Ο δρόμος για την αυτοκρατορία είναι στρωμένος με πτώματα.

Η “βροχούλα” άρχισε να πέφτει ξανά, μόνο που, παραδόξως, δεν δρόσιζε κανένα. Αντίθετα τον έκαιγε!!! Αυτό το ανελέητο κάψιμο δεν έκανε καμιά διάκριση ανάμεσα στους ανθρώπους. Τους έκαιγε όλους, αδιάκριτα. Τα σιδερένια πουλιά που πετούσαν,πάνω από τα σύννεφα, άνοιγαν τις κοιλιές τους και άδειαζαν την “βροχούλα”σε πόλεις με ανθρώπους, με το πρόσχημα, ότι οι άνθρωποι αυτών των πόλεων, έκαναν ανάρμοστες πράξεις ενάντια σε άλλους ανθρώπους. Πάντοτε χρειάζεται ένα πρόσχημα, που να δικαιολογεί με τρόπο αδιαμφισβήτητο, μια τέτοια πράξη, αλλά επίσης να μπορεί να κρύψει επαρκώς, τα κίνητρα της πράξης σου.

Κανείς δεν είναι αθώος μέσα σε ένα πόλεμο. Δυστυχώς έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές, αν έχουν υπάρξει κάποτε, που μπορούσαμε να διακρίνουμε τον κακό της ιστορίας ενός πολέμου. Είμαστε πια πολύ μακριά από αυτό το σημείο, ακόμα και με συμβατικά κριτήρια. Αντίθετα, μάλλον βρισκόμαστε πολύ κοντά στο γεγονός, ότι όλοι συναγωνίζονται για το ποιος θα είναι πιο ανελέητος με τους εχθρούς του και θα μπορέσει να κρύψει με μεγαλύτερη επιτυχία τα ευτελή κίνητρα του. Γιατί πάντοτε υπάρχουν κίνητρα, όσο και αν αυτά τα συγκαλύπτει η προπαγάνδα των στρατοπέδων. Σημαντικό σε μια τέτοια διαμάχη, είναι να μπορέσεις να πάρεις την κοινή γνώμη με το μέρος σου, για να εμφανιστείς σαν τον καλό της ιστορίας. Να είσαι εκείνος που να φαίνεται ότι παλεύει για τα ευγενή ιδανικά, αποδίδοντας στο εχθρό σου ταπεινά κίνητρα.

Σε ένα κόσμο που το καλό και το κακό έχουν χάσει προ πολλού την ιδιαίτερη σημασία τους και έχουν αντικατασταθεί από την ανάδειξη του συμφέροντος σε πρωταρχική αξία, τα κίνητρα δεν παίζουν κανένα ρόλο, αν το αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το κόστος του, είναι προς όφελος σου. Αυτός που μπορεί να κρύβεται καλύτερα στο σκοτάδι των προθέσεων του, θα είναι ο νικητής που θα μαζέψει όλα τα οφέλη. Στη κορυφή της πυραμίδας, δεν υπάρχουν ηθικοί ενδοιασμοί. Αυτές οι πολυτέλειες, ανήκουν στη βάση της πυραμίδας,σε όσους η “βροχούλα” θα κάψει τα σπίτια και τα παιδιά τους. Όμως αυτοί δεν είναι τίποτα άλλο από παράπλευρες απώλειες, που εν τέλει δεν απασχολούν κανένα από τους πρίγκιπες που κατοικούν στη κορυφή. Απασχολούν μόνο τους ίδιους, που αισθάνονται ανήμποροι να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειες τους. Γιατί αυτοί δεν κάνουν δηλώσεις μπροστά στις κάμερες, ούτε μπορούν να πάρουν αποφάσεις αν θα σηκωθούν τα σιδερένια πουλιά. Αυτό που ξέρουν να κάνουν, είναι να τρέχουν να σωθούν, να βρίζουν την άτυχη μοίρα τους και να θρηνούν τους νεκρούς τους. Αυτό μόνο τους έχει επιτραπεί. Πρέπει να είναι ευχαριστημένοι με όσα έχουν και όχι με όσα δεν έχουν. Άλλωστε, για να αλλάξεις κάτι πρέπει να το επιδιώξεις. Όταν το αποδέχεσαι μοιρολατρικά ή ακόμα και να το υποστηρίζεις, στηριζόμενος στη μεταβαλλόμενη θυμική σου διάθεση, δεν μπορείς να περιμένεις από τους δυνάστες σου να σε σώσουν. Αυτοί έχουν τις δικές τους επιδιώξεις που δεν σε συμπεριλαμβάνουν.

