Σελίδες

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Το παιχνίδι



Η αλήθεια είναι, ότι κανείς δεν γνωρίζει πότε άρχισε να παίζεται το Παιχνίδι. Κάποιοι εικάζουν, ότι αυτό έγινε με το που εμφανίστηκε ο άνθρωπος επάνω στον πλανήτη. Κάποιοι άλλοι πάλι ισχυρίζονται, ότι αυτό συνέβη σε μια πιο πρόσφατη αλλά και πάλι πολύ μακρινή εποχή για μας, όταν άρχισε να ανθίζει ο πρώτος πολιτισμός. Κάποιοι περισσότερο ευφάνταστοι, ισχυρίζονται ότι το εισήγαγε  στη γη , μια πανίσχυρη φυλή από τα πέρατα του διαστήματος. Οι περισσότεροι πάντως, δεν ενδιαφέρονται για την ιστορία του. Το έπαιζαν , το παίζουν και κατά τα φαινόμενα, θα εξακολουθήσουν να το παίζουν, γιατί απλά είναι το Παιχνίδι.

 Το Παιχνίδι γοητεύει όλες τις ηλικίες, όλες τις τάξεις , όλες τις φυλές, όλων των χρωμάτων, όλα τα φύλα. Εντύπωση βέβαια, προκαλεί και η απήχηση του ακόμα και στις μικρές ηλικίες. Το πόσο εύκολα αυτές προσαρμόζονται στη εκμάθηση του.

Μέσα στη πραγματική ζωή , το Παιχνίδι  επηρεάζει όλες τις όψεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, την πολιτική, την επιστήμη, την τέχνη, τον αθλητισμό, ακόμα και την θρησκεία. Καμιά πλευρά δεν μένει αλώβητη από την μαγνητική επιρροή που εξασκεί και καμιά πλευρά δεν παραμένει ίδια, όταν την αγγίζει.

Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορεί να πει κανείς, ότι είναι ευχαριστημένοι με αυτό, δεν διανοούνται να παίξουν οτιδήποτε άλλο. Ενώ το Παιχνίδι καταλαμβάνει τον πραγματικό και τον ονειρικό χώρο, ενίοτε, όσες άλλες μορφές παιχνιδιών  έχουν προσπαθήσει να αμφισβητήσουν την κυριότητα του, έχουν εξοριστεί στο χώρο της Ουτοπίας.

Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει, εν τέλει, την μαγεία που εξασκεί το Παιχνίδι στους ανθρώπους, αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε, ότι μέσα στους ατελείωτους αιώνες που ασκεί την δράση του, έχει αποδείξει ότι κατανοεί την ανθρώπινη φύση σε βάθος και μπορεί να την χειραγωγεί ανάλογα.

Όσοι εκ των συνανθρώπων μας ,το θεώρησαν απειλή και προσπάθησαν με γενναιότητα να το αντιμετωπίσουν, είτε οδηγήθηκαν στη τρέλα , είτε αυτοκτόνησαν , είτε παραδόθηκαν αφομοιωμένοι μέσα στη αγκαλιά του. Το Παιχνίδι τους νίκησε κατά κράτος, στέλνοντας με αυτόν τον τρόπο μήνυμα για την παντοδυναμία του.

Αυτό, παρ’ όλο που δεν είναι ένα καλό μήνυμα, διόλου δεν απέτρεψε τους υπολοίπους ανθρώπους να εξακολουθούν να το λατρεύουν και να το μισούν ταυτόχρονα.

Οι θρύλοι, που διαχέονται μέσα σε εκλεκτές παρέες, ψιθυριστά, μιλούν για κάποιους ανθρώπους που αντιστάθηκαν στη σαγηνευτική γοητεία του, αποσυρόμενοι  όμως από την κοινωνία μας. Έζησαν, έτσι, στα κρυφά σαν ερημίτες μέσα σε ολιγομελείς απόκρυφες κοινότητες, κρατώντας την πολύτιμη γνώση τους κρυμμένη από το βέβηλο βλέμμα του Παιχνιδιού.

Επίσης, κάποιοι ακόμα πιο λίγοι, προσπάθησαν να μιλήσουν για αυτόν τον άλλο κόσμο δίχως το Παιχνίδι. Αυτοί χάθηκαν μυστηριωδώς.!!!

Όλα αυτά βέβαια είναι θρύλοι και όλοι οι σοβαροί άνθρωποι γνωρίζουμε,  ότι δεν μπορούν να γίνουν εύκολα πιστευτοί.

Κάποτε ένας σοφός, λέγεται, ότι ρώτησε το Παιχνίδι ποιο ήταν το όνομα του. Το Παιχνίδι τον κοίταξε κάπως έκπληκτο, για την θρασύτητα του αλλά και εξαιτίας της, θεώρησε σωστό να του απαντήσει:
Λέγε με Εξουσία, ανθρωπάκο, του είπε, λέγε με Δύναμη.

