Σελίδες

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Η Οικονομία ως θέατρο διαμάχης της απόλυτης Εξουσίας



Οι κοινωνίες πάντοτε αποτελούσαν το λάφυρο της ατέρμονης πάλης των εξουσιαστών για την απόλυτη εξουσία. Η πάλη αυτή άτεγκτη και ολοκληρωτική, ποτέ δεν δίστασε να θυσιάσει στους στόχους της, τις δομές, τους πόρους, τα άτομα της εκάστοτε κοινωνίας. Άλλωστε για όσους εξουσιάζουν, η μέριμνα δεν στρέφεται στη φροντίδα, παρ’ όλο που αυτό ισχυρίζονται, αλλά στη εξυπηρέτηση των όσων μετά μανίας στοχεύουν. Οι άνθρωποι που αποτελούν τις κοινωνίες λογίζονται από τους άρχοντες αυτού του κόσμου, εκτός φωτεινών εξαιρέσεων,  σαν ένα κοπάδι αναλώσιμων  «πραγμάτων», που δεν ανήκουν στη τάξη τους και στο επίπεδο τους, άρα κάποιος μπορεί να τα διαχειριστεί και εφ’ όσον έχει την δύναμη,  για την δική του βούληση.

Αφού το χρήμα αποτελεί το μαγικό ελιξίριο της σύγχρονης ζωής, δεν είναι παράλογο να ειπωθεί, ότι η οικονομία αναγκαστικά, αποτελεί και καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο μέρος στα μυαλά της κοινωνίας . Κάτι που πλέον συμβαίνει αυτόματα,  καθώς για να υπάρξεις, πρέπει απλά να σκέφτεσαι οικονομικά, με βάση πάντοτε το χρήμα.

Αυτό πλέον έχει περάσει και έχει γίνει η πρώτη και κυρίαρχη φύση μας. Έτσι, όσοι χειρίζονται την οικονομία , δηλαδή αυτοί που εξουσιάζουν, καθορίζουν απόλυτα τον τρόπο που θα διεξαχθεί το δικό τους παιχνίδι, το παιχνίδι της  εξουσίας.

 Η οικονομική κρίση και αντίθεση, απλώς υποδεικνύει ότι μέσα στους κόλπους των αρχόντων , υπάρχει σφοδρή διαμάχη. Καινούργια στοιχεία έχουν μπει στο παιχνίδι , κράτη έχουν αποκτήσει ισχύ, η γεωπολιτική τάξη έχει διασαλευτεί, η λαιμαργία για ολοένα ευρύτερη επέκταση έχει αυξηθεί, οι μνήμες από τον όλεθρο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έχουν ατονήσει, οι υπερδυνάμεις δεν αρκούνται πλέον σε σφαίρες επιρροής, αλλά  στη κατάκτηση του πλανήτη.

Η απίστευτη συσσώρευση δανείων σε κράτη και ιδιώτες, ένα ποσό που το υπολογίζουν παγκοσμίως στα 56 τρις ευρώ και που μπορεί να είναι και περισσότερο, είναι αδύνατον να αποπληρωθεί, αλλά και αδύνατον να αγνοηθεί. Η καρκινική επέκταση αυτού του χρηματικού ελλείμματος καταδυναστεύει τους πάντες και δημιουργεί ένα απίστευτο αλαλούμ προβλημάτων οικονομικών, κοινωνικών, ψυχολογικών. Ολόκληρος ο πλανήτης φαίνεται να ζει με τον φόβο μιας οικονομικής κατάρρευσης.

Η σύγκρουση της παγκόσμιας ελίτ στο πεδίο της οικονομίας πήρε την μορφή μιας τάσης για ακραία λιτότητα, (Σχολή του Σικάγο), στο επίπεδο της κοινωνίας ,για περιορισμό της διακίνησης του χρήματος, που είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας και από την άλλη πλευρά σε μια επανάκαμψη της απελευθέρωσης του χρήματος, προς χάριν της ανάπτυξης και της κατανάλωσης. (Νέο-κεϋνσιανοί).

