Πολλοί άνθρωποι ενοχλούνται με το να μιλάς και ασχολείσαι συνεχώς με τις ίδιες δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν φταίνε, κατά την γνώμη τους, οι δυσάρεστες καταστάσεις, όσο εκείνος που εστιάζεται σε αυτές. Ειδικά, όταν αυτές οι θλιβερές στιγμές, που τις περισσότερες φορές είναι και άκρως δυσεπίλυτες, έχουν παγκόσμια απήχηση. Μια τέτοια ζούμε εδώ και αρκετό καιρό στη Γάζα.
Είναι σίγουρο ότι η Γάζα δεν είναι πρωτότυπη, παρόλες τις ιδιαιτερότητες της, όσο αφορά το δράμα της. Η ανθρωπότητα έχει ιδιαίτερη ικανότητα να παράγει τέτοιου είδους δράματα, όπως και να τα σβήνει από την μνήμη της όσο πιο γρήγορα μπορεί. Δεν αντέχει να βλέπει τον εαυτό της, με το χειρότερο πρόσωπο που μπορεί να παρουσιάσει. Δεν αντέχει την αδράνεια της σε μαζικά εγκλήματα, δεν αντέχει να συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να απαρνηθεί την βαρβαρική όψη της, που φροντίζει να αποκρύπτει από τον εαυτό της. Προτιμά να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της, ότι προοδεύει και να αναζητά κάποιους να ξεπλύνουν τις ντροπές της, λες και αυτοί που μπορούν να το κάνουν αυτό, είναι κάποιοι άγγελοι που είναι έξω από αυτή και τις συνήθειες της.
Λίγο ως πολύ, όλοι έχουν κάποια γνώση για το δράμα της Γάζας. Κάποιοι χαίρονται, κάποιοι λυπούνται και κάποιοι αδιαφορούν, διότι δεν τους αφορά. Κάποιοι σκέφτονται, ότι καλό είναι να τελειώσει όσο πιο γρήγορα μπορεί το δυσάρεστο, για να περάσουμε στη επόμενη μέρα, όπου μια ωραία Ριβιέρα θα ξεπηδήσει μέσα από τα ερείπια της Γάζας, για να αρχίσουν να βγάζουν κέρδος, πάνω σε μια γη που έχει χιλιάδες νεκρούς, νέους, γέρους και παιδιά. Όσοι θα κτίσουν αυτή την “όμορφη” Ριβιέρα, δεν τους απασχολούν τέτοιου είδους μικρο-προβλήματα.
Ο κατάλογος των ενόχων αυτής της ιστορίας είναι τόσο μακρύς, που απαιτούνται τόμοι ολόκληροι για να τους συμπεριλάβουν και η υπηκοότητα τους ανήκει σε πολλά μέρη του πλανήτη. Εμφανείς και αφανείς, σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα, αλλά και απλοί πολίτες, ο καθένας έχει την δικαιολογία του για την συμμετοχή του σε κάτι, που όσοι το ζουν και θα βγουν ζωντανοί από αυτό, θα είναι αδύνατο να το ξεχάσουν.
Σε παλαιότερες εποχές που τα τεχνολογικά θαύματα δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένα, οι σφαγές δεν πέρναγαν ζωντανά από τα μάτια των ανθρώπων. Τις άκουγαν μέσα από αφηγήσεις. Σήμερα που οι εικόνες σε ζωντανή ροή ελέγχουν την ζωή του πλανήτη, έχουμε την “ευτυχία” να ζήσουμε το δράμα ζωντανά και σε λεπτομέρειες και όχι μόνο αυτό της Γάζας, αλλά όλα τα δράματα που εξελίσσονται αυτή την στιγμή στο πλανήτη. Με αυτό τον τρόπο “ικανοποιημένοι” από την ενημέρωση που μας παρέχεται απλόχερα, γινόμαστε και συμμέτοχοι. Διότι όταν ξέρεις, ότι σε δυο πόρτες παρακάτω, από την γειτονιά σου, παιδάκια πεθαίνουν από την πείνα, άνθρωποι ακρωτηριάζονται από βόμβες μεγάλης ισχύος, περιοχές και οικογένειες έξαφνα εξαφανίζονται, σαν να μην έχουν υπάρξει ποτέ, όπως και να το κάνεις, νοιώθεις ενημερωμένος και συμμέτοχος στο πόνο και στο έγκλημα. Δεν έχει καμιά σημασία, αν νοιώθεις μαλάκας, ανήμπορος, φοβισμένος στο έλεος των θηρίων, που διεκδικούν το δικαίωμα να αποκαλούνται άνθρωποι.
