Έτσι συχνά καταφεύγουμε σε φευγαλέες φιλοσοφικές ενατενίσεις, που αποσκοπούν στο να μας δώσουν μια ερμηνεία για την κατάσταση μας και που συνήθως καταλήγουν σε μια σειρά από κλισέ απαντήσεις, που συμπυκνώνονται εντέλει στη διαπίστωση, ότι η ζωή είναι μεν ωραία, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο, την ζούμε δυσάρεστα και καλό θα ήταν να μην το πολυ-σκεφτόμαστε, γιατί μπορεί να καταλήξουμε και καταθλιπτικοί. Αφού λοιπόν έχουμε κάνει και το καθήκον μας όσον αφορά και την φιλοσοφία και επειδή ούτε αυτή μας έδωσε την λύτρωση που διακαώς αναζητούσαμε, τότε συνήθως οδηγούμαστε σε κάτι πιο εύκολο και απλό : κάποιος θα φταίει που δεν περνάμε κάπως πιο ευχάριστα. Κάποιος κακόβουλος, με την ευρεία σημασία του όρου, φταίει. Αυτή, εκ των πραγμάτων, είναι μια πολύ ανακουφιστική σκέψη. Διότι εφόσον κάποιος άλλος φταίει, είναι εύκολο να τον βρούμε και παρόλο που είμαστε ενάντια στη βία από όπου και αν προέρχεται, δικαιούμεθα να τον σταματήσουμε έστω και δια της βίας, αφού μας στερεί την ευτυχία από την ζωή μας.
Είναι πολύ εύκολο να γίνει ορατό, ότι υπάρχει πολύ κακόβουλο πνεύμα μέσα στο κόσμο μας. Δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς αυτό. Όπου και να κοιτάξουμε, δίχως αυτό να μας κάνει ευφυείς, μπορούμε να δούμε το κακόβουλο πνεύμα να περιφέρεται στη κοινωνία και να μας περιγελά κατάμουτρα, δίχως να ντρέπεται, δίχως να κρύβεται, δίχως να είναι διατεθειμένο να σταματήσει να είναι κακόβουλο και εντέλει δίχως να έχει καμιά διάθεση να αλλάξει την στάση του. Το έχει ξεκαθαρίσει αυτό σε όλες τις συζητήσεις που έχουν γίνει μαζί του. Οχυρώνεται πίσω από την θέση του, την οποία ευθαρσώς διατυπώνει και μας την πετάει στα μούτρα απλά λέγοντας : αυτή είναι η φύση μου. This is my nature !! Μερικές φορές το κακόβουλο πνεύμα αρέσκεται να μιλάει και σε άλλες γλώσσες. Αυτό μας εκνευρίζει κάπως, διότι νομίζουμε ότι θέλει να μας ειρωνευτεί, αλλά δεν θέλει να μας ειρωνευτεί, αυτή είναι η φύση του, λέει την αλήθεια, όσο και αν αυτό μας δημιουργεί μια πίκρα. Το κακόβουλο πνεύμα όμως, σαν πνεύμα που είναι, είναι αναγκαστικά διάχυτο και έχει εξαπλωθεί σε όλες τις πλευρές της κοινωνίας, έτσι ώστε δεν μπορούμε να το πιάσουμε, σαν εξιλαστήριο θύμα και να του σπάσουμε το κεφάλι, μια που και αυτό διάχυτο είναι. Το κεφάλι εννοώ.
Κάποιος είπε, συζητώντας όλο αυτό το πρόβλημα περί του κακόβουλου πνεύματος μια σκέψη του. Ήταν μια απλή σκέψη που μας έκανε όλους να στρέψουμε τα κεφάλια μας και να τον κοιτάξουμε όμως με απορία. Αν το κακόβουλο πνεύμα είναι τόσο κακόβουλο και διάχυτο, μήπως ένα μέρος του υπάρχει και μέσα μας ; Μήπως δηλαδή χωρίς να το καταλαβαίνουμε είμαστε και εμείς φορείς αυτού του κακόβουλου πνεύματος; Καλοπροαίρετα το είπε ο άνθρωπος και ήταν πραγματικά άδικο, όταν όλοι συνειδητοποιήσαμε τι ήθελε να πει, που του μιλήσαμε τόσο άσχημα και λίγο απότομα. Έτσι δεν προχώρησε την σκέψη του ευρύτερα και καλά έπραξε, διότι όλοι παρατηρήσαμε , όπως είπα κάπως έντονα, ότι αυτή είναι μια πολύ “κακόβουλη” σκέψη. Διότι είναι αρκετά δυσάρεστο να αρχίσεις να θεωρείς τον εαυτό σου μολυσμένο, ενώ ομολογουμένως είναι πιο συμφέρον να νομίζεις ότι κάποιος άλλος σε μολύνει και σε κάνει να μην είσαι ευτυχισμένος.
