Σελίδες

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Ο συνομωσιολογικός λόγος



Είναι αλήθεια, ότι ουδέποτε στη ιστορία της ανθρωπότητας, άνθισαν με τέτοια σφοδρότητα, παντός είδους σενάρια συνωμοσιολογίας . Ζούμε την εποχή  πού οποιαδήποτε όψη της ζωής ακόμα και αν δεν έχει την συνωμοτική της διάσταση, οφείλει να την αποκτήσει, ειδάλλως φαίνεται σαν να μην μπορεί  να βρει την θέση της  μέσα στη ζωή. Χάνει την σπουδαιότητα  και την σημασία της πρώτα  για αυτήν την ίδια και μετά για την κοινωνία.

 Σενάρια συνωμοσιολογίας, φαντάζομαι υπήρχαν και σε άλλες εποχές, όχι όμως σε αυτήν την έκταση και με τέτοιες δυνατότητες. Ο κοινωνικός βίος πάντα πήγαινε χέρι- χέρι με το μυστικό και την παράπλευρη οργάνωση μορφών εξουσίας πού μάχονταν την ήδη υπάρχουσα εξουσία με σκοπό να την αντικαταστήσουν . Οι κοινωνίες μας έτσι έχουν μεγαλώσει μέσα στη ιστορία .
Μέσα  σε συνωμοσιολογικά σενάρια  αποτυχημένα ή μη πού κυρίως είχαν σαν γνώμονα τη διαδοχή στη εξουσία . Η διαφορά και είναι σαφώς σημαντική, έχει να κάνει, ότι μέσα στο χρόνο οι θεωρίες συνωμοσίας αφορούσαν  εκείνους πού είχαν την εξουσία και εκείνους  τους οποίους την διεκδικούσαν . Η κοινωνία  φαίνεται σαν να μην είχε λόγο σε αυτήν την διαμάχη ή τουλάχιστον να μην την απασχολούσε με ιδιαίτερη εμμονή, το τι κρύβεται στη τάδε όψη της συνωμοσίας ή την δείνα.

Επίσης, η διάσταση, πού φαντάζομαι ότι έπαιρναν αυτά τα σενάρια, δεν  επεκτείνονταν  σε όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ζωής.

Σε αρχαιότερους χρόνους, αυτό πού παρέμενε ανέγγιχτο  τουλάχιστον σε δημόσια  έρευνα ήταν τα μυστικά και η γνώση πού κρυβόταν μέσα στα ιερατεία. Στους επίσημους φορείς της θρησκευτικής πίστης  και γνώσης . Οιαδήποτε εμπλοκή μπορούσαν να έχουν  αυτά τα ιερατεία στη διαμάχη της εξουσίας,  κρατιόταν ευλαβικά κρυφή . Οι συγγραφείς της αρχαιότητας  κατέγραφαν αλλά δεν επέκτειναν  την κριτική τους στο χώρο των ιερατείων . Ακόμα και όταν αυτό  ξέφευγε από την πεπατημένη προσπαθούσε  να γίνεται με διακριτικότητα και σύνεση . Ίσως αυτό να συνέβαινε διότι  οι πλείστοι από αυτούς τους συγγραφείς ήταν ενεργά μέλη των ιερατείων και ανώτατα μυημένοι στα δόγματα πού αυτά εκπροσωπούσαν. 

Όσοι είχαν μυηθεί πίσω από τις πόρτες των ναών και δρούσαν μέσα στη καθημερινή ζωή, δεσμευόταν από όρκους  σιωπής και τιμής στο να μην αποκαλύψουν τα μυστικά. Η Αίγυπτος, η Ελλάδα, η Ρώμη  κρατούσαν ευλαβικά  και εν πολλοίς ανέγγιχτο το δίπολο της κοσμικής – ιερατικής  εξουσίας. Βέβαια, τα μέσα  και οι γνώσεις πού διέθετε η ευρεία μάζα του κόσμου, ήταν φτωχά  για να αγγίξει και να φωτίσει αυτά τα στρώματα  και τις  σχέσεις πού  διατηρούσαν μεταξύ τους . Άλλωστε  τα οποιαδήποτε μυστικά  και γνώσεις που διακινούντο  σε αυτές τις εποχές ήταν σαφώς ντυμένα με την  ιερότητα μιας γνώσης πού  ήταν πολύ δύσκολο να αμφισβητήσει ο μέσος άνθρωπος . Αυτή  η διπλή διάσταση της μαγείας πού περιέβαλε το ιερατείο και την κοσμική εξουσία, νομίζω ότι κράτησε μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα .Ο Διαφωτισμός ήλθε και διακόρευσε τον μαγικό υμένα  πού κάλυπτε  τους άρχοντες  αυτού του κόσμου. Η τυπογραφία έδωσε την δυνατότητα μιας ευρύτερης πνευματικής καλλιέργειας  τουλάχιστον στους μορφωμένους. Έδωσε  σε αρκετούς βήμα να εκφράσουν την γνώμη και την αντίθεση τους  σε εκείνο πού μέχρι τότε ίσχυε .