Είναι σαφές ότι βαδίζουμε σε μια σύρραξη των ισχυρών αυτού του πλανήτη. Πως να το δηλώσουν με ποιο ξεκάθαρο τρόπο οι άνθρωποι ; Έχουν τον διακαή πόθο να υπάρχει μόνο ένας ρυθμιστής του κόσμου. Ένας και μόνο ένας πρέπει να διοικεί την αυτοκρατορία που θέλουν να αποκαταστήσουν σε αυτή την γη. Είναι ζήτημα επιβίωσης για αυτούς, αλλά και ο μοναδικός τρόπος για να επιβάλλουν τα σχέδια τους. Σχέδια που είναι κρυμμένα στο σκοτάδι του μυαλού τους. Μιλούν για ειρήνη, αλλά είναι το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει. Μιλούν για τα σφάλματα του εχθρού τους, αλλά ποτέ δεν κοιτούν αυτά που οι ίδιοι πράττουν. Μιλούν για αποκατάσταση δικαίου, αλλά το μόνο που επιδιώκουν είναι το δικό τους όφελος. Μιλούν για εγκλήματα του εχθρού τους, κάνοντας οι ίδιοι ανάλογα εγκλήματα. Μιλούν συνεχώς για την ευμάρεια, εξαπολύοντας την κόλαση. Μας κοροϊδεύουν απροκάλυπτα, δίχως ντροπή και εμείς ντρεπόμαστε για την αδράνεια μας. Βρίσκονται πολύ κοντά να κάνουν τον κόσμο ακατοίκητη περιοχή και μιλούν για τα επιτεύγματα τους στο διάστημα και στη τεχνολογία. Ονειρεύονται ένα κόσμο χωρίς αναπνοές, ενώ μιλούν για την ελευθερία. Ψεύδονται ασύστολα σε όλα, ενώ ισχυρίζονται ότι είναι εραστές της αλήθειας.

Η αυτοκρατορία τους θα είναι στρωμένη με πτώματα, όπως όλες οι αυτοκρατορίες που πέρασαν πάνω από αυτό τον πλανήτη. Ανθρωποθυσίες στο βωμό της αποκατάστασης του “δίκαιου” του ισχυρού.

Μια σιωπή απλώνεται στο κόσμο της βάσης της πυραμίδας. Ένας πόλεμος που παρακολουθούμε από τις τηλεοράσεις , είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί να περάσει έξω από αυτές. Όσο η ‘βροχούλα” καίει ξένα σπίτια, εμείς μπορούμε να απωθούμε ότι κάποια στιγμή μπορεί να κάψει και τα δικά μας. Ίσως γιατί δεν θέλουμε να πιστέψουμε την έκταση που μπορεί να πάρει αυτή η ιστορία και τις επιπτώσεις της επάνω μας. Μπορούμε ακόμα να συντηρούμε την αφέλεια μας , μια που το κακό δεν έχει φτάσει στη πόρτα μας. Σε άλλες εποχές, είμαστε λιγάκι πιο ευαίσθητοι. Η μισή Αμερική ,όρθωσε την φωνή της ενάντια στο πόλεμο του Βιετνάμ. Αλλά τότε η ελπίδα ενός καλύτερου κόσμου δεν είχε πεθάνει , ούτε η ευαισθησία για το πόνο του απέναντι. Σήμερα, έχουμε και εμείς χάσει κάτι από την καθαρότητα της σκέψης μας, προτιμούμε να είμαστε απαθείς σε ότι συμβαίνει γύρω μας . Ίσως γιατί αυτή η φαινομενική ειρήνη που απολαμβάνει η δύση, τα χρόνια μετά τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, μας έχει υπνωτίσει.

Το πραγματικό έχει γίνει απίστευτο. Μια απαθής κοινωνία αφήνεται στη μοίρα της με τρόπο γλυκό και υπνωτιστικό. Ζητάει να κοιμηθεί για να μην σκέφτεται αυτό που συμβαίνει. Για να μην χρειαστεί να της ζητηθεί η γνώμη της, κρυμμένη μέσα στη ενοχή της μη συμμετοχής της.

Ο πόλεμος των “τρελλών” φαίνεται να έχει αρχίσει. Μακάρι να φωτιστούμε σύντομα, γιατί δεν μας βλέπω καθόλου καλά !!!