Ξημερώνουμε σε ένα διαφορετικό κόσμο.

Όταν οι εποχές αλλάζουν, συμβαίνει και στη φύση, δεν αλλάζουν από την μια στιγμή στη άλλη. Αλλάζουν με ένα τρόπο ανεπαίσθητο, σιγανό. Σε προετοιμάζουν  αθόρυβα να δεχτείς την αλλαγή. Μια μικρή μετατροπή εδώ, μια τροποποίηση της συνήθειας εκεί, πολλές φορές σου στρέφουν την προσοχή από αυτό που θεωρούσες σημαντικό, σε κάτι που σε ξαφνιάζει, αλλά την επόμενη στιγμή δεν θα έχει ιδιαίτερη σημασία. Η αλλαγή, εν ολίγοις, δρα σταδιακά και με σύνεση . Δεν αποκλείει τα βίαια ξεσπάσματα, αλλά τα χειρίζεται με μέτρο. Έτσι ξαφνικά δίχως να το καταλάβεις , βρίσκεσαι σε ένα καινούργιο περιβάλλον και έχεις ήδη προσαρμοστεί, με ένα τρόπο σχετικά φυσικό. Αυτό δεν σημαίνει ότι η αλλαγή, η μετατόπιση που έχει συντελεστεί είναι της αρεσκείας σου. Αλλά, εν τέλει, ποιος ενδιαφέρεται για την δική σου γνώμη ; Ποιος ενδιαφέρεται αν οι αλλαγές σου αρέσουν ; Η γκρίνια για τις αλλαγές είναι προσωπική υπόθεση . Οι αλλαγές μέσα στη ζωή είναι δεδομένες και απρόσκλητες.

Οι αλλαγές μέσα στη φύση μπορεί να είναι εκρηκτικές, αλλά ο άνθρωπος έχει μάθει να τις αποδέχεται . Έτσι έχει δράσει μέσα στη ιστορία του και για αυτό προσπαθεί να διαμορφώσει το φυσικό του περιβάλλον, στο μέτρο του δυνατού. Αν ο τρόπος του είναι διαχρονικά επεμβατικός και άσχημος στις περισσότερες περιπτώσεις, τον δικαιολογεί με την σκέψη, ότι η φύση του ήταν δύσκολη και εχθρική εξ αρχής. Ή εγώ ή αυτή, λέει μέσα του. Αυτή η σκέψη αφορά όλα τα βασίλεια της φύσης. Όταν συμπεριφέρεται με στυγνότητα στα ζώα, όταν χρησιμοποιεί με ασυδοσία κάθε φυσικό πόρο, όταν μολύνει την γη και τον αέρα με τις τεχνολογίες του, έχει έτοιμη την απάντηση : πρέπει να αναπτυχτώ, άρα πρέπει να κυριεύσω αυτό που υπάρχει γύρω μου, με όποιο τρόπο μπορώ. Θεωρεί τις επιπτώσεις της στάσης του, παράπλευρες απώλειες ενός αναγκαίου πολέμου και με αυτό τον τρόπο καθησυχάζει όποιες τύψεις ή διαφωνίες μπορεί να του προκύπτουν. Αυτό ξέρει, αυτό κάνει. Αν η σκέψη του είναι κοντή, δεν τον απασχολεί. Τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και όταν αυτό είναι νικηφόρο, τότε οι διαφωνίες περιττεύουν. Κάποιοι γνωρίζουν  επίσης πως να τις κάνουν να σωπάσουν. Κάπως έτσι ξημερώσαμε μέσα σε πόλεις- τέρατα, αναπνέοντας αιθαλομίχλη. Αν αρρωσταίνουμε εξ αιτίας της, καλό είναι να το κάνουμε “γαργάρα με ξυλόπροκες”. Άξιον απορίας είναι το πως εξακολουθούμε να διατηρούμε κάποια δένδρα μέσα σε αυτές. Γιατί τα γύρω δάση φροντίζουμε να τα κάψουμε, πάντοτε στο όνομα της ανάπτυξης, με σκοπό να φτιάξουμε μεγαλύτερες πόλεις, που να έχουν ακόμα πιο ασφυκτικό περιβάλλον. Αν θεωρήσετε ότι μιλάω στο όνομα της οικολογίας,  χάσατε. Δεν είμαι καν ο τύπος του τυπικού φυσιολάτρη. Απλώς, στηρίζομαι στα υπολείμματα της λογικής μου, που μάλλον σε λίγο καιρό θα πνιγούν μέσα στις μολυσμένες θάλασσες.

