Τα “μυστήρια” των Αθηνών.

Michael Nash 1946

Μήνας Σεπτέμβριος. Μια εκνευριστική ζέστη προσπαθεί με νύχια και δόντια να εισβάλλει στη υποτιθέμενη αρχή του φθινοπώρου. Το κατορθώνει δυστυχώς. Ανεμιστήρες και οι ρυθμιστές του αέρα μας, δουλεύουν ακατάπαυστα. Ο καιρός είναι απέναντι μας. Δεν μας πτοεί τίποτα, όμως. Συνεχίζουμε να υπάρχουμε. Αυτοί που διέκοψαν επανήλθαν με τα μούτρα κατεβασμένα, γιατί τελείωσαν οι διακοπές τους. Είναι σαν να μην έφυγαν ποτέ. Βγήκαν στο προαύλιο του ιδρύματος και επανέρχονται στα κελιά με την δυσάρεστη αίσθηση ενός παρατεταμένου εγκλεισμού. Ένα πακέτο λογαριασμοί τους περιμένουν στη είσοδο, για να τους καλωσορίσουν στη πραγματικότητα της ζωής τους. Τα κεφάλια μέσα, αδέλφια μου, η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας, που έχει προ πολλού χάσει το νόημα του. Οι τράπεζες έχουν αναλάβει να εμπνεύσουν με πειστικό τρόπο, αυτό που στερείται ουσίας.

Α! είναι και η εργασία. Δυσεύρετη στις μέρες μας, κάνει ευτυχισμένους όσους την έχουν και δυστυχείς, όσους δεν την έχουν. Γιατί το χρηματικό καύσιμο, δίνει άλλο χρώμα σε μια φτωχή ζωή, που δεν μπορεί να αποκαταστήσει επαφή με κάτι πιο ουσιαστικά ενδιαφέρον. Όμως, δεν πειράζει. Δεν θα μας πτοήσουν τώρα, μερικά ψιλο-προβλήματα, που στη πραγματικότητα απασχολούν κάποιους ελαφρά περίεργους και δυσάρεστους τύπους, που τις ελεύθερες ώρες τους, έχουν αποφασίσει να σπάνε τα νεύρα των υπολοίπων συνανθρώπων τους , με κενές “αερολογίες”. Μήπως έχουν κάποια λύση για όσα λένε ; Σαφώς και όχι. Εδώ “ειδικοί” σε όλα τα θέματα, έχουν αποδείξει ότι ο κόσμος, μόνον έτσι μπορεί να κινηθεί: Εργασία , φράγκα και κατανάλωση. Δεν μπορεί αλλιώς. Τελειώσαμε με αυτό, το έχουμε λυμένο.

Σίγουρα ο Σεπτέμβριος είναι δύσκολος μήνας ! Αρκετά διαφορετικός από τον Μάιο, μια που ο Μάιος εκτός του ότι είναι φανερά και πέρα κάθε αμφιβολίας ανθισμένος, μεταφέρει μέσα του την προοπτική ενός εκρηκτικού καλοκαιριού. Όπως και να το κάνεις, αυτή είναι μια διαφορετική προοπτική. Καλοκαίρι, θάλασσα, μπάνιο, φλέρτ στα κοσμικά στέκια, διακοπές. Υπάρχουν βέβαια και δυσάρεστες όψεις. Μπορεί να μπει κάποια φωτιά, εδώ ή εκεί, να καεί κάποιος ή κανένα σπίτι, να έχει πολύ ζέστη. Όμως και αυτά αντιμετωπίσιμα είναι. Έχουμε αεροπλάνα να σβήσουν τις φωτιές, πολιτικές προστασίες, ικανές να διασφαλίσουν την σωτηρία μας, ωραία λόγια σε περίπτωση μιας “στραβής” να απαλύνουν τον πόνο μας. Μην είμαστε αχάριστοι.

Αυτός ο Σεπτέμβριος, όμως έχει και δώρα. Επειδή καταλαβαίνει, ότι είναι δύσκολος, ήρθε με τα δώρα του. Αρχικά, δεν έχουμε πια κρίση. Βγήκαμε από τα μνημόνια. Αυτό μπορεί να μην περιορίσει δραματικά το ύψος των λογαριασμών, ή να κάνει καλύτερη την προσωπική ζωή του καθενός, όμως σε επίπεδο μακρο-οικονονομίας, δίνει δραστικές ανάσες. Το κράτος ανακάμπτει. Μπορεί να μην το βλέπει κανείς άλλος, αλλά το βλέπει το ίδιο και αυτό είναι αρκούντως αρκετό. Κάποια στιγμή θα το δούμε και οι υπόλοιποι.

Άλλο δώρο είναι ότι μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο. Και μάλιστα όχι μόνο σε εθνικές εκλογές, αλλά και σε δημοτικές και για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Αυτό από μόνο του είναι φοβερό γλέντι ! Πύρινες ομιλίες πολιτευτών, θα ακούγονται σαν μουσική στα αυτιά μας. Θα χορτάσουμε υποσχέσεις για καλυτέρευση της ζωής. Θα δούμε το πάθος να ανδρώνεται από όλες τις πλευρές, με μια ποιότητα που σίγουρα θα την μνημονεύουμε για χρόνια. Οι δυσαρεστημένοι της τωρινής διακυβέρνησης, δεν θα σχίζουν πια τα ιμάτια τους για το χάλι της χώρας και να παίρνουν zanax το βράδυ για να κοιμηθούν,αλλά γιατί θα ονειρεύονται το σαφώς καλύτερο αύριο. Θα δικαιωθεί και ο Αρκά, που τα τελευταία χρόνια κατάλαβε την αδικία που περνάμε και με τα σκίτσα του, στηλίτευσε το άδικο.

Οι υποστηρικτές όσων ήδη κυβερνούν, με σθεναρή φωνή θα υποστηρίξουν τα ανεπανάληπτα έργα που έγιναν και θα εκθειάζουν το πόσο σοφά οι υπάρχοντες “πεφωτισμένοι ηγέτες” μας, οδήγησαν το πλοίο της κοινωνίας, σε ασφαλή λιμάνια. Εκείνα που ήταν, πάντως, τα καλύτερα. Να το λέμε αυτό.

Τι ευδαιμονία,θεέ μου, έχουμε να ζήσουμε πάλι !! Αυτό και μόνο αυτό, αρκεί, για να αναπτερωθούν οι ελπίδες μας. Για να αντιμετωπίσουμε ένα επερχόμενο δύσκολο χειμώνα.

Όμως υπάρχει και κάτι τελευταίο. Σαν κερασάκι στη τούρτα, έρχεται να συμπληρώσει, μια ομολογουμένως ευάερη και ευήλια προοπτική :θα αυξηθούν τα μεροκάματα και μάλλον δεν θα κοπούν άλλο οι συντάξεις. Περίπου 20 ευρώ θα αυξηθούν. Τι να πει πια κανείς ; Πως θα αντέξουμε διερωτώμαι τόση ευτυχία ; Να δω τι θα πουν τώρα, κάποιοι αιωνίως δυσαρεστημένοι. Θα καταλάβουν το λάθος τους και θα πουν μια συγγνώμη, σφάλαμε ;

Ο Σεπτέμβριος είναι δύσκολος μήνας ,το ξανάπαμε αυτό, αλλά με όλα όσα πρόκειται να συμβούν, μάλλον θα μείνει στη ιστορία σαν ο καλύτερος.

Μυρίζει ήδη Άνοιξη !!!

Καλό καλοκαίρι.