Το γράμμα του Αδελφού Λούσιους στους συντρόφους του.

 

Πολλοί αισθάνονται ότι ζουν μια θλιβερή εποχή. Είναι όσοι είναι ελαφρώς αποτυχημένοι. Βρισκόμενοι συνήθως στις παρυφές του κοινωνικού γίνεσθαι, παραπονιούνται που όλες οι αποφάσεις που εκτελούνται είναι ερήμην τους. Λες και ποτέ συμμετείχαν ή αποφάσιζαν για τους εαυτούς τους. Δεν καταλαβαίνουν απλώς την πραγματικότητα μέσα στη οποία ζουν. Δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι υποτελείς. Θεωρούν ότι μπορούν να αποφασίζουν για τις ζωές τους, δίχως να κατανοούν ότι ουδέποτε είχαν τέτοιο έλεγχο. Όμως δεν παύουν να αποτελούν μια σχετική ενόχληση για τα κέντρα αποφάσεων. Ένας παράγοντας που δεν μπορεί να μην λαμβάνεται υπόψιν. Είναι αναγκαίο να είμαστε συνεχώς όλο και πιο εφευρετικοί, να βρίσκουμε συνεχώς καινούργιους τρόπους που να ανανεώνουν την αυταπάτη τους και την αναγκαστική συμμετοχή τους στο παιχνίδι που οφείλουν να συμμετέχουν. Δεν νοείται εφησυχασμός σε αυτό το επίπεδο, θα μπορούσε να αποβεί μοιραίος. Οι ρωγμές στο καμβά της πραγματικότητας είναι πολύ επικίνδυνες, ειδικά για τις χρονικές περιόδους μάλιστα που ανεβάζουμε τις κοινωνικές πιέσεις, για να επιτύχουμε τους στόχους μας.

Έχω διαφωνήσει πολλές φορές για την επιταχυνόμενη ένδεια στη οποία τους καταδικάζουμε. Μια που η προσκόλληση που τους έχουμε καλλιεργήσει για το χρήμα, μπορεί εντέλει να λειτουργήσει και αντίστροφα. Είναι τουλάχιστον παράτολμο να επενδύουμε συνεχώς στη φτωχοποίηση τους. Το αντιλαμβανόμαστε σαν ακραίο μέτρο ελέγχου, όμως η απόγνωση δεν είναι καλός σύμβουλος για τις μάζες. Θα ήταν καλύτερα να στρέψουμε την προσοχή μας κυρίως στο μέτρο του φόβου. Ο φόβος εμποδίζει την σκέψη, για να μην πω ότι την εκμηδενίζει και δημιουργεί ένα περιβάλλον που τίποτα δεν μπορεί να αναπτυχτεί . Ο φόβος σε καθηλώνει σε τέτοιο βαθμό που αναγκαία γίνεσαι δεκτικός στο οτιδήποτε σου προσφέρεται σαν φάρμακο που θα τον απαλύνει. Ο φόβος καλλιεργεί καλύτερες προϋποθέσεις υποταγής από την ένδεια. Στη ένδεια δεν έχεις πολλά να χάσεις και για κάποιο περίεργο λόγο, μπορείς να αισθανθείς και δυνατός. Ο φόβος σου καταλύει οποιαδήποτε δύναμη σου έχει απομείνει, αφού σε φέρνει μπροστά στο κίνδυνο της ίδιας της ζωής σου.

Πάντοτε θαύμαζα τους Ρωμαίους αυτοκράτορες .Τουλάχιστον κάποιους εξ αυτών. Την ευφυέστατη ιδέα τους για την δημιουργία του Κολοσσαίου. Δωρεάν αγώνες που ανέβαζαν την δημοτικότητα τους στα ύψη ήταν η κυρίαρχη αντίληψη της εποχής. Τι φτωχή ερμηνεία !! Ένας οργισμένος όχλος που έβλεπε σε καθρέφτη να υλοποιούνται τα πλέον βάρβαρα ένστικτά του και συγχρόνως να χαίρεται με αυτό που παρακολουθούσε. Η διασκέδαση συνδυαζόμενη μαζί με την ανακούφιση, ότι δεν ήσουν υποχρεωμένος να βρίσκεσαι στη παλαίστρα, αλλά να παρακολουθείς τον θάνατο να έχει βγει βόλτα. Ο θάνατος σαν διασκεδαστής. Η βαρβαρότητα του όχλου, η αγωνία των μονομάχων να μην χάσουν την ζωή τους στη μονομαχία,οι ζητωκραυγές και ο αυτοκράτορας να έχει το δικαίωμα με ένα σήκωμα του χεριού να σου χαρίσει την ζωή ή να σε δώσει τροφή στα νύχια του χάροντα. Τι θαυμαστή άσκηση σφαιρικής εξουσίας. Τι εξαίσια πειθώ!!!

