Σελίδες

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2017

“Αυτό που άρχισε ως λάθος....θα καταλήξει λάθος.”









Ένα από τα πλέον κοινά βιώματα που μοιραζόμαστε ως άνθρωποι, είναι η πικρή γεύση της αποτυχίας. Η πετυχημένη κίνηση κατορθώνει να γίνεται αντιληπτή, ως μια ιδιωτική κατάκτηση, αποτέλεσμα προσωπικών ικανοτήτων. Παρ’ όλο που αυτό δεν είναι ακριβώς αληθές, διότι αν το σκεφτούμε καλύτερα, θα δούμε, ότι τίποτα δεν είναι αποκλειστικά και μόνο αποτέλεσμα δικό μας, η επιτυχία χρεώνεται στο Εγώ. Η ευστοχία μιας κίνησης , έχει ως προϋπόθεση την ορθή κρίση του ανθρώπου που την εκτελεί και την ικανότητα του να οργανώσει σωστά αυτό που θέλει να κάνει, αναμφισβήτητα. Όμως, δίπλα συμμετέχουν αδιόρατα πολλοί παράγοντες, που οφείλονται σε άλλους ανθρώπους, που σε κάποιο μέτρο συμβάλλουν στη επιτυχία της πράξης.

Το λάθος, άρα και η αποτυχία, το Εγώ έχει την τάση να τα μοιράζει. Να τα διαχέει αμέσως στους γύρω του ανθρώπους. Είναι οι γνωστές δικαιολογίες, που όλοι μας χρησιμοποιούμε, για να δικαιολογήσουμε αυτό που έχει πάει στραβά.

Το λάθος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για τον άνθρωπο. Εσωτερικά και εξωτερικά. Τον φέρνει σε θέση άμυνας. Του κλονίζει την αυτοπεποίθηση, του πλήττει τον εγωισμό του. Απελπισμένα, τις περισσότερες φορές, τον ωθεί να ψάχνει φανταστικούς παράγοντες, που θα το δικαιολογήσουν και θα τον βγάλουν από την δύσκολη θέση. Αλλά και στον εξωτερικό κόσμο, το λάθος που κάνουμε μετράει. Χάνουμε πρόσωπο, η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μας κλονίζεται, νοιώθουμε βλέμματα που πλέον μας κοιτάζουν επιφυλακτικά. Ενώ στη επιτυχία όλοι ζητούν να “φωτογραφηθούν” με τον νικητή και να αποδείξουν ότι και αυτοί κάπου συνέβαλλαν, στη αποτυχία είμαστε μόνοι μας στη σκηνή και ζητάμε απελπισμένοι βοήθεια από τους θεατές.

Είναι γνωστό, ότι ως άνθρωποι, μπορούμε να αντιληφθούμε ένα μέρος της πραγματικότητας. Αυτό που συλλαμβάνουν οι αισθήσεις μας , είναι μέρος αυτού που συμβαίνει πραγματικά. Ίσως και να είναι ένα πολύ μικρό μέρος. Αν σε αυτό προσθέσουμε, το που και με με ποιόν τρόπο αναπτυχθήκαμε, την καλλιέργεια μας, με ποιους συναναστραφήκαμε, τότε γίνεται αμέσως αντιληπτό , ότι η λαθεμένη κρίση μιας κίνησης ή των περισσότερων κινήσεων στη ζωή μας ,είναι κάτι που θα πρέπει να το είχαμε ως δεδομένο. Πιθανόν, βαθιά μέσα μας να το έχουμε, αλλά αρνούμαστε να το παραδεχτούμε. Αυτό που μας εμποδίζει είναι απλά ο εγωισμός μας, η εικόνα που με νύχια και με δόντια προσπαθούμε να συντηρήσουμε για τον εαυτόν μας. Μια εικόνα που τις περισσότερες φορές είναι απλά ψευδής. Αυτός είναι και ο λόγος που αρνιόμαστε πεισματικά να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας κυρίως στους άλλους και πρωτίστως στους εαυτούς μας.

