Πλέουμε με βάρκα την ελπίδα.....

Τα σύννεφα μαζεύτηκαν σιγά-σιγά πάνω από τα κεφάλια μας. Πλησιάζει καταιγίδα. Έτσι, φαίνεται τουλάχιστον, με μια πρώτη ματιά. Δεν είναι δυνατόν να σπρώχνεις τα προβλήματα, διαρκώς, ‘κάτω από το χαλάκι”. Τι να καλύψει και αυτό άλλωστε ; Μαζεύτηκε πολύ σκόνη από το “μαγαζί”. Για πολύ καιρό, κάνουμε τα στραβά μάτια, σε πολλά πράγματα. Είμαστε πολύ γενναιόδωροι σε κριτικές και αναλύσεις, αλλά αδύναμοι στο να βρούμε λύσεις. Γιατί οι λύσεις απαιτούν ρίσκα, απαιτούν θυσίες, απαιτούν σχέδιο και θέληση. Όταν αρχίσει να βρέχει είναι πια αργά, αν δεν έχεις πάρει την ομπρέλα σου. Απλώς αρχίζεις να τρέχεις για να κρυφτείς. Στη περίπτωση που δεν βρεις καταφύγιο, απλά, γίνεσαι μούσκεμα .

Οι κοινωνίες που βγήκαν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχοντας βιώσει την φρίκη,πήραν την απόφαση να πορευτούν ειρηνικά. Έβαλαν για λίγο στη άκρη τις διαφορές που είχαν μεταξύ τους, με σκοπό να ζήσουν εν ηρεμία. Δεν ήθελαν να ζήσουν ξανά πόλεμο, τουλάχιστον, μέσα στη Δύση. Βρήκαν παρηγοριά μέσα σε μια αλματώδη ανάπτυξη σε όλους τους τομείς, που έφερε μια αυξάνουσα ευημερία σε όλη την Δύση. Τώρα για τον τρίτο κόσμο, ας τον αφήσουμε προσωρινά στη μοίρα του.

Η ευημερία δεν ανοίγει την όρεξη μόνο σε αυτούς που καρπώνονται τον πλούτο, αλλά και στους υπόλοιπους που ήθελαν μια καλύτερη ζωή. Έτσι οι φτωχοί απέκτησαν δικαίωμα στο όραμα της ευμάρειας . Άρχισαν να αναπτύσσονται οι κοινωνίες της κατανάλωσης. Μπορεί οι κυρίαρχες ιδεολογίες να ζέσταιναν ακόμα τις καρδιές των ανθρώπων, αλλά η ευημερία και η κατανάλωση , άρχισαν να τις ζεσταίνουν ακόμα πιο πολύ.

Ο κόσμος άλλαξε και μαζί του άλλαξαν και οι άνθρωποι του. Έγιναν πιο εφησυχασμένοι, πιο αυτάρκεις , θεώρησαν ότι οι πόλεμοι ήταν πολύ μακρυά από αυτούς. Έγιναν λιγότερο φοβισμένοι, είχαν περισσότερες απαιτήσεις από την ζωή τους και από τα κράτη τους. Νόμισαν, ότι απέκτησαν δικαίωμα στον πλούτο της ζωής .

Όπου υπάρχει τυρί, μου έλεγε ένας γιατρός χτες, υπάρχει κοντά και η φάκα. Σοφό!!!! Παλιό αλλά πάντοτε επίκαιρο. Ξαφνικά η οργιώδης ανάπτυξη έλαβε τέλος , οι ιδεολογίες δεν ζέσταιναν πια κανένα, μια που το χρήμα είναι μάλλον ισχυρότερο από κάθε ιδεολογία. Είναι η πλέον εμπεριστατωμένη ιδεολογία, που απαιτεί την απόλυτη υποταγή, από όλες τις υπόλοιπες. Έτσι, αφού οι κοινωνίες που ζούμε κυριαρχούνται από αυτήν, αυτή θα ορίσει και το τρόπο που θα παίζεται το παιχνίδι. Κοντά στο χρήμα , εμφανίστηκε σταδιακά και η κυριαρχία. Μια κυριαρχία που όντας απαλλαγμένη πλέον από ιδεολογίες, δεν έχει και κανένα πρόβλημα να εμφανίζεται απροκάλυπτη και ενίοτε αδυσώπητη. Η κυριαρχία δεν έχει κανένα θέμα να κάνει πολέμους ,όταν τα φράγκα είναι πολλά. Αφού λοιπόν τα φράγκα και μόνο αυτά ,ως γνωστό κάνουν τον κόσμο να γυρίζει, ο πόλεμος θα ξαναμπεί στις ζωές μας ,με όλους τους τρόπους που αυτός γνωρίζει.