Η σύγκρουση αυτή, παρ’ όλο που κυρίως διαδραματίζεται πίσω από τις κουρτίνες της πολιτικής σκηνής, έχει σαν εφαλτήριο την πραγματική ζωή. Εκεί μια σειρά προβλημάτων, όπως η άναρχη ανάπτυξη της τεχνολογίας σε βάρος της πραγματικής εργασίας, η ανεργία, η συρρίκνωση αγορών ευρείας κλίμακας, το βιοτικό επίπεδο των καταναλωτών που αρνούνται να κατέβουν κλίμακα, έχουν μπλοκάρει την κίνηση της πραγματικής οικονομίας. Απλά, η κοινωνία της ευημερίας απαιτεί όλο και μεγαλύτερο μερίδιο από  την πίτα, μερίδιο πού η ελίτ των αρχόντων αρνείται να παραχωρήσει. Ο τρόπος που μέχρι σήμερα έχει οργανωθεί από το παγκόσμιο σύστημα η κοινωνία, απαιτεί αλλαγή.

Οποιαδήποτε αλλαγή όμως, πρέπει a priori να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης που οργανώνει τον κόσμο και όχι τους υπηκόους της. Κάθε φορά που απαιτείται παρόμοια αλλαγή υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο μιας γενικευμένης σύγκρουσης. Στο γήπεδο παίζουν μόνοι τους και οι θλιβεροί θεατές, που εν προκειμένω, είμαστε όλοι εμείς, παρακολουθούμε την εξέλιξη του αγώνα , που είναι αγώνας επικίνδυνος και αφορά όλους μας.

Υπάρχει μια όμορφη γερμανική παροιμία που αποτυπώνει πλήρως ,κατά την γνώμη μας, την νοοτροπία τους : « Όταν παλεύουν στο κάμπο τα βουβάλια, την  πληρώνουν τα βατράχια.»

Είναι σαφές, τουλάχιστον με βάση την φτωχή κατανόηση μας, ότι η ίδια η κοινωνία αδυνατεί να διεκδικήσει ένα διαφορετικό όραμα για τον κόσμο μέσα στον οποίον ζει. Έτσι, απλά , γέρνει είτε δεξιά ,είτε αριστερά μέσα στο γήπεδο, σαν να παρακολουθεί ένα αγώνα τένις, όπου τα μάτια τρέχουν να προλάβουν το μπαλάκι, που εναλλάσσεται με ταχύτητα στις δύο πλευρές .

Η κρίση μέσα στη οικονομία είναι κρίση μέσα στο στρατόπεδο της τάξης που άρχει και είναι κρίση εξουσίας. Στη θεατρική σκηνή της οικονομίας, οι στρατοί των διεκδικούντων, απλώς  υποβάλλουν τα όπλα και τις προθέσεις τους. Η τελική μάχη δεν θα δοθεί μέσα στη οικονομία, αλλά έξω από αυτήν και σε άλλα πεδία.

Συνήθως, οι άρχοντες επιλύουν τις αντιθέσεις τους με ριζική αντιπαράθεση , δηλαδή με πόλεμο, τα τύμπανα του οποίου ακούμε καιρό στα αυτιά μας.



Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Οι Ατομιστές



Οι μεγάλες ιδέες, η αλλαγή της κοινωνικής δομής, η ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας, το να γνωρίσεις συντελεστικά τον εαυτό σου, το να αγαπήσεις πραγματικά, είναι δραστηριότητες και κινήσεις που απαιτούν ανθρώπους, των οποίων η ψυχοσύσταση να έχει δομηθεί σε απόσταση από την στενή ατομικιστική συμπεριφορά.

Τι είναι αυτό που κάνει μια συμπεριφορά να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της, είτε μπορεί να το συνειδητοποιήσει, είτε όχι; Ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της δράσης στο άτομο και μέσα στη κοινωνία; Κάποιος άνθρωπος οδηγείται στο να είναι ατομιστής, ή γεννιέται έτσι; 

Τι συνιστά τον ατομισμό;

Ο ατομισμός μπορεί να νοηθεί σαν η στιγμή που το άτομο αποκτά απόσταση ανάμεσα στον υπαρκτό κόσμο και τους συνανθρώπους του. Ο κόσμος και οι άνθρωποι του δεν θεωρούνται προέκταση του υποκειμένου, αλλά αυτονομημένα κομμάτια, ενίοτε εχθρικά, πάντως όχι φιλικά, κομμάτια μιας διασπασμένης πραγματικότητας, που καλεί το άτομο να την σκεφτεί με όρους χρηστικούς και προς όφελος του.