Λάθη είναι δεδομένο ότι θα γίνουν. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτά τα λάθη μπορούν να διορθωθούν.

Όσο και αν φανεί απαισιόδοξο, τα λάθη δεν μπορούν να διορθωθούν. Συνέβησαν, γιατί δεν μπορούσαμε να έχουμε την συγκεκριμένη στιγμή που πράτταμε, μια πιο επιτυχημένη προσέγγιση σε αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Αν λάβουμε υπόψιν την εμπειρία θα δούμε ότι αυτό που ξεκίνησε λανθασμένα, το πιο πιθανόν είναι να το ακολουθήσουν επίσης λανθασμένες κινήσεις.
Σχετικές επιδιορθώσεις ενός λάθους μπορούν να υπάρξουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι το λάθος θα πάψει να υφίσταται. Απλώς περιορίζεται η καρκινική του επέκταση.
Κινήσεις συγκάλυψης του αρχικού λάθους, με καινούργια λάθη. Σπανίως, ο άνθρωπος έχει την οξυδέρκεια να να αντιληφθεί την αστοχία του, πόσο μάλλον να την διορθώσει. Η διόρθωση απαιτεί δύο πράγματα : γενναιότητα παραδοχής του λάθους αφ’ ενός και επιστροφή στη αρχή της κίνησης αφ’ ετέρου. Πράγματα δηλαδή δύσκολα από “χέρι”.



Οι άνθρωποι που μπορούν να λειτουργήσουν αυτούς τους δύο παράγοντες είναι μειονότητα μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα. Εκεί βρίσκεται και το μυστικό, κατά την γνώμη μας, των ατελείωτων συγκρούσεων μέσα στον κοινωνικό ιστό. Σωρεία λαθών από ανθρώπους που αδυνατούν να τα αναγνωρίσουν, αλλά και να αναιρέσουν την αρχή που τους οδήγησαν σε αυτά τα λάθη.

Τα λάθη έχουν διαφορετικό σημείο εκκίνησης για τον καθένα. Η εκκίνηση αυτή καθορίζει την ποιότητα του λάθους και την δυναμική του. Τις περισσότερες φορές καθορίζει και το ανεπανόρθωτο του χαρακτήρα του ανθρώπου που τα κάνει. Κάποιες αιτίες λαθών είναι οι εξής:

Πνευματικός εγωισμός – Πάθος – Ασέλγεια – Φιλοδοξία- Βουλιμία- Κακή κρίση- Ηλιθιότητα- Τάση για εξουσία- Συναισθηματική ανεπάρκεια -Μίσος- Υποτίμηση- Ελιτισμός......
Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Μπορεί να προσθέσει ο καθένας ότι θέλει ανάλογα με την προτίμηση και την εμπειρία του.

Το λάθος δεν έχει επίπτωση μόνο σε αυτόν που το κάνει, αλλά και στο γύρω από αυτόν περιβάλλον. Για αυτό τον λόγο, πρέπει να το σκεφτόμαστε όχι σαν προσωπική υπόθεση, αλλά και σαν άλυτο κοινωνικό ζήτημα, με συνέπειες που αφορούν όλους μας. Προφανώς με αυτό δεν έχω στη σκέψη μου την ποινικοποίηση του, αλλά την διερεύνηση της ύπαρξης του.

Εδώ, επιχειρήθηκε μια πρωταρχική προσέγγιση που έχει ως υλικό τα λάθη του γράφοντος και τα συμπεράσματα από αυτά τα λάθη.
Ελπίζω να μην κάνω λάθος στην πρόθεση μου !!!!!







