Το Ισραήλ είναι κράτος που έχει διεθνή ασυλία ;

Το Ισραήλ αμύνεται απέναντι στους “τρομοκράτες” με τις σφεντόνες. Το απειλούν οι πέτρες, τα λάστιχα που καίγονται. Το απειλούν οι κραυγές των παλαιστινίων. Το απειλούν τα πιτσιρίκια και οι μεγάλοι. Το απειλούν και τα βρέφη. Όταν το Ισραήλ αμύνεται στο πεδίο της μάχης υπάρχουν νεκροί, πολλοί νεκροί, μεγάλοι, παιδιά ακόμα και μωρά. Δεν είναι όμως Ισραηλίτες οι νεκροί. Παρόλο που το Ισραήλ αμύνεται, όλοι οι νεκροί,  είναι από την απέναντι μεριά. Με την μεριά αυτών που το Ισραήλ αποκαλεί “τρομοκράτες”.Όλοι οι νεκροί είναι Παλαιστίνιοι . Είναι πολλοί οι νεκροί και μάλλον τις επόμενες μέρες θα είναι ακόμα περισσότεροι. Αλλά και οι τραυματίες είναι μόνο “τρομοκράτες”. Και αυτοί είναι πολλοί, χιλιάδες.

Για το Ισραήλ δεν παίζουν ρόλο τα νούμερα των νεκρών και των τραυματιών, γιατί το Ισραήλ αμύνεται και όταν αμύνεται, πρέπει όλοι να κάνουμε σιωπή. Έχει ντε φάκτο δίκιο, γιατί αμύνεται. Οι απέναντι είναι ντε φάκτο οι κακοί της ιστορίας.

Το Ισραήλ αμύνεται με τον στρατό του. Απέναντι δεν έχει αντίπαλο ένα στρατό. Έχει τύπους που είναι ξυπόλητοι και με παντόφλες και πολύχρωμα ρούχα. Αλλά απειλείται και όταν το Ισραήλ απειλείται, δεν έχει σημασία μάλλον ποιος είναι απέναντι του, ούτε έχει σημασία τι οπλισμό κατέχει. Σημασία έχει μόνο η άμυνα του Ισραήλ. Άρα, ότι κάνει είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Και όλοι πρέπει να καταλαβαίνουμε το δίκιο του, αλλά κυρίως να δικαιολογούμε αυτό που κάνει.

Γιατί το Ισραήλ είναι ένα περίεργο κράτος, σε μια περίεργη περιοχή, με περίεργους άρχοντες και με αρκετά περίεργα γούστα, από ότι φαίνεται. Βέβαια έχει και ισχυρούς συμμάχους και όταν έχεις τόσο ισχυρούς συμμάχους, μπορείς και εσύ να μιλάς αλλιώς. Όχι μόνο να μιλάς, αλλά και να κάνεις αυτό που θέλεις, χωρίς να περιμένεις συνέπειες.

Παρακολουθούμε χρόνια τώρα μια τραγική ιστορία σε ατελείωτες συνέχειες και δυστυχώς με απίστευτο αριθμό νεκρών. Είναι σαν όλα αυτά να συμβαίνουν σε κάποιο άλλο πλανήτη και το ζήτημα να μην μας αφορά καθόλου. Μια που οι νεκροί δεν είναι δικοί μας και η τραγωδία παίζεται αρκετά μακριά από την αυλή μας. Δεν φαίνεται κάποιο τέλος, αντίθετα μάλλον, η συνέχεια μέλλεται πιο ζοφερή.

Αυτοί που μπορούν να σταματήσουν το κακό, δεν μιλούν ή μιλούν υποτονικά. Γιατί φοβούνται. Φοβούνται τις συνέπειες και το τι θα σημαίνει για αυτούς το σπάσιμο της συμμαχίας με το περιούσιο κράτος και τους ισχυρούς συμμάχους του. Είναι μια δειλή και ένοχη σιωπή, βουτηγμένη σε συμφέροντα και θλιβερές επιλογές. Οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος έκανε ανάλογες ενέργειες, απροκάλυπτους φόνους σε τέτοια κλίμακα εναντίον άμαχου πληθυσμού, σε δημόσια θέα, θα είχε κινητοποιήσει άτεγκτους μηχανισμούς καταστολής και ποινών. Για το Ισραήλ όμως, δεν υπάρχει τέτοια εκδοχή , ούτε τέτοιος φόβος.

Θα θέλαμε να ξέραμε: Είναι το Ισραήλ κράτος που έχει διεθνή ασυλία για τις πράξεις του ; Το ξέρουμε αλλά θα μας ανακούφιζε να το πείτε κιόλας, έτσι όταν βλέπουμε τα αίσχη που διαπράττει να τα δικαιολογούμε με την ασυλία του. Έτσι και αυτό, το Ισραήλ δηλαδή, να μπορεί πιο απερίσπαστο να διαπράξει ακόμα μεγαλύτερα.

Είναι γνωστό, ότι μέσα στους κόλπους αυτού του επικίνδυνου κράτους, όλες οι φωνές δεν είναι ίδιες. Αρκετές πρέπει να πονάνε για τις πράξεις των αρχόντων τους και να θλίβονται για την ανθρώπινη κατακραυγή που επιρρίπτεται στα κεφάλια τους, ενώ αυτοί δεν ευθύνονται. Είναι καλό να εξαιρεθούν από την όποια κριτική. Δυσδιάκριτοι μέσα στο πλήθος, ζούνε το δικό τους δράμα και το στίγμα που τους προσάπτουν για το θάρρος της γνώμης τους. Όλο το Ισραήλ δεν είναι ίδιο, ούτε ανέχεται στο ίδιο βαθμό την καταφανή αδικία που διαπράττεται.

Οι εικόνες που περνάνε μπροστά στα μάτια μας, μας προσβάλλουν και μας εξοργίζουν. Σε κάποιο μέτρο μόνο μπορούμε να αντιληφθούμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων,που καθημερινά θάβουν νεκρούς, που είναι οι πατεράδες, οι μανάδες, τα παιδιά τους, οι φίλοι τους και οι σύντροφοι τους. Όμως, δεν είναι οι μόνοι σε αυτόν τον θλιβερό πλανήτη, που καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια, να αποδείξει, ότι δεν μπορεί να καταπνίξει τα πιο ρυπαρά του ένστικτα. Έτσι, καθημερινά, είμαστε υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε και να γινόμαστε σιωπηλοί μάρτυρες στη φρίκη. Στη φρίκη που δεν έχει τέλος.!!!!