Όπως και για να πούμε τα σύκα -σύκα και την σκάφη -σκάφη, γιατί μπλεχτήκαμε σε αυτή την συζήτηση αν είμαστε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι ; Ε!!! γιατί ; Η ζωή είναι αυτή που είναι με τις ευτυχίες της και τις δυστυχίες της. Γιατί πρέπει δηλαδή να τις μετράμε, ποιες είναι καλύτερες και ποιες χειρότερες ; Σημαίνουν τίποτα αυτές οι λέξεις; Εδώ μετράμε νεκρούς καθημερινά και δεν σημαίνουν τίποτα, η ευτυχία και η δυστυχία μας πείραξε ;
“Συγκεντρώσου , ολισθαίνεις “ μου λέει μια φωνή μέσα μου.
“Συγκεντρώσου, κάνεις την λάθος ερώτηση”
“Εγώ κάνω την λάθος ερώτηση;" απαντώ στη φωνή με οργή." Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”
“Ξέρω, και αυτό που σου λέω είναι να κάνεις την σωστή ερώτηση”
“Τι γίνεται ; ακούω φωνές ;”
“Σκάσε, δεν έχεις βρει ακόμα την σωστή ερώτηση για αυτό μπερδεύεσαι”
“Έσκασα”, μπροστά στο κίνδυνο να αρχίσω να ακούω φωνές που να με επιπλήττουν κιόλας, “έσκασα”. Μπροστά στο κίνδυνο να ακούω μόνιμα φωνές ξαναπήρα την σκέψη μου από την αρχή της. Υπάρχει ζήτημα ευτυχίας ή δυστυχίας. Απαντώ καταφατικά : υπάρχει. Υπάρχει κάποιο κακόβουλο πνεύμα εκεί έξω που με κάνει να αισθάνομαι δυστυχής ή ευτυχής ; Απαντάω πάλι καταφατικά : υπάρχει. Αν το εξαλείψω θα είμαι ευτυχισμένος ; Γιατί δυσκολεύομαι να απαντήσω; Ε!!! ΓΙΑΤΊ;
Αλλάζω παράγραφο για να δηλώσω, ότι ανάμεσα στις δύο παραγράφους υπήρχαν πολλές αντιφατικές σκέψεις . Όμως κάπου κατέληξα : Όχι, ακόμα και αν μπορούσα να εξαλείψω το κακόβουλο πνεύμα δεν θα είχα λύσει τον γρίφο της ευτυχίας -δυστυχίας. Γιατί ακόμα δεν είχα βρει την σωστή ερώτηση. Ποια είναι αυτή η γαμημένη σωστή ερώτηση στο ζήτημα μου ;
Άλλη παράγραφος, άλλες σκέψεις , πολλές σκέψεις, δύσκολες σκέψεις. Απελπίζομαι. Μήπως είμαι βλάκας ; Εισπνοή -εκπνοή, εισπνοή -εκπνοή και ξανά από την αρχή εισπνοή εκπνοή !!!
Τελευταία παράγραφος. Λύτρωση. Όλα ήταν μπροστά στα μάτια μου τόση ώρα, μια ζωή δηλαδή για να ακριβολογούμε. Πως δεν το έβλεπα ; Μπορεί να είμαι και βλάκας. Χαμογελάω. Δεν είναι κακό να είσαι και λίγο βλάκας .Το κακό είναι να είσαι μόνιμα βλάκας και να μην ακούς ποτέ τον εαυτό σου. Η σωστή ερώτηση δεν είναι αν υπάρχει ευτυχία ή δυστυχία και που οφείλεται. Δεν χρειάζεται να υπάρχει τέτοια ερώτηση. Έχει απαντηθεί από την ίδια την ζωή. Η ορθή ερώτηση είναι αν θέλεις πραγματικά εσύ να είσαι ευτυχισμένος ή αν θέλεις να είσαι δυστυχισμένος . Γιατί όταν απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, θα ξέρεις του πως θα χαράξεις τον δρόμο σου και να μετακινήσεις αυτό που σου μπαίνει εμπόδιο. Μια κοινωνία γίνεται ευτυχισμένη όταν οι άνθρωποι της επιζητούν την ευτυχία και γνωρίζουν γιατί την επιζητούν. Αυτοί και μόνον αυτοί μπορούν να διώξουν ότι κακόβουλο πνεύμα την επιβουλεύεται. !!!
