...Όταν τελείωναν οι ασχολίες της ημέρας, ασχολίες που δεν ευχαριστούσαν κανένα, αλλά όλοι τις έκαναν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, τα βράδια έπρεπε να ενημερωθούν για όλα όσα συνέβαιναν στο κόσμο. Ήταν σαν μια τελετουργία, όπου ο τελετάρχης ήταν το μαγικό κουτί, που είχε την ικανότητα να μεταφέρει εικόνες και ειδήσεις από όλο τον κόσμο. Όλες αυτές οι ειδήσεις, που συνοδευόταν από ρηχούς σχολιασμούς, που ποτέ δεν αποκτούσαν κάποιο βάρος, απλώς πλαισίωναν τις ειδήσεις, προσπαθούσαν να πείσουν για το ενδιαφέρον που είχαν όσοι τις μετέδιδαν για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Ένα ενδιαφέρον, που παρόλο δεν έπειθε κανένα φαινομενικά, κατόρθωνε εντέλει να πείθει τους πάντες. Είχε φτιαχτεί μια εξάρτηση ανάμεσα στο μαγικό κουτί και σε όλους τους άλλους, με αποτέλεσμα ακόμα και όσα ήταν εμφανώς ψέματα, να μην μπορούν να αποδειχτούν. Το μαγικό κουτί μιλούσε συνεχώς και όσο μιλούσε τόσο περισσότερο έφτιαχνε μια πραγματικότητα τόσο συμπαγή, που τίποτα δεν μπορούσε να την γκρεμίσει.
Κάποιοι κατάλαβαν πολύ σύντομα την παγίδα και προσπάθησαν να φτιάξουν άλλα μαγικά κουτιά,που θα μπορούσαν να αρθρώσουν ένα διαφορετικό λόγο για όσα συνέβαιναν. Όμως όσο και αν προσπαθούσαν ποτέ δεν μπόρεσαν να αγγίξουν σε αξία και απήχηση το πρωταρχικό μαγικό κουτί, απλώς ήταν μαγικά κουτάκια για ένα περιορισμένο κοινό, που η φωνούλα τους δεν μπορούσε να συναγωνιστεί την στεντόρεια φωνή του μεγάλου κουτιού. Κάποια έπεσαν σύντομα σε ανυποληψία, γιατί αυτός ο άνισος ανταγωνισμός τους ανάγκασε, είτε σε υπερβολές, είτε στο να διαστρεβλώνουν τα όσα συνέβαιναν, με αποτέλεσμα να δημιουργούν σύγχυση. Έτσι δίχως να το θέλουν έστρεψαν πολλούς ανθρώπους στη παλιά καλή λύση, στο πρώτο μαγικό κουτί που με τα χρόνια αύξανε την αξιοπιστία και κοιτούσε χλευαστικά, όσους προσπαθούσαν να το μιμηθούν.
-Αφήστε τα “καφενεία” να προσπαθούν, λένε, όσοι έχουν κατοχυρώσει την περίοπτη θέση τους μέσα στο μαγικό κουτί, να λένε οτιδήποτε θέλουν. Δεν πείθουν κανένα. Μόνο η φωνή μας έχει αξία. Εντέλει, εμείς συνομιλούμε με τους άρχοντες, σε μας δίνουν την γνώμη τους, εμείς έχουμε τις σοβαρές πληροφορίες από τα βασικά κέντρα που κατασκευάζονται οι ειδήσεις. Οι άλλοι εικάζουν, φαντάζονται και ακόμα και αν εικάζουν και να φαντάζονται σωστά, ποιος θα τους πιστέψει; Όπως και να το κάνουμε η δική μας άποψη στο τέλος να υπερισχύσει. Χωρίς εμάς οι άλλοι δεν υπάρχουν.
Βέβαια όλα αυτά δεν τα αποκάλυπταν φανερά. Τα ψιθύριζαν μεταξύ τους και μετά από λίγο,δεν υπήρχε η ανάγκη ούτε καν να τα συζητήσουν. Δρούσαν σαν να ήταν η δεύτερη φύση τους και με αυτό τον τρόπο έχτιζαν την βαβέλ τους.
Είναι βέβαια αλήθεια, ότι πολλές φορές η πραγματικότητα, που αρέσκεται στο να κάνει χοντρές πλάκες, έρχονταν να τους διαψεύσει. Όμως ακόμα και τότε υπήρχαν τρόποι να μην παραδεχτούν απολύτως τίποτα, μια που τότε “έπεφταν από τα σύννεφα”, σαν να προδόθηκαν από κάποιο αόρατο εχθρό, ενώ αυτοί ανήξεροι και αθώοι προσπαθούσαν να κάνουν απλώς την δουλειά τους, όσο καλύτερα μπορούσαν. Έτσι, αφού κανείς δεν υπήρχε περίπτωση να τους εγκαλέσει για όσα έλεγαν, τα πράγματα παίρνουν τον φυσιολογικό τους δρόμο και αφού συνεχώς οι περιγραφές και τα αφηγήματα είναι ανεξάντλητα, όπως τα καλά παραμύθια, όλα ξεχνιούνται εύκολα.