Σκέφτομαι λοιπόν, ότι σε επίπεδο περιβάλλοντος, τα πράγματα δεν είναι και πολύ ευχάριστα. Κάποιος θα μπορούσε να μιλά για ώρες, σε τι είδους δυστοπικό περιβάλλον θα ξημερώσει ο κόσμος μας. Σίγουρα θα μπορούσε να γίνει πολύ κακός και δυσοίωνος. Όμως,  κάποιος ή κάποια ή κάποιο, θα μπορούσε να του αντιτάξει,  ότι όλα αυτά σε επίπεδο κοινωνικό,  έφεραν κάποιο καλό αποτέλεσμα . Όπως και να το κάνουμε, η κοινωνία προοδεύει. Το όνειρο του Λένιν και του Μάο έγινε πραγματικότητα . Εξηλεκτρισμός παντού. Έχουμε πάει στο διάστημα με τις πασχαλινές ρουκέτες μας, παίρνουμε φωτογραφίες από τον Δία. Βλέπουμε τις μαύρες τρύπες . Ο Αϊστάιν επιτέλους δικαιώθηκε. Ακόμα και αν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ακόμα παλεύει για να φάει και να πιει καθαρό νερό, έχουμε υπέροχα κινητά τηλέφωνα και επικοινωνούμε στα πέρατα του κόσμου με μηχανήματα και τεχνολογίες, που είναι ασύλληπτες . Τα βάθη των θαλασσών μας είναι ακόμα μια περιοχή σχεδόν άγνωστη για μας, αλλά που θα πάει, δεν υπάρχει κάτι που δεν θα ακουμπήσει το χέρι μας. Για να μην μιλήσουμε τι ατομικά δικαιώματα έχουμε κατακτήσει. Είμαστε όλοι άτομα με απεριόριστο δικαίωμα στη κατανάλωση. Λίγο πιο μοναχικοί βέβαια, αλλά σε τελευταία ανάλυση, τι να κάνεις και με τους άλλους ; Όλο προβλήματα σου δημιουργούν. Ακόμα και αν το σύνολο των κινήσεων μας ελέγχεται από το χρήμα και η εξάρτηση μας από αυτό, κάνει και το πιο τελειωμένο πρεζάκι, να ακτινοβολεί από υγεία, εμείς συνεχίζουμε να επενδύουμε σε μια πρόοδο δίχως νόημα, επειδή δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Ονειρευόμαστε τον μετα-άνθρωπο, μια κατασκευή μυστικών εργαστηρίων, που θα ζει πάρα πολλά χρόνια και θα κοιτά το σύμπαν με τεχνολογικά μάτια . Χωρίς περιττά συναισθήματα, περιττές ανωμαλίες, κάτι σαν γκόλεμ δηλαδή. Αυτός ο μετα-άνθρωπος θα είναι λιγάκι μπερδεμένος, ανάμεσα στον γονέα α, τον γονέα β και ολίγη από το εργαστήριο, που θα έχει πειράξει, πάντοτε με καλό σκοπό, το DNA του.

Αν πιστεύετε ότι είμαι ενάντια στη πρόοδο του ανθρώπου, ότι είμαι ένας αμετανόητος Λουδίτης της σύγχρονης εποχής μας, πάλι θα χάσετε στις προγνώσεις σας. Απλά, κάποια στιγμή, νομίζω, ότι θα πρέπει να αναρωτηθούμε, τι εννοούμε με αυτή την μαγική λέξη πρόοδο και την επίσης μαγική αδελφή της, που λέγεται ανάπτυξη. Αν μας αρέσει ο τρόπος που διαμορφώνονται, αλλά και τα μέσα που χρησιμοποιούμε για να τις εξασφαλίζουμε. Επίσης το κόστος της κυριαρχίας τους. Μια συζήτηση που δεν έχει πάρει ακόμα μορφή, άρα αφήνει το έδαφος ανοικτό στους φονταμενταλιστές της επιστήμης και της τεχνολογίας να την κατευθύνουν, στα μονοπάτια, που αυτοί επιλέγουν. Αν έχουμε στη σκέψη μας, ότι οι αλλαγές κινούνται πάντοτε σε μια φωτεινή σκοτεινιά, τότε υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα να ξυπνήσουμε ένα πρωί φορώντας καπέλα που δεν θέλαμε να φορέσουμε, αλλά δεν μπορούμε να βγάλουμε πια από την ζωή μας.

Ο κόσμος που ξημερώνει έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Έχει γίνει εκ των πραγμάτων πολύπλοκος και επικίνδυνος. Η επιστημονική και τεχνολογική επανάσταση που έχει συντελεστεί, έχει οδηγήσει την ανθρωπότητα σε ένα πολύ ακραίο σταυροδρόμι. Οι παλιές εξηγήσεις δεν επαρκούν και οι καινούργιες δεν έχουν φανεί ακόμα στη σκηνή. Το σίγουρο είναι, ότι μια εποχή έχει πεθάνει και μια καινούργια ανατέλλει. Για την ελίτ αυτού του κόσμου, αυτή η καινούργια εποχή, προαναγγέλλεται, σαν η εποχή των απεριόριστων δυνατοτήτων . Τα “θαύματα” όμως για την βάση της πυραμοειδούς κοινωνικής οργάνωσης, μπορεί να κρατήσουν λίγο και να έχουν δυσάρεστες συνέπειες. Το μέγεθος του επιστημονικού και τεχνολογικού “θαύματος” μπορεί να προσδιορίζει και το μέγεθος του λάθους του. Όπως και να έχει, μια σχετική ετοιμότητα δεν βλάπτει κανένα. Αντιθέτως, η ερμηνεία του σύγχρονου κόσμου με παλιά δεδομένα, εφησυχάζει και κοιμίζει.

Ας μην ξεχνάμε, ο δρόμος για την κόλαση είναι πάντα στρωμένος με τις καλύτερες προοπτικές. Ειδάλλως, δεν μπορεί να πείσει κανέναν.