Αυτό που σου λένε αυτές οι εικόνες είναι ότι, φίλε μου, με την στάση είτε θέλεις είτε όχι, πρέπει να αποδεχτείς ότι είσαι μέρος μιας ανθρωπότητας, όπου δεν ελέγχεις τίποτα από όσα διαδραματίζονται, απλά όμως πρέπει να τα παρακολουθείς, σαν αδρανής μάζα. Αν αντιδράσεις θα φας το ξύλο που σου αναλογεί, θα φυλακιστείς, θα σου αφαιρεθεί ο λόγος, διότι ο ρόλος σου σε αυτό το θλιβερό αιματοβαμμένο “θεατρικό”, δεν είναι καν του κομπάρσου, αλλά ενός άβουλου θεατή, που δεν έχει καν πληρώσει εισιτήριο.
Τι είδους κοινωνία είναι αυτή που έχουμε δημιουργήσει μέσα στους αιώνες της ύπαρξης μας; Πως την αντέχουμε;
Όσα εγκλήματα διαπράττονται στη Γάζα με την ανοχή ενός μεγάλου τμήματος των πολιτικών ηγεσιών, των αραβικών κρατών, των υπερδυνάμεων αυτού του πλανήτη, σε κάνουν να σκέφτεσαι, ότι το αύριο, στο βαθμό που θα υπάρξει, δεν θα διέπεται πια από κανένα κανόνα. Όσοι και όποιος έχει την ισχύ, θα μπορεί να επιβάλλει μια κόλαση, για την οποία δεν θα χρειάζεται να δώσει αναφορά πουθενά. Είναι η μετατροπή της ανθρώπινης ύπαρξης σε ύπαρξη δίχως καμιά αξία και άξια αναφοράς. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να δοθεί μια λύση για την Γάζα, με όποιο τρόπο. Τους ενοχλεί την ησυχία της ζωής τους. Μιλάτε όλο για αυτό λένε, ασχολείστε με το τι γίνεται στη Γάζα, σαν να μην υπάρχουν άλλα προβλήματα . Σαν να μην υποφέρουν άλλοι άνθρωποι. Μήπως έχει κάποιο δίκιο και η άλλη πλευρά ; Τα ακούμε όλοι αυτά καθημερινά και πολλές φορές οι διάλογοι αυτοί δεν καταλήγουν όμορφα.
Τι πρέπει να κάνουμε; Τους ανήξερους, τους αδιάφορους, να περιμένουμε την απόγνωση και τον πόνο να φτάσει στο κατώφλι μας για να τον κατανοήσουμε ; Αυτό που συμβαίνει, δεν έχει κόκκο ανθρωπιάς.
Γιατί ακόμα και αν η χαμάς αποτελεί δικαιολογία για την γενοκτονία που έχουν εξαπολύσει οι “περιούσιοι”, το έγκλημα έχει κτυπήσει ταβάνι, για να το δικαιολογήσεις και η θρησκευτική περιτύλιξη του μόνο πικρά γέλια μπορεί να προκαλέσει. Καμιά θρησκευτική διδασκαλία δεν ευνοεί την εξολόθρευση ενός λαού μέσα από τον λιμό και τον θάνατο. Στη πραγματικότητα όσοι το κάνουν με την πρόφαση της θρησκείας, το κάνουν αποκλειστικά για λόγους που αφορά το όφελος των ίδιων . Εδώ, ανεξάρτητα ποιος πιστεύει και ποιος όχι και σε τι, πολιτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά και ανθρώπινα, υπάρχει ο νόμος της αξίας της ζωής ,που όταν τον καταστρατηγείς με τρόπο άθλιο, είσαι απλά ένοχος. Και όσο σε μεγαλύτερη έκταση, εξασκείς αυτή την καταστρατήγηση, τόσο περισσότερο ένοχος είσαι. Δεν είμαστε ανθρώπινες ζωές, αντικείμενα στη παρανοϊκή όρεξη του καθενός. Είμαστε ανθρώπινες ζωές με αξία και όταν αυτό καταργείται, τότε γινόμαστε μια ζούγκλα όπου τίποτα δεν έχει πλέον αξία, παρά μόνο η ισχύς.
Η Γάζα και όσα συμβαίνουν στη γη και στους ανθρώπους της, είναι το πεδίο που οι αξίες του ανθρώπου περνούν δοκιμασία για την αντοχή τους. Ο δρόμος που θα ακολουθήσουν δεν είναι καθόλου ξεκάθαρος. Αν ηττηθούν, τότε δημιουργείται μια βάση για να αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα. Τα κοινωνικά συμβόλαια, τα κεκτημένα, τις ουμανιστικές προσδοκίες, ακόμα και τα δημοκρατικά πολιτεύματα, με την μορφή που τα γνωρίσαμε, δεν νομίζω ότι θα διατηρήσουν την μορφή που μέχρι τώρα γνωρίσαμε.
Εκεί που το αναίσχυντο θα επιβληθεί δίχως να τιμωρηθεί, εκεί και παντού το αύριο θα ξεπροβάλλει με το πλέον σκιερό πρόσωπό του.