Η κοινωνία συνεχώς ξερνά πολύ “καλές” και πιασάρικες ειδήσεις ,που αρέσουν σε όλους. Γιατί σε όλους αρέσει να παρακολουθούν την ζωή των άλλων και μάλιστα, όταν αυτή η ζωή είναι πικάντικη, ασελγής,παραβατική, και δεν χρειάζεται και να πολυ-σκοτιστούμε ενόσω την παρακολουθούμε, είμαστε ικανοί να χαζεύουμε για ώρες, από την ανώτερη θέση του κριτή και εφόσον δεν είμαστε εμείς ο στόχος. Άλλωστε το μαγικό κουτί έχει αποφασίσει ότι μόνο οι ειδήσεις που μυρίζουν σπέρμα και αίμα έχουν κάποιο ενδιαφέρον, ή τέλος πάντων όσες “τυχαίως” είναι αρκούντως δυσάρεστες, επειδή οι καλές, αν υπάρχουν, δεν έχουν ενδιαφέρον και δεν φέρνουν αρκετά πακέτα διαφημίσεων. Όμως κυρίως, διότι δεν ανεβάζουν σε υψηλά επίπεδα το να φοβάσαι το οτιδήποτε
Βέβαια υπάρχουν και σοβαρά συμβάντα, που απασχολούν τους ανθρώπους αυτού του κόσμου. Όμως ακόμα και σε αυτά το μαγικό κουτί οφείλει να δώσει τον τόνο αλλά και τον τρόπο που θα πρέπει να τα δεις και να τα επεξεργαστείς. Διότι όλοι οι τρόποι δεν του είναι αρεστοί. Κάποιοι μπορούν να συζητηθούν και κάποιοι δεν πρέπει να συζητιούνται καθόλου. Το καλύτερο είναι να μπορείς να τα συζητάς με τον τρόπο που σου προτείνει, που είναι “αντικειμενικά” ο πλέον φερέγγυος. Ακόμα και αν αυτή η φερεγγυότητα είναι συζητήσιμη σε πολύ μεγάλο ποσοστό, δεν θα πρέπει να είναι ριζικά αμφισβητήσιμη, διότι ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις ένα μέσο που επιτελεί το κοινωνικό έργο της πληροφόρησης με το αζημίωτο; Εντέλει, όλοι πρέπει να ζήσουμε με κάποιο τρόπο.
Στη πραγματικότητα, όποιος έχει την δύναμη να οργανώνει ένα κυρίαρχο αφήγημα, το οποίο θέλει να το κάνει πιστευτό καθολικά, ακόμα και αν αυτό είναι αμφιβόλου αξίας, χρειάζεται ένα μαγικό κουτί που θα το κελαηδήσει στα πέρατα του κόσμου. Χρειάζεται επίσης και τους κατάλληλους ανθρώπους που θα αναλάβουν την συγκεκριμένη δουλειά με ευχαρίστηση, είτε γιατί πιστεύουν στο αφήγημα, είτε γιατί πληρώνονται καλά για να το κάνουν. Συνήθως, αυτό που όλοι γνωρίζουν μέσα από την εμπειρία τους, δεν έχει ανάγκη από κάποιο μαγικό κουτί για να διαδοθεί. Επιβάλλεται με τρόπο φυσικό και άμεσο σαν ομολογούμενη διαπίστωση .Τα σημαντικά νέα κυκλοφορούσαν πάντοτε, έστω και με μια σχετική καθυστέρηση και τις περισσότερες φορές τα διέκρινε μια μεγαλύτερη ποιότητα. Αυτή η ανάγκη για άμεση πληροφορία, που να αγγίζει ακόμα και αυστηρά προσωπικές περιοχές, είναι σημάδι περισσότερο μιας ανίας, που μέσα από το πληροφοριακό καλειδοσκόπιο,προσπαθεί να βρει κάποιο νόημα σε μια φτωχή ζωή. Ένα γενικευμένο φτηνό κουτσομπολιό σε όλα τα επίπεδα της ζωής, που στο τέλος τίποτα δεν έχει πραγματική αξία και όλα καταλήγουν αδιάφορα.
Τέλος, θα πρέπει σοβαρά να σκεφτούμε μήπως όλη αυτή η στρεβλή ανοησία, θέλει να αποκρύψει εκείνα που πραγματικά είναι ενδιαφέροντα και σημαντικά. Μήπως αυτός είναι ο απώτερος σκοπός του μαγικού κουτιού και είναι πολύ κοντά στο να το πετύχει. Γιατί όσο και αν είσαι πονηρός και αντιλαμβάνεσαι τις μπλόφες, κάποιος μπορεί να είναι πολύ πονηρότερος και οι μπλόφες του είναι καλύτερα στημένες !!