4 σχόλια:

  1. Προβληματίζομαι από την ανάρτησή σας στο εξης. Μου λένε πως κάνω ένα λάθος άμα δεν ακολουθάω τους ισχύοντες κοινωνικούς κανόνες. Είναι όμως λάθος αυτό; Δεν το δέχομαι. Ας πούμε εγώ είμαι εναντίον του γάμου σ' όλες του τις μορφές, θρησκευτικό, πολιτικό, σύμφωνο συμβίωσης. Η κοινωνία λέει πως κάνω λάθος. Το αρνιέμαι. Λέτε ότι το κάνω από Πνευματικό εγωισμό – Πάθος – Ασέλγεια – Φιλοδοξία- Βουλιμία- Κακή κρίση- Ηλιθιότητα- Τάση για εξουσία- Συναισθηματική ανεπάρκεια -Μίσος- Υποτίμηση- Ελιτισμό; Διαφωνώ οριζόνια και κάθετα! Θεωρώ ότι αυτός ο θεσμός είναι προβληματικός, όχι εγώ. Υπήρξαν κοινωνίες χωρίς αυτόν. Γιατί να χρεωθώ ότι κάνω λάθος εγώ; Το ξέρω πως η επιλογή μου αυτή θα έχει όπως λέτε επίπτωση και σε μένα και τριγύρω μου. Μα αυτό δεν σημαίνει ότι το λάθος είναι δικό μου!! Το ίδιο μπορώ να πω για πολλά άλλα "λάθη" που μου χρεώνει η σημερινή κοινωνία. Κάνω λέει λάθος που δεν αγωνίζομαι με κάθε τρόπο ν' ανέβω κοινωνικά. Κάνω λάθος που δε σκίζομαι να βγάλω όλο και πιο πολλά φράγκα. Κι άλλα πολλά. Ότι αρνιέμαι να δεχτώ πως αυτά είναι λάθη μου το κάνω λέτε επειδή προτιμάω να τα συγκαλύπτω για να μη τα διορθώσω; Μα αυτό λένε όλοι οι εξουσιαστές σ' όποιο τους φέρνει αντίρρηση. Εσείς όμως δεν είστε τέτοια περίπτωση. Μήπως τότε πρέπει να πρπσδιορίστε καλύτερα τι εννοείτε όταν λέτε λάθος; Τι είδους λάθος; Λάθος σε σχέση με τι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο:

      Κατ'αρχήν η ανάρτηση αναφέρεται στα λάθη που κάνουμε εμείς και τα αναγνωρίζουμε ή θα τα αναγνωρίσουμε σαν προσωπική μας αστοχία. Από τι καθορίζεται αυτό ; Από το ότι η κίνηση μας δεν έχει το αποτέλεσμα που περιμέναμε και από την γεύση της απογοήτευσης που αυτό μας αφήνει. Σίγουρα δεν ισχυρίζομαι ότι όλες μας οι κινήσεις είναι ορθολογικά αποφασισμένες, άρα μπορεί να πράξουμε κάτι που στο βάθος του χρόνου θα αποδείξει την ορθότητα του ή μη.
      Τώρα για την βάση της αντίρρησης σου. Δεν ισχυρίζομαι ότι η κοινωνία δεν κάνει λάθη στον τρόπο που κρίνει τα πράγματα, άλλωστε αυτή είναι και η βάση της κριτικής μας απέναντι στη κοινωνία. Η ίδια η κοινωνία είναι στηριγμένη στο λάθος. Αν εσύ είσαι καλά με το να μην παντρευτείς, να μην βγάλεις χρήματα ,να ζείς όπως θες να ζήσεις και όλα αυτά σε βάθος χρόνου δεν σου δημιουργούν δυσαρέσκεια και αίσθημα αστοχίας, δεν το θεωρώ και γω λάθος σου και ποτέ δεν υπονόησα κάτι τέτοιο.
      Λάθος για μένα είναι αυτό που σε φέρνει προσωπικά σε απόσταση και δυσαρέσκεια με τον δικό σου στόχο και το δικό σου ανικανοποίητο.
      Τώρα αν η κίνηση σου στοχεύει να καταστρέψει μια κοινωνία που δεν σου αρέσει και κάνει λάθη από την δική της μεριά, τότε η κίνηση σου θα πρέπει να υπολογίσει ποιό είναι ακριβώς το κίνητρο σου και πόσο αποκαθαρμένο είναι από όσα απεχθάνεσαι.Τότε σίγουρα κινείσαι σε λάθος κατεύθυνση γιατί αποδίδεις στο εαυτόν ικανότητες που δεν έχεις αλλά και την πνευματική υπεροψία ότι μπορείς να τα κάνεις καλύτερα και όλοι οι άλλοι ήταν απλώς ηλίθιοι ή διεφθαρμένοι και τα οδήγησαν έτσι ως εδώ.Λάθος στο οποίο πολλοί έχουμε υποπέσει.
      Διάλογος ανοικτός ή βουβός με τα λάθη μας και με τα λάθη της κοινωνίας είναι η θέση μου. Αν πρέπει να αρχίσουμε από κάπου ας αρχίσουμε από μας !!!