Η κατάσταση του ατομιστή μπορεί να ιδωθεί σαν μια στιγμή νεκρωμένου συναισθήματος. Ο κόσμος αποκτά σχέση με το υποκείμενο, όταν αυτό μπορεί απρόσκοπτα να τον σκέφτεται και να τον αισθάνεται ταυτόχρονα. Ο ατομιστής προτιμά να σκέφτεται, να υπολογίζει και να χρησιμοποιεί. Του είναι δύσκολο να αισθανθεί, γιατί όταν αισθάνεται τα προβλήματα, οι επιλογές αλλά και ο εαυτός του καλούνται να συμπεριλάβουν τον άλλον σαν κομμάτι του ίδιου του εαυτού του. Αυτό καθίσταται δύσκολο, όταν αντιμετωπίζεις τον απέναντι σαν ξένο από σένα.

Ο ατομιστής σκέφτεται τον χρόνο, σαν χρόνο που οφείλει να απολαύσει. Δεν τον ενδιαφέρει να κοιτάξει πίσω, αλλά ούτε και εμπρός. Εκμαιεύει από το παρελθόν και το μέλλον όλες τις όψεις εκείνες που μπορεί να χρησιμοποιήσει για να αισθανθεί  ο ίδιος καλύτερα. Η Παράδοση, με την μορφή της συμπυκνωμένης γνώσης του παρελθόντος, του είναι δεσμευτική και την αντιμετωπίζει με ελιτίστικη υπεροψία. Το κτίσιμο αρχών, δομών, προοπτικών, ιδεών κατάλληλων να μετασχηματίσουν την κοινωνία και τον ίδιο, αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη και με γνώμονα τα οφέλη πού αυτά μπορούν να επιφέρουν αποκλειστικά στον ίδιο.

Η ματιά του ατομιστή αποκλείει όλα εκείνα που τον καθιστούν κομμάτι ενός κόσμου με συνέχεια, είτε αυτά έχουν να κάνουν  με την προσωπική του προϊστορία, αλλά κυρίως με τους συνολικούς αγώνες που καταβάλλει ολόκληρη  η κοινωνία για να εξελιχθεί. Η ματιά του ατομιστή βλέπει τον εαυτό του και την κοινωνία μέσα από το μικροσκόπιο μιας αυτάρεσκης αυτάρκειας. Μιας αυτάρκειας που συχνά εμποδίζεται από πολέμους, αρρώστιες, θανάτους,πείνες και δυστυχίες, αγγαρείες δηλαδή που καλείται να επωμισθεί  και τον ξεστρατίζουν, τον αναγκάζουν να σχετιστεί με τον υπόλοιπο κόσμο αναγκαστικά. Αγγαρείες που του υπενθυμίζουν, ότι όλοι μαζί είμαστε σε μια τεράστια βάρκα, που ανά πάσα στιγμή  η συμπεριφορά του ενός ή των πολλών, έχει επίπτωση σε όλους. Ο ατομιστής δεν βλέπει τον εαυτό του μέσα στο κόσμο, αλλά βλέπει πολύ καλά τους τρόπους για να περάσει μέσα από τον κόσμο αλώβητος.

Η κοινωνία, εδώ και καιρό, διανύει με σταθερά βήματα την ατομικιστική της πορεία. Πράγμα που σημαίνει ότι ολοένα και περισσότερα άτομα ενστερνίζονται αυτόν τον τρόπο να υπάρχουν. Δεν είναι λοιπόν άξιο απορίας, ότι τα ποσοστά δυστυχίας συνεχώς θα αυξάνονται, η ουσιαστική γνώση για την ζωή συνεχώς θα υποχωρεί, αλλά και ότι το σύνολο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, τελικά θα παραμένουν στάσιμα και άλυτα.


Ο ατομισμός, στίγμα της νεωτερικής εποχής, αποτελεί μια παρεκτροπή ενός ολόκληρου πολιτισμού, που μαγεύτηκε από τα επιτεύγματά του και αποκόπηκε από τις πηγές  και τα πρωταρχικά ερωτήματα της ύπαρξής του. Ο ρόλος του στη διαμόρφωση της σύγχρονης εποχής και των συνθηκών της είναι ρόλος-κλειδί. Αφορά όλους μας, γιατί όλοι είμαστε διαβρωμένοι από αυτόν και εναπόκειται στο καθένα από μας η αλχημική μετατροπή του σε ανθρωπιά και συνείδηση. 

