Παιδικές κοινωνικές ασθένειες: Πυραμίδες και Κύκλοι.

Αν ψάχναμε ένα γεωμετρικό σύμβολο, που θα μας παρέπεμπε σε μια απεικόνιση του μοντέλου διοίκησης του σημερινού κόσμου, δεν θα δυσκολευόμαστε και πολύ για να το ανακαλύψουμε. Οι Αμερικανοί πατέρες το έχουν ήδη αποτυπώσει στο νόμισμα τους και είναι μια πυραμίδα. Πολλά έχουν ήδη ειπωθεί σαν ερμηνείες για την σημασία του συγκεκριμένου συμβολισμού. Αληθή ; Ψευδή ; Μπορεί εν τέλει να μην έχει και πολύ σημασία πλέον, μια που η πυραμίδα, πέρα από κάθε αμφιβολία, αντιπροσωπεύει εύλογα, τον τρόπο που η εξουσία αντιλαμβάνεται τον εαυτόν της και διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση, το πως οι άλλοι θα πρέπει να την αντιλαμβάνονται. Στη κορυφή υπάρχουν πάντα οι εκλεκτοί, η ελίτ που έχουν πάντα τον πρώτο και τελευταίο λόγο, για κείνο που συνέβη, συμβαίνει και για κείνο που θα συμβεί. Στριμωγμένοι στη βάση της πυραμίδας και στις διαβαθμίσεις της, όλοι οι υπόλοιποι κοιτούν με δέος προς την κορυφή του συμβόλου, περιμένοντας την βροχή της “γνώσης” των αρχόντων της πυραμίδας, για να τους ορίσει τον τρόπο που θα κινηθούν, τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστούν την ζωή τους.

Για να είμαστε ειλικρινείς, η πυραμίδα είναι μια αρχαία εφεύρεση και διαδικασία διοίκησης. Δεν είναι κάτι το καινούργιο. Απλώς στη σύγχρονη εποχή, έχει την τάση να μην θέλει να παρουσιαστεί ως πυραμίδα, μια που κάτι τέτοιο παραπέμπει σε δυσάρεστες μνήμες . Έτσι αποφάσισε να εμφανίζεται χωρίς προκλητικές γωνίες και προσπάθησε να ορίσει τον εαυτόν της ως μια πυραμίδα που δεν είναι πυραμίδα. Επειδή όμως αυτό που είσαι δεν μπορείς να το κρύψεις, όσο και αν διακαώς το θέλεις και μάλιστα σε βάθος χρόνου, διατελεί σε μια μικρή σύγχυση. Αυτή η σύγχυση διαχέεται σε όλη την πυραμίδα αναγκαστικά, με αποτέλεσμα οι υπηρέτες της που δεν έχουν ούτε το νόημα της αλλά ούτε και τα οφέλη της, να είναι και οι ίδιοι σε σύγχυση και να νομίζουν διαρκώς ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι . Έτσι παρουσιάζεται το περίεργο φαινόμενο, πολλοί να πιστεύουν ότι ορίζουν την μοίρα τους , ενώ εξακολουθούν να είναι πλήρως εξαρτώμενοι και άλλοι ενώ κινούν νήματα να προσποιούνται τους υποτελείς. Γενικώς μιλάμε για περίεργες καταστάσεις !!!

Έχει νομίζω ενδιαφέρον να δούμε τους τρόπους με τους οποίους η πυραμίδα κατόρθωσε να επιβάλλει το σχήμα της σαν σχήμα που όλοι όφειλαν να αποδεχτούν. Ποια είναι τα δυνατά της σημεία δηλαδή.

Αρχικά η πυραμίδα έπρεπε να αποκαταστήσει εμπιστοσύνη στη πρόταση της. Πως μπορούσε να το κάνει αυτό ; Έπρεπε να αναδείξει μια αρχή που να ήταν καθολικά σεβαστή. Αυτή η αρχή ήταν η Δύναμη. Παρατήρησε ότι μέσα στο κόσμο η Δύναμη έχαιρε εκτιμήσεως. Όσοι είχαν μυική ή πνευματική δύναμη , έφερναν κοντά τους χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια την συμπάθεια των πολλών . Οι άνθρωποι προσέτρεχαν σε αυτούς, είτε για την σοφή συμβουλή τους , είτε για να τους επιλύσουν δύσκολες καταστάσεις που απαιτούσαν θέληση και μπράτσα. Όμως πολλές φορές η Δύναμη κρύβεται σε ποικίλες ιδιότητες του ανθρώπου. Κάθε φορά λοιπόν που μια ιδιότητα άρχιζε να ξεχωρίζει, η πυραμίδα την φώτιζε με την ακτινοβολία του εξαιρετικού. Παράλληλα, υποβάθμιζε την έλλειψη σημαντικών ιδιοτήτων , με αποτέλεσμα μέσα σε λίγο χρόνο να έχει διαμορφώσει μια σημαντική διαίρεση : δυνατοί και αδύναμοι. Χρήσιμοι και άχρηστοι. Ικανοί και ανίκανοι. Όλοι αυτοί δεν μπορούν να μπουν στη ίδια κατηγορία ,είπε η πυραμίδα. Και όλοι συμφώνησαν. Γιατί η διάκριση ανάμεσα σε ιδιότητες ισχυρές και ανίσχυρες ήταν ήδη μέσα στη σκέψη όλων.

