……Και ενώ οι δυνάμεις του αρνητικού προελαύνουν μέσα στη έρημο της μη αντίδρασης, θα ήταν
ίσως καλό, να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Συμπεράσματα πού πιθανόν το μόνο
όφελος πού έχουν, είναι να συμπυκνώσουν
το πλαίσιο του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο κινούμαστε.
Καταρχήν ζούμε μια μεγάλη αλλαγή του
κυρίαρχου συστήματος, πού μοιάζει να είναι προσανατολισμένο στη κατάργηση οποιουδήποτε κοινωνικού συμβολαίου
που είχε συνάψει με τους υπηκόους του μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου
Πολέμου. Οι υπήκοοι χάνουν τα οποιαδήποτε δικαιώματα είχαν κατακτήσει, ή τους είχαν παραχωρηθεί,
με σκοπό την απρόσκοπτη κίνηση του
συστήματος.
Τα τεράστια χρέη κρατών και πολιτών και η αδυναμία του συστήματος να βρει μια
επαρκή λύση, φαίνεται να είναι η αιτία αυτής της αλλαγής . Όμως η αιτία
αυτής της κρίσης-αλλαγής είναι βαθύτερη. Η εξουσία της οικονομίας πάνω σε όλες
τις πλευρές της ζωής είναι ευνόητο ότι απαιτεί όλο και μεγαλύτερη
συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια πολύ λίγων ανθρώπων, με αποτέλεσμα τα δημοκρατικά καθεστώτα ή ότι είχε απομείνει
από αυτά, να καθίστανται εμπόδιο στο
όραμα της απόλυτης εξουσίας των αγορών.
Άρα η σταδιακή αλλοίωση του πολιτεύματος
να είναι μονόδρομος για την εξουσία.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια
επάνοδο πιο απολυταρχικών καθεστώτων με το μανδύα μιας δημοκρατικής
επίφασης και πολλές φορές δίχως αυτή την
επίφαση.
Στη κατεύθυνση πού παίρνει λοιπόν το
σύστημα, η Γερμανία καθίσταται
καθοριστικός παίκτης στη σκακιέρα
.Το ναζιστικό άρωμα της Γερμανίας συνάδει με τα σχέδια του κυρίαρχου συστήματος
και οι Γερμανοί έχουν δυστυχώς αποδείξει, ότι όταν το παιχνίδι φανερώνει το αποτρόπαιο πρόσωπο του, είναι πάντα
εκεί για να συμβάλλουν συντελεστικά . Τα γεγονότα πού ζούμε δεν διαφέρουν πολύ, ίσως και καθόλου, από την εποχή του μεσοπολέμου. Το όραμα της Γερμανίας για
ηγεμονία είναι διαχρονικό και μόνο
κάποιος πού είναι ανιστόρητος, δεν αντιλαμβάνεται την ομοιότητα των πραγμάτων .
Η Ευρώπη
είναι πλέον το βασίλειο της Γερμανίας , η οποία αποφασίζει και
πραγματώνει την επιθυμία της . Άρα οι ατελείωτες μπούρδες για κάποια
ενωμένη Ευρώπη των λαών, κάποια στιγμή
θα πρέπει να πάψουν να τροφοδοτούν
κυρίαρχες ψευδαισθήσεις. Όποιος
εξακολουθεί να τις τροφοδοτεί και να τις ισχυρίζεται, το μόνο πού κάνει
είναι να δηλώνει την διάθεση του να
συνταυτιστεί με ένα όραμα απρόσκοπτης δύναμης των λίγων εις βάρος των πολλών.
Η αριστερή προοπτική με τον τρόπο που
εκδηλωνόταν τα τελευταία χρόνια, έχει
κάψει ριζικά τον εαυτό της σε όλα τα επίπεδα και το μόνο πού μπορεί να
προκαλέσει είναι τον γέλωτα και την χλεύη . Δυσκολεύεσαι πολλές φορές να
ξεχωρίσεις ποια είναι η διαφορά της από
το σύστημα και τις επιδιώξεις του. Το όραμα μιας αριστερής αλλαγής χάθηκε μέσα
στα σχέδια ανάπτυξης του Λένιν, στο αίμα της Κρονστάνδης , στις δίκες της
Μόσχας , στον ισπανικό εμφύλιο, στη πολιτιστική επανάσταση του Μάο και
κατάλογος δεν έχει τέρμα .
Πρέπει να παραδεχτούμε, όσο και αν αυτό
ακούγεται ανέλπιδο, ότι δεν υπάρχει αυτή την στιγμή πού μιλάμε, κανένα αντίπαλο δέος στη κυρίαρχη στάση.
Η ευρεία μάζα των λαών, έχει πιαστεί με
τα παντελόνια και τα φουστάνια κατεβασμένα. Εγκλωβισμένοι όλοι σε μια ψευδή υπόσχεση ευημερίας παρατηρούμε τα τεκταινόμενα, πού θα ορίσουν
τις ζωές μας για τα επόμενα χρόνια, με
απεριόριστη παθητικότητα . Η μόνη αντίδραση πού υπάρχει είναι η θερμότητα πού παράγεται από το καναπέ πού καθόμαστε . Είμαστε δίχως
εναλλακτικό όραμα και προοπτική .
Ο κόσμος
της πραγματικότητας, πού ορίζεται από την διάθεση και τις
προοπτικές της εξουσίας του κεφαλαιοποιημένου ψεύτικου, μας έχει συνολικά απορροφήσει.
Οποιοδήποτε σχέδιο φαντάζεται η εξουσία, έχει πρόσβαση μέσα μας
. Είμαστε το στρατόπεδο πού πραγματώνουν τα όνειρα τους .
Δεν κατορθώνουμε ούτε καν να
συσπειρωθούμε, με αίσθημα αυτοσυντήρησης, όχι για να αλλάξουμε τον κόσμο και να
προτείνουμε το δικό μας όραμα, αλλά τουλάχιστον να βάλουμε ένα εμπόδιο για να
σώσουμε την αξιοπρέπεια μας.
Το να διαβάζεις και να αναλύεις τα κακώς
κείμενα, η αντίδραση δίχως διαφορετικό όραμα και προοπτική, κάνει τον εχθρό
να χαμογελά .
Η αναγνώριση ότι μας έχουν πάρει τα "σώβρακα" σε όλα τα επίπεδα και η ανάδειξη των πραγματικών αιτιών πού αυτό έχει
γίνει, δεν είναι αυτό πού αποδυναμώνει, αλλά αντίθετα αυτό πού μπορεί να ορίσει
μια νέα αρχή.
Όσο επαναπαυόμαστε σε ονειρώξεις και
ψευδαισθήσεις, θα βιώνουμε απλώς κοινωνικά και προσωπικά δράματα.