Δεν γνωρίζουμε το όνομα του σοφού. Αλλά ακόμα και αυτός ο διάλογος ανήκει στο χώρο του θρύλου.


Ένα είναι σίγουρο, ότι το Παιχνίδι άσχετα πιο είναι το όνομα του συνεχίζει να παίζεται, αδιαφιλονίκητα και ακατάπαυστα.

8 σχόλια:

  1. Σίγουρα για κάποιο λόγο το Παιχνίδι αυτό είναι γοητευτικό. Γιατί; Ίσως αν το φωτίσουμε αυτό, να βρούμε μια λύση. Πώς;Προτείνοντας ένα άλλο Παιχνίδι ΠΙΟ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ!!! Διότι μόνο έτσι μπορείς να νικήσει κάτι που ασκεί γοητεία: με το να βρεις κάτι που να ασκεί μεγαλύτερη γοητεία.Σκέφτομαι λοιπόν ότι τη Δύναμη δεν τη νικάς αντιπροτείνοντας το αντίθετό της, την Αδυναμία. Ούτε την Εξουσία με την Αντεξουσία. Τη Δύναμη τη νικάς με μια μεγαλύτερη Δύναμη, την Εξουσία με μια μεγαλύτερη Εξουσία!

    Μα τότε τι διαφορά θα έχουνε; Εδώ βρίσκεται όλο το "μυστικό"!!! Αν πας να πολεμήσεις τη Δύναμη με μια Δύναμη ΙΔΙΟΥ ΤΥΠΟΥ, τότε το πολύ-πολύ θ' αντικαταστήσεις τη μια με την άλλη και δεν θα υπάρχει στο τέλος καμιά διαφορά. Αυτό λίγο-πολύ έκανε μέχρι τώρα το επαναστατικό κίνημα, δυστυχώς. Το θέμα είναι να βρεις μια Δύναμη ΑΛΛΟΥ ΤΥΠΟΥ, ριζικά ΑΛΛΟΥ τύπου από αυτήν που κάνει μέχρι τα σήμερα Παιχνίδι.

    Πώς θα τη βρούμε; Το βασικό χαρακτηριστικό της Δύναμης που κάνει έως τώρα Παιχνίδι, ποιο είναι; Ότι υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ. Όποια μορφή κι αν παίρνει. Γι' αυτό το λόγο, είναι ΑΝΕΛΕΗΤΗ και άμα τα βρει σκούρα, ΣΚΟΤΩΝΕΙ. Ποτέ δεν υποχωρεί, ποτέ δεν παραχωρεί, ποτέ δεν συγχωρεί. Ποτέ δεν ΘΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ. Απαιτεί να την υπηρετούν και δεν "καταδέχεται" να υπηρετήσει κανέναν έξω από τον εαυτό της. Το Παιχνίδι για το οποίο μιλάς, είναι αυτό που ξεκίνησε κάποτε με ένα συγκεκριμένο σύνθημα: NON SERVIAM, και με ένα συγκεκριμένο ψέμα: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ!

    Μπορεί λοιπόν να νικηθεί μόνο από μια μεγαλύτερη Δύναμη, αυτήν που είναι ικανή να υποχωρεί, να παραχωρεί, να συγχωρεί και να θυσιάζει τον εαυτό της. Μόνο που αυτός ο δρόμος περνάει ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ! Και πιο συγκεκριμένα: ΔΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΝΙΚΑΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ!

    Πόσο γοητευτικό όμως μπορεί να είναι αυτό; Σίγουρα, δε μπορεί να γοητεύσει ψυχές που έχουν αφεθεί να γίνουν μαλθακές....


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ Παιδί, μια ερώτηση: με ποια έννοια το να "υποχωρείς-παραχωρείς-συγχωρείς" δεν είναι αδυναμία; Δεν το καταλαβαίνω. Πάρα πολλές φορές, το να υποχωρείς είναι αδυναμία και δεν κρύβει πίσω του καμιά δύναμη "άλλου τύπου". Παράδειγμα, το να υποχωρείς μπροστά στην αδικία, όταν ας πούμε μπροστά σου ένας δουλέμπορος σέρνει το θύμα του. Μια τέτοια υποχώρηση-παραχώρηση είναι αδυναμία και το να συγχωρήσεις τέτοιας λογής πράξεις είναι όχι μόνο αδυναμία αλλά παραλογισμός!!!
      Νομίζω πως πρέπει να γίνεις πιο συγκεκριμένος, να το ξελαθαρίσεις καλύτερα λοιπόν.