Αυτή η διάκριση, κατάλαβε όμως η πυραμίδα, δεν ήταν επαρκής. Έπρεπε να βρεθεί κάτι για να φέρνει σε επαφή όλους με όλους, για να μπορούν να έρχονται σε επαφή, ανεξάρτητα με τις ιδιότητες τους. Κάτι που να τους κάνει σχετικά ισότιμους και το οποίο να αποκαθιστά και εμπιστοσύνη για να μπορούν να συνεργάζονται. Τότε η πυραμίδα έκανε την μεγαλύτερη εφεύρεση της. Έφτιαξε το Χρήμα. Το χρήμα ήταν και είναι ακόμα ένα χαρτί. Κάτι σαν συμβόλαιο επαφής. Όμως ποτίστηκε με την εγγύηση μιας ανώτερης αρχής. Αυτού που ήταν δυνατός και μπορούσε να εγγυηθεί την ισχύ του. Κάποτε ήταν ο βασιλιάς , σήμερα είναι η τράπεζα. Το χρήμα έφερε ακόμα μια μεγαλύτερη διαίρεση μέσα στη κοινωνία της πυραμίδας, εκείνη των ανθρώπων που το είχαν και όσων δεν το είχαν : των πλούσιων σε χρήμα και των φτωχών σε χρήμα . Η Πυραμίδα σταδιακά ανέπτυσσε τις διαστρωματώσεις της.

Το τρίτο πράγμα που μπόρεσε να επιτύχει η πυραμίδα ήταν να αποκαταστήσει τάξη μέσα στη ποικιλομορφία. Έχοντας κάνει τις διαιρέσεις της και κατορθώνοντας να τις κάνει αποδεκτές με συναίνεση, ο καθένας πια αναγνώριζε τον εαυτόν του μέσα σε αυτές. Από γενιά σε γενιά κανείς δεν είχε πλέον το κουράγιο να αντιταχτεί σε ότι φαινόταν σαν το απολύτως προφανές και καθολικά αποδεκτό. Οι αντιρρήσεις έμοιαζαν να προσκρούουν σε ένα συμπαγές τοίχος. Ένα τοίχο που ο καθένας είχε ήδη παραλάβει από τους προηγούμενους, αλλά έβαζε και το λιθαράκι του επάνω του, στη ίδια του την ζωή.

Το τελευταίο πράγμα που κατόρθωσε να κάνει η Πυραμίδα με τις προηγούμενες κινήσεις της, ήταν να είναι αποτελεσματική στο κόσμο που δημιουργούσε. Πέτυχε να φτιάξει ένα κόσμο που να διατηρεί την ελκυστικότητα του στους πολλούς , δίνοντας την κραταιή εντύπωση ,ότι δεν μπορούσε να υπάρχει άλλος που να είναι καλύτερος, αποτελεσματικότερος και με διαφορετικές αρχές.

Η Πυραμίδα δεν κατόρθωσε να κάνει δύο σημαντικά πράγματα στο κόσμο που δημιούργησε : να δώσει νόημα και να αποκαταστήσει ισοτιμία . Αλλά για αυτό τον λόγο προέκυψαν οι Κύκλοι.

Ο Κύκλος είναι ένα κομψό γεωμετρικό σχήμα. Δεν έχει γωνίες και μοιάζει πολύ με τον ήλιο που μας φωτίζει. Δεν εγείρει, αυτό οφείλουμε να το πούμε, αξιώσεις υπεροχής σε σχέσει με την Πυραμίδα, διαχρονικά. Στέκεται εκεί σιωπηλός και αυτάρκης, σαν να έχει βρει την θέση του μέσα στο κόσμο, αδιαφορώντας για τις γνώμες του κόσμου. Είναι σαν να λέει με τον τρόπο του : περικλείω τα πάντα. Είμαι η αρχέγονη μήτρα που από μέσα μου προκύπτουν όλα. Δεν θα επιβάλλω ποτέ την θέληση μου σε κανένα . Κανείς δεν θα υπερισχύσει μέσα στο κύκλο μου. Δεν υπάρχει λόγος για αυτό. Εδώ είσαστε όλοι ασφαλείς.!!!