      Διαγραφή
    2. Τ' ότι η κίνηση μας δεν έχει το αποτέλεσμα που περιμέναμε και μας αφήνει γεύση απογοήτευσης, δεν πάει να πει πως κάναμε λάθος. Τότε όλοι οι αγώνες για ένα πιο δίκαιο κόσμο είναι λάθος, αφού δεν έχουνε ακόμα πετύχει το σκοπό τους. Κι΄νούμαι λέτε σε λάθος κατέυθυνση άμα προσπαθώ για ένα καλύτερο κόσμο; Ναι, μπορεί να κάνω λάθη σ' αυτό το δρόμο, αλλά είναι λάθος αυτός ο δρόμος, αυτή η κατέυθυνση; Κάνω λάθος που βρίσκω άδικη τη σημερινή κοινωνία;

      Διαγραφή
    3. Πέτρο:

      Νομίζω ότι ταυτίζεις το κίνητρο με τον σκοπό. Ο σκοπός σου μπορεί να είναι δίκαιος και δικαιολογημένος, αλλά το κίνητρο σου λανθασμένο και άρα μονολύνει τον σκοπό σου.
      Παράδειγμα:Όλες οι επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις που μέχρι στιγμής έχουν υπάρξει, στόχευαν σε κάτι σωστό. Να αποκαταστήσουν μια δικαιοσύνη σε έναν κόσμο καταφανώς άδικο. Μπορείς να μου εξηγήσεις πως κατέληξαν να πνίξουν στο αίμα τους ίδιους τους τους συντρόφους; Γαλλική Επανάσταση- Ρώσικη Επανάσταση ή ίδια πανομοιότυπη ιστορία. Επίσης πως κατόρθωσαν εν τέλει να δυναστεύσουν όσους ήθελαν να απελευθερώσουν; Είναι σαφές ,τουλάχιστον για μένα, ότι τα προσωπικά κίνητρα των εκφραστών τους, δεν ήταν αυτά που ισχυρίζονταν,αλλά και η θεωρία τους ελλειπής αλλά και μιασμένη από εκείνο που ήθελαν να καταστρέψουν. Η εξουσία είναι γλυκιά όταν την ασκείς, πικρή όταν την υποφέρεις.
      Η διττότητα ανάμεσα στα κίνητρα και τους σκοπούς που ο καθένας μας έχει είναι ο χώρος που παράγει το λάθος. Ένας χώρος εντελώς χαμένος μέσα στο σκοτάδι.

      Διαγραφή

Το Αναπάντεχο μέσα στη Ζωή.

  Ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, σε μια αδιατάρακτη τάξη ...υπολογισμένα ...όπως τα είχε ρυθμίσει ή έτσι όπως νόμιζε ότι τα είχε ρυθμίσει … ξαφνικ...