ΓΑΖΑ.

Γύρω-γύρω από την Γάζα, αυτή την μικρή λωρίδα γης, έχουν μαζευτεί όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι με την “σωστή μεριά της ιστορίας”, αλλά και άλλοι που δεν ξέρουμε αν είναι στη λάθος πλευρά αυτής της ιστορίας, όμως έχουν εκ προοιμίου την μομφή δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, ότι τέλος πάντων είναι οι “δεύτεροι”, οι σκοτεινοί αυτού του κόσμου. Μέσα στη Γάζα είναι οι παλαιστίνιοι. Αυτοί πάλι ούτε καν δεύτεροι δεν είναι, αλλά μάλλον κανείς δεν τους υπολογίζει ως κάτι. Ίσως μόνο ως τρομοκράτες. Αναλώσιμοι και μοιραίοι ψάχνουν μέσα στη απελπισία τους να βρουν το δίκιο τους, που κανείς δεν προτίθεται να τους δώσει. Δίκιο μπορείς έχεις αν είσαι δυνατός και στη “σωστή μεριά της ιστορίας”, ειδάλλως μπορείς να χτυπιέσαι όσο θέλεις για να το βρεις, όμως το δίκιο σε αγνοεί. 

Είναι απλά τα πράγματα σε αυτόν τον απλό κόσμο. Μπερδεύονται βέβαια λίγο στη συνέχεια, από ιστορικές αναδρομές, πολιτικές αναλύσεις, παρεμβάλλονται κράτη, υπερδυνάμεις, συμφέροντα, ποιος φταίει σε τι, αν κάποιος έκανε πιο πολλά λάθη από τον άλλον, πόσους φόνους μετράει ο καθένας και όχι πάντοτε με αυτή την σειρά.

Όμως και αυτά δεν είναι εντελώς ξεκάθαρα, διότι ο καθένας μπορεί να τα μεταφράσει όπως θέλει και εκεί πάνω να κτίσει το παραμύθι του, ένα παραμύθι που ο κακός είναι πάντα στη απέναντι μεριά ή εντέλει σε όλους τους συμμετέχοντες.

Σε όλα αυτά ανακατεύονται και τρεις θρησκείες. Όπου ανακατεύονται και αυτές το πράγμα γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο. Κανονικά δεν θα έπρεπε, μια που οι θρησκείες αποβλέπουν στη αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους και την γαλήνη της ψυχής . Φαίνεται όμως, ότι δεν αποβλέπουν πολύ σε κάτι τέτοιο πρακτικά, όταν προκύπτει ανάγκη. Διότι παραμένουν άφωνες και περιμένουν άλλοι να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά. Ποιος όμως ξέρει και με αυτές τι γίνεται;

Γενικά μιλώντας ο άνθρωπος αν θέλει να κάνει τα πράγματα μπάχαλο, είναι πολύ ειδικός σε κάτι τέτοιο, εύκολα μπορεί να το κάνει. Μετά αφού όλα έχουν μπερδευτεί και έχουν γίνει κουβάρι, κάθεται στη γωνιά του και σκέφτεται:

- Τι θα κάνω τώρα; Τι είναι το καλύτερο για μένα; Αυτή σκέψη δεν τον απορροφά και πολύ. Πολύ γρήγορα αποφασίζει και λέει: το βρήκα είναι απλό θα κάνω ένα πόλεμο! Αυτός ο πόλεμος θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Βγαίνει λοιπόν και το λέει και φωναχτά. Θα κάνουμε πόλεμο χωριανοί !

-Ω! λένε κάποιοι. Μπράβο πως δεν το σκεφτήκαμε και μεις αυτό.

-Ωχ! λένε κάποιοι άλλοι. Είσαι τρελός; Θα κάνεις πόλεμο;Ξέρεις τι επιπτώσεις ενός πολέμου; Θα πεθάνουν άνθρωποι, θα πονέσει κόσμος.

Επειδή συνήθως ένας πόλεμος αποφασίζεται από τους πιο δυνατούς του χωριού, όσοι έχουν τις ενστάσεις τους φροντίζουν να τις ξεχάσουν γρήγορα, γιατί μπορεί να είναι και από τα πρώτα θύματα.

Ο πόλεμος δεν ξεκαθαρίζει και πολλά θέματα αντιδικιών, όμως ξεκαθαρίζει πολύ εύκολα ποιος μπορεί να επιβάλλει την γνώμη του ως το δίκιο που οφείλουν να ασπαστούν όλοι. Αυτό κρίνεται με κάποιο τρόπο ως αρκετό στη συγκεκριμένη στιγμή, διότι βοηθά τους πάντες για λίγο καιρό να ξεχάσουν το πρόβλημα, να ασχοληθούν με τα προσωπικά τους προβλήματα δίχως ο πόλεμος να τους συννεφιάζει την ζωή και επίσης βοηθά τον νικητή να προγραμματίσει τι θα κάνει στη συνέχεια. Στη περίοδο του πολέμου όποιος διακατέχεται από ουμανιστικές σκέψεις, καλείται να προσγειωθεί σε μια πραγματικότητα που είναι αρκετά σκληρή.