      Διαγραφή
    2. γδι, το πιο επικίνδυνο πράγμα είναι να νομίσει κανείς πως μπορεί να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ το δίκαιο. Έτσι καταλήγει να στήνει καινούργιες αδικίες. Είναι πολύ λεπτό αυτό το σημείο γιατί ο συλλογισμός σου δεν είναι λαθεμένος και το ερώτημά σου είναι πολύ λογικό. Πρέπει κανείς να ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΑ το άδικο (στο παράδειγμά σου, το δουλεμπόριο κι όσους εμπλέκονται κερδίζοντας από αυτό). Πρέπει όμως να είναι και ΑΝΕΛΕΗΤΟΣ απέναντι στους ανθρώπους που διαπράττουν αδικία;
      Εδώ είναι το πρόβλημα, εδώ είναι η μεγάλη δυσκολία κι η τρομερή παγιδα! Όταν γίνεσαι ανελέητος απέναντι στο άλφα, ποιος ή τι θα σταματήσει να γίνεις ανελέητος απέναντι στο βήτα; Οι Ιεροεξεταστές π.χ. δεν ήταν κατ' ανάγκη παθολογικοί σαδιστές. Πίστευαν πως πολεμούσαν επικίνδυνους ανθρώπους και δεν αποκλείεται σε κάποιες περιπτώσεις να είχαν και δίκιο. Πού έφτασαν όμως έτσι; Στη φρίκη! Έγιναν οδοστρωτήρες. Το ίδιο κι οι επαναστάτες το 1789, το ίδιο κι οι μπολσεβίκοι, το ίδιοι κι εκείνοι που έφτασαν να ρίξουν την πρώτη ατομική βόμβα πάνω σε μια πόλη στο όνομα της "δημοκρατίας".
      Αν δεν καταλάβουμε πόσο αδύναμοι είμαστε απέναντι στη γοητεία του Παιχνιδιού που περιγράφει ο Λυγκέας, πόσο εύκολα μπορούμε κι εμείς να το παίξουμε, τίποτα δεν θα μας σταματήσει.
      Πώς γίνεται κανείς ανελέητος; Αυτό είναι το δικό μου ερώτημα,


      Διαγραφή
  2. Παιδί από αλλού :
    Συγγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησης στο σχόλιο σου.
    Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να κατανοήσω του πως θα είναι αυτή η Δύναμη. Αυτό που περιγράφεις , μου ταιριάζει περισσότερο στο ορισμό της αγάπης ,παρά της Δύναμης. Από την άλλη,υπάρχει η Εξουσία που δεν είναι ακριβώς συνώνυμη της Δύναμης. Επίσης και κλείνω, "δια του θανάτου νικάει τον θάνατο", μου φαίνεται λίγο dark. Κάτι που να περιέχει τον όρο "νίκη της Ζωής" υπάρχει στη Δύναμη που αναφέρεσαι;Υπηρετούμε την αξία και το νόημα που μεταφέρει η Ζωή. Πέραν αυτή,ς η συζήτηση αποκτά άλλο προσανατολισμό,από όποια πλευρά και αν το εξετάσεις.Νομίζω.
    Γγδι:
    Συμφωνώ με την παρατήρηση σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυγκέα, ποια είναι η μεγαλύτερη εκδήλωση νίκης της ζωής; Είναι η βαθιά, ουσιαστική Αγάπη. Και πώς καταλαβαίνεις ότι αγαπάς βαθιά και ουσιαστικά κάποιον; Όταν είσαι έτοιμος να δώσεις και τη ζωή σου γι' αυτόν, όταν δεν σε νοιάζει να πεθάνεις εσύ αρκεί αυτός να ζήσει. Να πώς η Αγάπη "δια του θανάτου νικάει το θάνατο"! Εξακολουθεί να σου φαίνεται λίγο dark?
      Κι αυτή η βαθιά, ουσιαστική Αγάπη που νικάει το θάνατο, άραγε Δύναμη δεν είναι; Δύναμη δημιουργική, δύναμη ζωής, όχι καταστροφής κι εξόντωσης. Ναι, είναι Δύναμη, μια δύναμη άπειρα μεγαλύτερη από την καταστροφική δύναμη. Γιατί η καταστροφική Δύναμη θα επιλέξει πάντα να εξοντώσει τον άλλον. Θα σπείρει πάντα, σε τελική ανάλυση το θάνατο.

      Διαγραφή
  3. Δεν πρεπει να θεωρουμε τιποτα δεδομενο κι αληθινο. Ο.δρομος το πρωι μπορει να εινε σκηνικο. Ο γειτονας καταδοτης. Καμερες παντου. Βλεπουν αλλα και "στηνουν". Διαμορφωνουν σκεπτομορφες κι αυτες υλη. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Κατανοητος ο φοβερός τρομος να ειπωθει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμε:
    Ζούμε στη καρδιά του σκοταδιού!!!.Δύσκολο να ξεχωρίσεις την αλήθεια απο το ψέμα. Συμφωνώ, είναι τρομώδες για να ειπωθεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το Αναπάντεχο μέσα στη Ζωή.

  Ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, σε μια αδιατάρακτη τάξη ...υπολογισμένα ...όπως τα είχε ρυθμίσει ή έτσι όπως νόμιζε ότι τα είχε ρυθμίσει … ξαφνικ...