Συγχρόνως, φαίνεται ότι είχε  φτάσει ο χρόνος για να υπάρξει  μια καινούργια διάσταση στη κοινωνική ζωή . Μια διάσταση πού δεν ξέρω αν ήταν  τελικά καλύτερη, δεν έπαυε όμως να είναι διαφορετική και να έρχεται σαν αποτέλεσμα  μιας θρησκευτικής και κοινωνικής καταπίεσης πάνω σε ευρείες μάζες πληθυσμού πού με την εκτεταμένη ανάπτυξη του εμπορίου, έμπαιναν στο παιχνίδι.

Παράλληλα, αυτή η εποχή  έφερνε μαζί της και κάποια άλλα δεδομένα . Ένα εκτεταμένο ενδιαφέρον για το απόκρυφο, την αλχημεία, την αγάπη για την αρχαία πραγματεία. Την κρυμμένη πλευρά του ιερού. Μια σειρά κινημάτων, ξέσπασαν  στη Ευρώπη   κυρίως απαιτώντας καλύτερη ανθρώπινη μεταχείριση  των πληθυσμών  μέσα από  τις μεγάλες παρεκτροπές της εκκλησίας και του κράτους, επιδιώκοντας την επί γης, ουράνια βασιλεία, κάτι πού ο Χριστιανισμός  άφηνε να πλανάται επί αιώνες με την υπόσχεση της Δευτέρας Παρουσίας  και την τελική νίκη του Καλού επάνω στο κακό, διαμορφώνοντας  ένα κλίμα  πού  επί της ουσίας θα καταργούσε  αργά αλλά σταθερά  τα στεγανά  μέσα από τα οποία οι κοινωνίες  λειτουργούσαν μέχρι τότε.

Οι άνθρωποι  πού μέχρι τότε πίστευαν ότι ο κόσμος είναι ότι φαίνεται, δειλά- δειλά άρχισαν  να υποπτεύονται,  ότι αυτό πού φαίνεται δεν είναι. Ένα υπόγειο ρεύμα πού μέσα από  τα γραπτά των αρχαίων φιλοσόφων πού έγιναν ευρέως γνωστά, αλλά και από την ανάπτυξη των επιστημών και των τεχνών, πού γνώριζαν άνθιση, έθεταν την βάση για μια σταδιακή πνευματική νίκη  της λογικής επάνω στη άνευ όρων πίστη.

Παρ όλο πού τα πράγματα στη αρχή παρουσιαζόταν σαν   μια  πνευματική κυρίως σύγκρουση υπό την επήρεια του Διαφωτισμού, η σύγκρουση αυτή δεν άργησε να φτάσει σε πολιτικό επίπεδο, ομάδων κρυφών και φανερών  για την κοινωνική οργάνωση της κοινωνίας,πολιτικά και οικονομικά . Το ακραίο συμβάν της Γαλλικής Επανάστασης , έμελλε να αλλάξει με ριζικό τρόπο το  βηματισμό της ιστορίας.

Η Γαλλική Επανάσταση  ήλθε και  γκρέμισε  τον παλιό τρόπο πού  οι άρχοντες διοικούσαν τον κόσμο καταργώντας  την φεουδαρχία και την βασιλεία, δίνοντας  βήμα στη Λογική και την Ισότητα.

 Κατ ουσίαν, όμως, πέτυχε την νίκη της πάνω σε ένα χώρο πού στεκόταν στις παρυφές της κοινωνίας  και  πού μέχρι εκείνη την στιγμή απολάμβανε απεριόριστα προνόμια-την πίστη και το ιερό. 
Ο κόσμος κατέβηκε από τον ουρανό στη γη . Η ευρεία μάζα του κόσμου  βρέθηκε να αποκτά λόγο και έκφραση, πού ακόμα και αν δεν τον διαχειρίστηκε με τον δέοντα τρόπο αλλά τον εμβάπτισε μέσα στο αίμα χιλιάδων αθώων και ενόχων , της έδωσε την δυνατότητα να υπάρξει και να εισέλθει στη ιστορία σαν τον παράγοντα εκείνο, πού ενώ στο όνομα του γίνονταν τα πάντα  δίχως να λαμβάνεται υπ’ όψη, τώρα τίποτα πλέον δεν θα μπορούσε να γίνει,  δίχως να ακουστεί η γνώμη του  με τρόπο ριζικό .

Η Γαλλική Επανάσταση άλλαξε τον τρόπο πού στη συνέχεια  οι διευθύνοντες  θα χειραγωγούσαν τον κόσμο . Συγχρόνως όμως άλλαξε και τον ίδιο τον κόσμο, πού του έγινε αντιληπτό, ότι η γνώμη του μπορούσε να αλλάξει  την ροή της ιστορίας,  δίχως  να την περιβάλλει με την ιερότητα  πού μέχρι εκείνη την στιγμή απέδιδε στους άρχοντες του

Μάλλον από τα στοιχεία πού προκύπτουν φαίνεται ότι οι ομάδες των Ιλλουμινάτi και των Μασόνων  έχουν συντελέσει σε μεγάλο βαθμό στη  έκρηξη της Γαλλικής Επανάστασης, τουλάχιστον στο θεωρητικό υπόβαθρο πού καλλιέργησαν πριν  από την επανάσταση,  αλλά και στα γόνιμα  στάδια της,  στη διαμόρφωση  πολλών προτάσεων .