Για του ηττημένους σίγουρα τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Δεν τους φτάνει που έχουν χάσει, αν έχουν και δίκιο ακόμα χειρότερα, είναι υποχρεωμένοι στη συνέχεια να ζήσουν θρηνώντας τους νεκρούς τους, που χάθηκαν αδικαίωτοι , αλλά πρέπει και να υποστούν τις συνέπειες της ήττας τους, που επίσης δεν είναι ότι το καλύτερο. Μεγαλοψυχίες δεν συνηθίζονται από την πλευρά των νικητών. Το απαγορεύει το πρωτόκολλο του πολέμου.

Ο πόλεμος συνοδεύει τον άνθρωπο από τις πρώτες μέρες της ζωής του σε αυτό τον πλανήτη. Τον καταριέται, αλλά φαίνεται συγχρόνως και να τον αγαπά. Δεν εξηγείται με άλλο τρόπο το πόσο συχνά καταλήγει στη αγκαλιά του, αλλά και πόσο εύκολα ξεχνά τις κτηνωδίες του.

Από την άλλη πλευρά τώρα, στο βαθμό που θέλουμε να είμαστε κάπως ειλικρινείς και αντικειμενικοί, όποιος είναι ενάντια στους πολέμους θα πρέπει να έχει και προτάσεις για την λύση των αντιδικιών. Επίσης το να έχεις προτάσεις δεν είναι καθόλου αρκετό, διότι αυτές οι προτάσεις θα πρέπει να συνοδεύονται με ευρεία κοινωνική συναίνεση, για να έχουν κάποια ισχύ και ανταπόκριση μέσα στη πραγματικότητα. Ειδάλλως, είναι απλώς ευγενείς προθέσεις. Πιθανώς να χρειάζεται και η βοήθεια του Θεού, εδώ που έχουμε μπλέξει.

Υπάρχουν τέτοιες ιδιαίτερες αντιστάσεις που εντέλει δεν καταφεύγουν και αυτές σε σύγκρουση; Αυτό είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα, που και αυτό με την σειρά του γεννά πολλά ερωτηματικά. Διότι ποιο το νόημα να προτείνεις πράγματα, να είσαι ενάντια του πολέμου και τελικώς να χρειάζεται να τα επιβάλλεις με πόλεμο ; Επιπρόσθετο μπλέξιμο.

Επειδή οι άνθρωποι όλα αυτά τα έχουν σκεφτεί επισταμένως και κάθε φορά υπάρχει και κάτι καινούργιο που εμφανίζεται και τους αναστατώνει καταλήγουν στο πόλεμο που είναι μια δύσκολη, αλλά “ανακουφιστική” λύση. Έχουν χρόνο στη συνέχεια για να κλάψουν.

Επιστρέφουμε στη Γάζα τώρα γιατί ξεφύγαμε.

Στη Γάζα τώρα τα πράγματα έχουν φτάσει στο σημείο που δεν έχει επιστροφή. Ένας κύκλος αίματος, μίσους, αδικιών, πολιτικών συμφερόντων και θρησκευτικών αντιπαλοτήτων διαμορφώνουν ένα χρόνιο δράμα. Φαίνεται ότι κανείς δεν μπορεί να λύσει αυτό το κουβάρι. Αυτοί που μπορούν δεν θέλουν και αυτοί που θέλουν δεν μπορούν. 

Μια πραγματικότητα ζοφερή που μέσα της ζουν παιδιά, γυναίκες, άντρες,πολεμιστές και οι θεατές του υπόλοιπου κόσμου που παρακολουθούν. Ένα ισχυρό κράτος το Ισραήλ, που ξέχασε τα δικά του δράματα και πλέον έχει χάσει το μέτρο σε αυτό που κάνει και στο τρόπο που συμπεριφέρεται γιατί είναι σε φάση δύναμης ή έτσι νομίζει. Από την άλλη ένα μικρός λαός που παλεύει για να υπάρξει και προσπαθεί να αντιτάξει ότι μπορεί μήπως και σωθεί από την καταστροφή.

 Από αυτό τον πόλεμο που φαίνεται να είναι μέχρι εσχάτων, το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι θα μετράνε τους νεκρούς τους, αλλά στη ουσία, κανείς δεν  θα κερδίσει. Την επόμενη ημέρα θα έχουν χάσει την ψυχή τους. Το κέρδος τους θα είναι μια καταστροφή, με όποιον τρόπο το βλέπει ο καθένας για τον απέναντι. Πολύ φτωχό κέρδος και για τους δύο. Αλλά και εμείς οι θεατές του δράματος, ενώ δεν πέφτουν οι οβίδες, οι πύραυλοι και βόμβες φωσφόρου στη γειτονιά μας και στα σπίτια μας, νομίζουμε ότι παραμένουμε ίδιοι. Παραμένουμε όμως; Ποιος ξέρει;

Η μνήμη είναι μια περίεργη ιδιότητα του ανθρώπου. Φροντίζει να διαγράφει ή να μετριάζει την φρίκη. Μια φρίκη που εδώ και αρκετά χρόνια βγαίνει όλο και περισσότερο στο προσκήνιο σε πολλά μέρη του κόσμου. Στο Αφγανιστάν στο Ιράκ, στη Συρία στη Υεμένη,στη Ουκρανία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, στη Ροζάβα και τώρα επισκέπτεται την Γάζα. Σκοτεινές δυνάμεις εξυφαίνουν το μαύρο ιστό τους θέλοντας να κάνουν την φρίκη το καθημερινό δείπνο του ανθρώπου.

Είμαστε τόσο ηλίθιοι στο να μην το κατανοούμε και να μην κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να το αποτρέψουμε ; Μάλλον.