Οι φτωχοί λοιπόν, που έβλεπαν την ζωούλα τους να βελτιώνεται, για μια ακόμα φορά δεν έβλεπαν την φάκα που παραμόνευε. Οι φτωχοί δεν καταλαβαίνουν αυτά τα παιχνίδια. Ποτέ δεν τα καταλάβαιναν. Αν μπορούσαν να τα καταλάβουν είτε θα προσπαθούσαν να πάψουν να είναι φτωχοί , είτε θα τους προβλημάτιζε ,πως μια χούφτα πλούσιοι ορίζουν την ζωή σε όλο τον πλανήτη. Οι φτωχοί όμως δεν κάνουν τέτοιες σκέψεις. Ακόμα και όταν τις κάνουν, δεν ξέρουν τι να κάνουν παρακάτω. Σταματούν εκεί και διαμαρτύρονται για την αδικία που υπάρχει μέσα στον κόσμο. Αυτό το παράπονο που εκφράζουν ,φαίνεται ότι τους ανακουφίζει, απλά να το εκφράσουν και μόνο. Σαν ότι είχαν να κάνουν το έκαναν, ότι είχαν να πουν το είπαν. Μετά από αυτό αποσύρονται στη “σοφία” τους και περιμένουν τις εξελίξεις. Μια που φτωχοί είμαστε το 99% του πλανήτη, φαίνεται ότι είμαστε ένας πλανήτης “σοφών”.

Το 1% δεν σκέφτεται έτσι. Τυχαίως, κατέχει και τον πλούτο. Μιας λοιπόν που δεν σκέφτεται έτσι, μπορεί να προκαλεί και την οποιανδήποτε αναταραχή σε οποιαδήποτε περιοχή επιλέγει, με όποιον τρόπο επιλέξει. Ποιος μπορεί να προβάλλει την οιανδήποτε ένσταση ; Η συλλογική “σοφία” των φτωχών ;

Είναι απολύτως σίγουρο, ότι όταν η εύθραυστη ασφάλεια μας θα σπάσει σαν το κρυστάλλινο βάζο στο σαλόνι μας, για μια ακόμα φορά θα πέσουμε όλοι από τα σύννεφα της ευημερίας μας και της σοφίας μας. Για μια ακόμα φορά θα ψάχνουμε ενόχους και επειδή δεν θα τους βρίσκουμε, θα τσακωνόμαστε αναμεταξύ μας. Είναι γνωστή η πρακτική αυτή. “Σοφή” και αυτή.

Τα σύννεφα της αναταραχής πυκνώνουν από παντού. Στη Συρία ,ο πόλεμος δεν έχει τέλος. Δεν ξέρει κανείς πια, ποιος μάχεται με ποιον. Στη Παλαιστίνη, φυλακίζονται ακόμα και παιδιά,που έχουν μεγαλώσει μέσα στη σύρραξη. Ο Τράμπ μετράει τις ώρες για να κάνει επέμβαση στη Κορέα. Οι Τούρκοι, θέλουν να κάνουν την Μεσόγειο θάλασσα, θάλασσα με πτώματα. Σαν να μην έφταναν οι οι μετανάστες που πνίγονται καθημερινά . Πολεμικά πλοία και αεροπλάνα “βολτάρουν” οπλισμένα. Αυτό που χτες φαινόταν απόμακρο και απίθανο , σήμερα δεν φαίνεται ούτε απόμακρο ,ούτε απίθανο.

Εκεί που μαζεύονται πολλά σύννεφα, μάλλον θα βρέξει....

Πλέουμε με βάρκα την ελπίδα, ότι ο ουρανός δεν θα πέσει στο δικό μας κεφάλι. Όπως και να το κάνεις είμαστε “σοφοί’ κάτι θα ξέρουμε !!!!!