Μέσα στο Κύκλο βρήκαν καταφύγιο, όλοι όσοι αρνήθηκαν την Πυραμίδα. Βασικό τους αίτημα το νόημα και η ισοτιμία. Κάποιοι εξ αυτών, ενώ υποστηρίζουν τον κύκλο, βρίσκονται ακόμα μέσα σε Πυραμίδες, αλλά δεν το ξέρουν. Τον Κύκλο δεν φαίνεται να τον ενοχλεί αυτό. Όπως είπαμε, όλοι είναι παιδιά του. Για να είμαστε ακόμα περισσότερο ειλικρινείς, όλοι μέσα στο Κύκλο, έχουν στίγματα από την διαβίωση τους μέσα στις Πυραμίδες. Οι περισσότεροι προσπαθούν να κάνουν “θεραπεία”. Είναι γνωστές ευρέως οι θεραπευτικές ιδιότητες του Κύκλου, από τις βλαβερές συνέπειες της Πυραμίδας. Το πρόβλημα που έχουν όμως κυρίαρχα, είναι, ότι οποτεδήποτε κλήθηκαν να φτιάξουν κόσμο, κατέληξαν να φτιάξουν ένα κόσμο, παρόμοιο ή ίδιο με εκείνο των Πυραμίδων. Αυτό δεν τους έχει όμως απογοητεύσει. Αντίθετα, τους πεισμώνει όλο και περισσότερο. Και συνεχίζουν να προσπαθούν να κάνουν ¨θεραπεία”, ο καθένας με τον τρόπο του. Το αίτημα τους παραμένει διαχρονικά σταθερό. Νόημα και ισοτιμία.

Καλά ως προς το νόημα . Τίποτα άνευ νοήματος, θα μπορούσε να πει με πολλούς τρόπους ο κάθε ποιητής, όμως είναι εφικτή η ισοτιμία ; Μέσα στο ωκεανό της ποικιλομορφίας του ανθρωπίνου είδους, μπορεί να υπάρξει πραγματική ισοτιμία ; Και ισοτιμία ως προς τι ;Στις ίσες ευκαιρίες; Στο ότι ανεξάρτητα από τις ιδιότητες του καθενός, όταν στεκόμαστε μέσα στους Κύκλους, όλοι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους άλλους σαν να έχουν μια αξία, ακόμα και αν δεν γίνεται αντιληπτή ; Και τι γίνεται με όσους την έχουν αρκετά φανερή με τρόπο ώστε να ξεχειλίζει ; Τι διαφορετικές αξίες οφείλουν να αναπτυχθούν, που μέχρι τώρα παραμένουν σε νάρκη ; Πόσο δύσκολο είναι να ενστερνιστείς αυτές τις αξίες; Μήπως θέλουν ιδιαίτερο κόπο ;

Ο Κύκλος σιωπά και οι μικρότεροι κύκλοι αισθάνονται λιγάκι αδύναμοι να απαντήσουν στα ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από τα αιτήματα τους. Αυτό κάνει την Πυραμίδα να χαμογελά αυτάρεσκα, γιατί ενισχύει την άποψη της, ότι ο κόσμος μπορεί να υπάρχει μόνο μέσα από τον τρόπο της. Η υπεροψία της Πυραμίδας, είναι ένα τρωτό της σημείο. Την κάνει να αισθάνεται άτρωτη. Τίποτα όμως δεν είναι άτρωτο μέσα στο μάταιο αυτό κόσμο και κάνεις πολύ κακό στον αυτό σου να υποτιμάς το αντίπαλο δέος, γιατί αισθάνεσαι ότι έχεις νικήσει. Γιατί ποτέ δεν νικάς και ποτέ δεν χάνεις ριζικά, αφού είσαι ακόμα ζωντανός.

Οι Κύκλοι και οι Πυραμίδες έχουν χρεία μιας διαφορετικής συνείδησης, που να υπερβαίνει τις αρετές και τα μειονεκτήματα τους. Κάποτε, όταν αυτή Συνείδηση θα αναπτυχθεί και αν τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει θα είναι τα αρμόζοντα, τότε πιθανά ένας διαφορετικός κόσμος να ανθίσει πάνω στα χώματα του πλανήτη. Μέχρι τότε, ας ευχόμαστε για το καλύτερο. Το σίγουρο είναι ότι την συνταγή για αυτόν τον κόσμο δεν την έχουμε,είτε ζούμε σε Πυραμίδες, είτε σε Κύκλους !!!!