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Ευχαριστήριο γράμμα στους Αφέντες αυτού του κόσμου







Ευχαριστούμε ω Θεϊκά πλάσματα τη Συμπόνιας και του Ελέους, 
για την ύπαρξη σας !!!

Ευχαριστούμε πού μας δίνεται την τρομακτική ευκαιρία να σας υπηρετήσουμε και μέσα από αυτήν την υπηρεσία να εξαγνιστούμε!!!!

Ευχαριστούμε πού κάνετε ότι είναι δυνατόν , για να κάνετε κάθε μέρα της ζωής μας να υπάρχει μέσα στη ανασφάλεια και τον πόνο. Το γνωρίζουμε ότι η πρόθεση σας είναι να μας κάνετε δυνατότερους!!!!

Ευχαριστούμε πού μας βοηθάτε με όποιο μέσο μπορείτε ,τις τηλεοράσεις τα ράδια, τις θεόπνευστες ομιλίες σας, να μην σκεφτόμαστε  τίποτα άλλο από το χρήμα και την εξαπάτηση. Το γνωρίζουμε ότι μας εκπαιδεύεται έτσι στον κόσμο του Θεάματος, στον κόσμο της απόλυτης Ζούγκλας !!!!!

Ευχαριστούμε πού όταν τυχαίνει να αγανακτούμε, εκφράζετε  την συμπάθεια, την αγάπη σας και την κατανόηση σε αυτό πού περνάμε. Μας κάνει να νοιώθουμε μέσα στη καρδιά μας το πόσο πολύτιμοι είμαστε για σας !!!!!

Ευχαριστούμε πού μας εξαγνίζεται μέσα από την Εργασία και την Αμοιβή μας . Όσο πιο λίγα μας προσφέρετε για τις υπηρεσίες μας, τόσο πιο πολύ μας εξανθρωπίζετε. Μάλιστα όταν από την μια μας τα δίνετε και από την άλλη μας τα παίρνετε, τόσο πιο πολύ κατανοούμε ότι ο άνθρωπος γυμνός ήρθε σε αυτόν τον κόσμο και γυμνός θα φύγει!!!!!

Ευχαριστούμε πού διαθέτετε τις ημέρες σας σκεφτόμενοι συνεχώς πως θα βρείτε τρόπους να μας βυθίσετε στην απόγνωση . Το κατανοούμε μας εκπαιδεύετε στην έννοια της λιτότητας ,τονίζοντας και διαστρέφοντας τα σφάλματα μας ,όχι γιατί μας μισείτε αλλά αντιθέτως εκφράζοντας την αγάπη σας και την πρόθεση σας να μας δώσετε να αντιληφθούμε ότι ο άνθρωπος εδώ θα υποφέρει και αλλού θα εξαγνιστεί!!!!!

Μόνο πού μερικές φορές ,όταν μένω μόνος και σκέφτομαι το Έλεος και την φροντίδα σας, διερωτώμαι και συγγνώμη κιόλας πού το σκέφτομαι, είναι όλα αυτά αρκετά;

Μήπως θα έπρεπε να βρείτε τρόπους ακόμα πιο εκλεπτυσμένους για να μας κάνετε να αισθανθούμε, λέμε τώρα, λίγο περισσότερο σκλάβοι από ότι είμαστε;

Ήθελα να σας δοξάσω ακόμα περισσότερο, μα δεν θέλω να σας κουράσω αλλά ούτε  και να καταχραστώ και τον πολύτιμο χρόνο σας . Ξέρω ότι είναι χρόνος πολύτιμος και  τον αξιοποιείται με τον καλύτερο τρόπο!!!!

Ο ταπεινός σας δούλος,
Σας εύχομαι ευημερία και μακροημέρευση,
Ο Θεός να σας φυλάει .

Σας αγαπώ ,το ομολογώ. 

Το Αναπάντεχο μέσα στη Ζωή.

  Ενώ όλα κυλούσαν ομαλά, σε μια αδιατάρακτη τάξη ...υπολογισμένα ...όπως τα είχε ρυθμίσει ή έτσι όπως νόμιζε ότι τα είχε ρυθμίσει … ξαφνικ...