Βέβαια και στη σημερινή εποχή, οφείλω να παραδεχτώ, ότι με την βοήθεια των τεχνολογικών επιτεύξεων, υπάρχει μια αναβάθμιση του επιπέδου της άσκησης της εξουσίας απέναντι στις μάζες. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η τηλεόραση, επί παραδείγματι, εκτελεί την ίδια υπηρεσία και μάλιστα από την άνεση του σπιτιού σου και σε ευρύτερη έκταση. Εδώ μάλιστα έχουμε την δυνατότητα να αξιοποιήσουμε βαθύτερες εσωτερικές πτυχές απευθυνόμενοι σε ολόκληρο το εύρος του πλανήτη. Όμως και σε αυτό το επίπεδο χρειαζόμαστε να βελτιώσουμε σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες μας. Αυτή η συνεχής ομοιομορφία δεν θα ήταν περίεργο σε λίγο καιρό να δημιουργήσει μια αυξανόμενη πλήξη στις μάζες. Πράγμα που δεν επιθυμητό. Καθότι η πλήξη σε μεγάλες δόσεις, είναι παράγοντας που σε οδηγεί κατευθείαν στη φαντασία. Η φαντασία με την σειρά της ενεργοποιεί το αποσταθεροποιημένο πνεύμα, που είναι και ο βασικός εχθρός. Υπάρχει ανάγκη να διακόψουμε τις οποιεσδήποτε διαρροές προς το πνεύμα. Διότι το πνεύμα κατέχει την ιδιότητα να παράγει ιδέες και αξίες και επιπροσθέτως δεν πείθεται τόσο εύκολα στη γελοιότητα με την οποία θέλουμε να το τροφοδοτήσουμε.

Βέβαια επί του παρόντος δεν υφιστάμεθα κανένα ουσιαστικό κίνδυνο. Οι σκέψεις μου περισσότερο έχουν να κάνουν με τον εφησυχασμό που προκαλούν οι μέχρι τώρα κατακτήσεις μας. Αυτός είναι ο δικός μας κίνδυνος : ο εφησυχασμός. Δεν πρέπει όμως ποτέ να παραμελούμε τα καθήκοντα στη άσκηση της εξουσίας μας. Η εξουσία δεν πρέπει ποτέ να χαλαρώνει. Μην ξεχνάμε ότι το προσωπικό μας δεν αποτελείται και από τους πλέον ευφυείς και η εκτίμηση που τρέφει η μάζα στο πρόσωπο του ακολουθεί πτωτική τάση. Εκεί διαβλέπω ένα ενδεχόμενο πρόβλημα μελλοντικά, το οποίο απαιτεί την προσοχή μας. Δεν πρέπει με τίποτα να διευρύνουμε την απόσταση που μας χωρίζει με τους υποτελείς μας. Πρέπει να αισθάνονται συνεχώς, ότι δεν μας χωρίζει τίποτα από αυτούς. Η ανωτερότητα μας πρέπει διαρκώς να καμουφλάρεται με την σκέψη, ότι ακούμε τα προβλήματα τους και πασχίζουμε να τους ανακουφίσουμε. Ότι είμαστε κοντά τους και δουλεύουμε για το καλό τους και για το καλό της ευρύτερης κοινωνίας. Αξίζει να κρύβουμε τους σκοπούς μας όλο και πιο βαθειά στο σκοτάδι. Όλο και κάποιοι βέβαια δεν θα πείθονται διαδίδοντας αερολογίες που δεν στερούνται βάσης, αλλά δεν μπορούν να έχουν επαρκή απόδειξη για να πείσουν. Όπως και νάχει ούτε τα μέσα διαθέτουν και σε ένα δραματικά περιορισμένο κοινό απευθύνουν τον λόγο τους. Καθίστανται σταδιακά όλο και περισσότερο γραφικοί και με το πέρασμα του χρόνου οι φωνές τους θα σβήσουν και θα λησμονηθούν.

Για αυτό είναι σημαντική η επένδυση μας στη νέα γενιά ανθρώπων, με σκοπό να τους εμποτίσουμε στο πλαίσιο αυτού που επιδιώκουμε. Αυτοί δεν γνωρίζουν τίποτα για τον χτεσινό το κόσμο, που σιγά-σιγά αποχωρεί από το προσκήνιο. Ο καινούργιος κόσμος είναι ένας κόσμος που ανταποκρίνεται καλύτερα στις προθέσεις μας και δεν εμφορείται από τις πλάνες του παλιού. Ο καινούργιος κόσμος που δημιουργούμε είναι ο κόσμος που θα δοξάσει την επιτυχία των σχεδιασμών μας.Ο έλεγχος που θα επιβάλλουμε θα είναι επιτέλους καθοριστικός σε τέτοια έκταση, που οι προηγούμενοι κόσμοι θα φαίνονται βυθισμένοι στη αναρχία. Θα είναι η αποθέωση των κόπων, που έχουμε αναλάβει στο πέρασμα πολλών αιώνων. Διότι εμείς έχουμε συνείδηση και συνέχεια της πορείας μας. Μεταδίδουμε την γνώση μας από γενιά σε γενιά, σαν μια αόρατη εμπειρία, που δεν χάνει το νήμα της και διαρκώς γίνεται σοφότερη από τα σφάλματα της. Ένα πλεονέκτημα που στερούνται παντελώς οι υποτελείς μας. Εκείνοι βλέπουν μέσα στο χρόνο μόνο εκείνο που εμείς θέλουμε να βλέπουν, ότι πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι που άρχουν και εκείνοι που άρχονται. Αυτή είναι η βασικότερη πεποίθηση τους. Αλλοίμονο αν ποτέ αντιληφθούν ότι η βασικότερη πεποίθηση τους είναι και η πλέον απατηλή. Τότε ο κόσμος θα γυρίσει κυριολεκτικά ανάποδα. Αυτό δεν είναι καθόλου αρεστό στις προθέσεις μας !!!

Νέα Υόρκη 2021

Με φιλικούς χαιρετισμούς Αδελφός Λούσιους.