Η Γαλλική Επανάσταση συσπείρωσε στον αντίποδα  πολλούς από τους υποστηρικτές του παλιού κόσμου, αλλά και ομάδες αποκρυφιστών και διανοουμένων πού  έβλεπαν σε αυτήν  την απειλή της ισοπέδωσης  ενός κόσμου  πού παρ όλες τις λανθασμένες υπερβάσεις του  συντηρούσε  μέσα στο κόσμο την επαφή  με το ιερό και τον Θεό.
Κατά την γνώμη μου, η βάση της σύγχρονης  συνωμοσιολογίας  αντλεί το δυναμικό της  κυρίως από αυτήν την περίοδο και την πνευματική διαμάχη πού αυτή ανέπτυξε.

Οι Ναΐτες, οι Ροδόσταυροι, οι Τέκτονες, η αλχημεία, οι Ιλλουμινάτι του Βαισχάουπτ, απόκρυφα τάγματα και στοές κάθε λογής εισέβαλαν στην ιστορία, έχοντας απέναντι τους τους υποστηρικτές ενός «άλλου» «παλιού» κόσμου. Μια σύγκρουση διανοητών έξω από την συμβατική ιστορία, που αφήνει σαφέστατες υπόνοιες ότι στη ουσία την διαμόρφωνει.

Μέσα σε αυτήν την κρυφή μάχη, όλες οι πλευρές διατείνονται  ότι παλεύουν με την πλευρά  του Καλού.

Στη σύγχρονη ζωή, τα συνωμοσιολογικά σενάρια, καταλαμβάνουν όλο και περισσότερη έκταση. Τα Ούφο, η διατροφή, τα σχέδια των επικυρίαρχων για μια κοινωνία Παγκοσμιοποίησης των βασικών της θεσμών – μια κυβέρνηση, μια θρησκεία, ένα πολίτευμα-, η οικολογία, τα ταξίδια στο διάστημα, οι ερπετοειδείς που ελέγχουν την γη, η καταγωγή των ανθρώπων, η κούφια γη και οι άνθρωποι που την κατοικούν, οι μυστικές βάσεις με εξωγήινους, οι απαγωγές από εξωγήινους και πολλά άλλα, μπλέκονται σε ένα απίστευτο κουβάρι μύθου, ψέματος και πραγματικότητας . 
Χιλιάδες βιβλία, βίντεο, ταινίες, κόμικς, ιντερνετικοί  κόμβοι, ασχολούνται νυχθημερόν, εικάζοντας ότι μια διαφορετική πραγματικότητα κινείται δίπλα στο κόσμο που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε.

Παρ’ όλο που πολλά εξ αυτών φαίνεται να είναι σκουπίδια και  φαντασίες, δεν μπορεί να  υπάρχει τόσος καπνός  χωρίς φωτιά. Μια φωτιά καλά κρυμμένη από τα μάτια των αδαών, των φαντασιόπληκτων και των περίεργων από ανία.

Θα ήταν όμως επίσης ανόητο να καταδικάσουμε τον συνωμοσιολογικό λόγο εξολοκλήρου και συντελεστικά. Οι κοινωνίες μας όντως κρύβουν πολλά μυστικά, μυστικά που πραγματικά θα διαφοροποιούσαν σε μεγάλο βαθμό την αντίληψη μας για  αυτό που πραγματικά συντελείται μέσα στον κόσμο.
 Η τακτοποίηση που ευαγγελίστηκε η επανάσταση του λογικού δεν πέτυχε. Ο κόσμος εξακολουθεί να στερείται από νόημα. Να στερείται την ευτυχία , να στερείται την περιπέτεια. Η έστω και σχετική ισότητα εξακολουθεί να είναι ένα άπιαστο όνειρο. Οι έμποροι μπορεί να νίκησαν αλλά κατάντησαν «έμποροι των εθνών». Η φαντασία μπορεί να φτιάχνει εκτρώματα  και να σολάρει σε μονοπάτια που δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος, αλλά οδηγήθηκε εκεί από την κατάντια του σύγχρονου κόσμου.
Ο λόγος των θεωριών συνωμοσίας είναι ο αλλοτριωμένος λόγος ενός κόσμου που τρώει το ψέμα στα μάτια του και δεν μπορεί να το αποδείξει.
Εκφράζει την ανάγκη για την κρυμμένη αποσιωπούμενη αλήθεια.


Το Αναπάντεχο μέσα στη Ζωή.

  Ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, σε μια αδιατάρακτη τάξη ...υπολογισμένα ...όπως τα είχε ρυθμίσει ή έτσι όπως νόμιζε ότι τα είχε ρυθμίσει … ξαφνικ...