Ουτοπία και Πραγματικότητα

   

Η Πραγματικότητα, η σύνθεση  δηλαδή όσων συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο και τόπο, μπορεί να μην φημίζεται για την ομορφιά της, μπορεί να μην ελκύει τις τρυφερές ψυχές, γιατί συνεχώς διαλαλεί την πεζότητα του εφικτού, αλλά δεν παύει να είναι ο μόνιμος καμβάς που αντιπροσωπεύει την γενικευμένη προσπάθεια που καταβάλλει το   σύνολο της ζωής της ανθρωπότητας, μέσα στο αέναο ταξίδι της.

Ζωγραφίζουμε την Πραγματικότητα πάντοτε ανάλογα με το πόσο ευχαριστημένοι είμαστε ατομικά από αυτήν, πράγμα που υποδηλώνει τις περισσότερες φορές και την θέση που έχουμε μέσα της. Ο πλούσιος και ο φτωχός, ο νέος ή ο γέρος ,ο άρρωστος και ο υγιής, ο πετυχημένος ή o αποτυχημένος, ο ευτυχισμένος ή ο δυστυχισμένος , συνήθως βλέπουν την Πραγματικότητα με διαφορετικό τρόπο και χρώμα. Οι ερωτευμένοι την φωτίζουν με τα πλέον ζωντανά χρώματα, αντλούν από αυτήν δύναμη, πράγμα που είναι αφύσικο για όσους είναι καταθλιπτικοί και την νοιώθουν σαν θηλιά στο λαιμό τους.

Σίγουρα όλοι μας έχουμε νοιώσει την αρνητική και την θετική ενέργεια της Πραγματικότητας στη ζωή μας. Όσοι όμως μάταια αποπειράθηκαν  να περιγράψουν  την Πραγματικότητα απέτυχαν, διότι η μεγαλύτερη ιδιότητα της είναι,  ότι είναι τόσο ποικιλόμορφα σύνθετη, που όσες όψεις της και αν περιγράψεις, τόσες  ακόμα θα χάσεις στον λογαριασμό σου. Απτή αλλά συγχρόνως άπιαστη, σκληρή αλλά αναντίρρητα πραγματική, η Πραγματικότητα με την αδελφή της την Ιστορία, κατορθώνουν να δίνουν το μέτρο και το τόνο πάντα μέσα στις ζωές μας.

Εκείνοι που δεν αντέχουν τους άτεγκτους κανόνες της καταφεύγουν στη θαλπωρή της Ουτοπίας.

Η Ουτοπία είναι το  alter ego της Πραγματικότητας. Είναι ο χώρος  του απραγματοποίητου και του ονείρου. Εκεί, που όσα δεν χώρεσαν μέσα στη Πραγματικότητα, στριμώχνονται για να βρουν την απραγματοποίητη έκφραση τους.

Μέσα στη Ουτοπία ο άνθρωπος  πραγματώνει ιδεατά την απόλυτη ελευθερία του, βρίσκει διέξοδο από την φυλακή του, αφήνει αχαλίνωτα τα άλογα της φαντασίας του, φτιάχνοντας κόσμους που μάλλον ποτέ δεν θα υπάρξουν και ποτέ δεν υπήρξαν. Φτιάχνει δομές με τα καλύτερες προθέσεις και διαπλάθει ανθρώπους με τα καλύτερα στοιχεία . Ζει το όνειρο που ποτέ δεν θα έχει μέσα στη πραγματική ζωή, μια άλλη ζωή που όμως είναι άυλη, άχρονη και βουτηγμένη στη νοσταλγία ενός χαμένου παραδείσου. Ο ιδεατός κόσμος της Ουτοπίας σχηματίζεται από κανόνες ελαστικούς και εύπλαστους που συνεχώς τείνουν προς την αποδέσμευση από τα δεσμά της Πραγματικότητας.

Η Πραγματικότητα και η Ουτοπία  αγκαλιάζονται, συγκρούονται και χωρίζουν, μολύνοντας η μία την άλλη, με τις ιδέες τους, ενίοτε δημιουργώντας σύγχυση στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Μπερδεύουν έτσι τα επιχειρήματα σε συζητήσεις, υποτιμούν πράξεις της πραγματικής ζωής που έχουν σημασία και εν τέλει κάνουν την Πραγματική ζωή πιο δυσάρεστη , την Ουτοπία πιο ανέφικτη και αφήνοντας  το κοινό τους στη ουσία πιο μπερδεμένο και λιγότερα ευτυχισμένο.

Η ιστορία της Ουτοπίας και η ιστορία της Πραγματικότητας, όπως και τα ρεύματα των ανθρώπων που ακολουθούν την καθεμιά τους , αντανακλούν πιστά την διττή φύση της ανθρώπινης ύπαρξης , την ατέρμονη μάχη ανάμεσα στο εφικτό και αυτό που θα έπρεπε να επιδιώκεται, δηλαδή την βαθιά ανάγκη για μια  καλύτερη ζωή . Μια ζωή που δεν είναι δυνατόν συνεχώς να καταπίπτει στη στειρότητα των αριθμητικών μετρήσεων και που αναγκάζεται να καταφεύγει στο όνειρο για να βρει το νόημα της. Το χαμένο νόημα της ζωής δημιουργεί την συγκεκριμένη Πραγματικότητα και κάνει την Ουτοπία ανέφικτη.

Μπορούμε και καλύτερα!!!