρησιμοποιήσει λάθος. Γιατί αντιθέτως στις περιόδους όπου το φως καλύπτει ευεργετικά την ζωή του, αδυνατεί να δει το σκοτάδι που λουφάζει μέσα του, περιμένοντας την σειρά του.

Αιώνες διαδοχής αυτών των δύο καταστάσεων, ελάχιστα έχουν συμβάλλει να συνεισφέρουν μια διαφορετική συνείδηση στη ανθρωπότητα. Είναι γιατί η λήθη είναι μάλλον το κυρίαρχο πάθος των ανθρώπων. Επειδή η λήθη, σαν το ναρκωτικό που σου νεκρώνει την βούληση, αναζητά ένα κόσμο που  να είναι παγωμένος και ακίνητος, έρμαιο των περιστάσεων . Ένα κόσμο που η επικοινωνία ανάμεσα στις αντιθέσεις του είναι ανύπαρκτη. Ένα κόσμο που η σκέψη δεν έχει λόγο να υφίσταται. Ένα κόσμο που δεν θα υπάρχει όφις στο παράδεισο, αλλά ούτε και Βούδας στη κόλαση. Ένα κόσμο που όλοι θα κολυμπάμε μέσα στη αιώνια λάσπη.

Ένα φως μέσα στο δάσος δίνει ελπίδα στο ταξιδιώτη, ότι θα βρει ένα φιλικό σπίτι να ξεκουραστεί, έστω πρόσκαιρα, από την αναζήτηση του. Το σκοτάδι μέσα στο δωμάτιο, μπορεί να γεννά τρόμους υπαρκτούς όσο και ανύπαρκτους, αλλά εξάπτει τις αισθήσεις και την διάνοια. Κάνει την προσμονή για το φως επιτακτική και όταν αυτό θα έλθει κάνει την αγαλλίαση έντονη. Στο φως και στο σκοτάδι αντιλαμβάνεσαι την αξία της ζωής και την ζεις με πάθος. Στη λάσπη, απλώς βυθίζεσαι μέσα στο τρόμο της ανυπαρξίας.


Είμαστε φτιαγμένοι και από φως και από σκοτάδι. Δεν είμαστε τέλειοι, αλλά αυτή η συμπαθητική δυσανεξία μας, είναι ακριβώς αυτή που κάνει πολύτιμους εμάς και τον Κόσμο μας. Είναι αυτή, που μας δίνει την δυνατότητα να ανυψωθούμε και να γίνουμε άγιοι ή να εκπέσουμε και να γίνουμε τέρατα. Αλλά επίσης είναι αυτή, που μας δίνει την δυνατότητα της ανατροπής και το να ζήσουμε την ζωή μας με περιεχόμενο.

Πολλές φορές μας εκπλήσσει το γεγονός της ευκολίας με την οποία κάποιοι επιλέγουν την σκοτεινιά στις πράξεις τους. Μας φαίνεται ξένο και μας δημιουργεί έντονο αποτροπιασμό. Δικαίως. Η στάση μας όμως έχει μια δόση υποκρισίας. Συνήθως είναι αυτές οι στιγμές που ξεχνάμε, ότι το ίδιο σκοτάδι καραδοκεί επίσης μέσα μας ,έτοιμο με την παραμικρή ευκαιρία που θα του δοθεί, να μας κυριεύσει. Ο λόγος που την γλυτώνουμε είναι γιατί για μια στιγμή δείξαμε σθένος. Δεν είναι σίγουρο ,ότι και η επόμενη στιγμή θα έχει ευτυχή κατάληξη. Η περιοχή ανάμεσα στα αντίθετα είναι δραματικά ρευστή. Πολύ πιο ρευστή από ότι φανταζόμαστε συνήθως. Πολλές φορές άνθρωποι που κινούνται χρόνια στη σκοτεινιά, παρουσιάζουν μια εντυπωσιακή φωτεινή όψη, που προκαλεί την ίδια έκπληξη.

Ο δρόμος για την ανύψωση του ανθρώπου δεν είναι τις περισσότερες φορές ευθύγραμμος. Αντίθετα. Μια σειρά πτώσεων αλλά και ανορθώσεων περιγράφει μάλλον καλύτερα την πορεία του. Το σθένος, η αντοχή, η βούληση είναι οι σύμμαχοι σε αυτόν το δρόμο. Τα εμπόδια είναι πολλά και πολλές φορές έχουν “αγγελικό” πρόσωπο. Αυτό που μέχρι χτες σε προχώραγε, σήμερα μπορεί να είναι η αιτία της πτώσης σου.

Φως και σκοτάδι αγκαλιάζονται ερωτικά συνεχώς μέσα στο Κόσμο, χορεύοντας ένα χορό που δεν θα τελειώσει ποτέ !!!!

Το Αναπάντεχο μέσα στη Ζωή.

  Ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, σε μια αδιατάρακτη τάξη ...υπολογισμένα ...όπως τα είχε ρυθμίσει ή έτσι όπως νόμιζε ότι τα είχε ρυθμίσει … ξαφνικ...